Μια ανακοίνωση του Γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας-Πικερμίου Ανδρέα Βασιλόπουλου, η οποία αφορούσε τα… «στατιστικά παρουσίας συμβούλων στις συνεδριάσεις για το 2016», άναψε φωτιές και προκάλεσε διαφόρων ειδών κόντρες.
Από την γεμάτη οργή και… αιχμές για τον λαθαμένο κατά τον Βασίλη Πιστικίδη, υπολογισμό και καταγραφή των απουσιών, ανακοίνωση του δημάρχου, τις επιστολομαχίες των Βουδούρη-Βασιλόπουλου και την απάντηση του Μύρωνα Τσαγκαράκη, έως την πολύ ορθή τοποθέτηση του συναδέλφου και συντοπίτη Χρήστου Τσεμπέρη.
Η αλήθεια είναι, όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας, αλλά πολύ απλά για την ιστορία, να αναφέρουμε πως το irafina.gr, ήταν το πρώτο που με άρθρο του με τίτλο «Πούσαι Θανάση (Αδαμόπουλε), έδωσε το έναυσμα για να ανοίξει η κουβέντα γύρω από το θέμα των παντελώς απόντων και όχι των στατιστικά απόντων από τα δημοτικά συμβούλια. Με κίνδυνο τότε (9 Φεβρουαρίου του 2015), και πριν καν καλά καλά σαραντίσει, να χαρακτηριστεί από πολλούς «φιλοπαραταξιακό» ή «εχθρικοπαραταξιακό» προς κάποιους συμβούλους.
Η ουσία όμως και εκείνη την εποχή που μόλις είχε βγει στον διαδικτυακό αέρα το irafina.gr, αλλά και τώρα ήταν να αφυπνίσουμε καταστάσεις που προβλέπαμε ότι θα παγιωθούν. Και μπορεί μεν το συγκεκριμένο άρθρο να μίλαγε για τον συγκεκριμένο αρχηγό παράταξης και για την αντιμετώπιση του ίδιου προς αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν, όμως στην πορεία διαπιστώθηκε πως δεν είναι ο μόνος.
Στη συνέχεια φυσικά ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό οι «Ενεργοί Πολίτες», θέτοντες ένα γενικότερο και… συνολικότερο θέμα με τους μονίμως «εξαφανισμένους» δημοτικούς συμβούλους και τον ρόλο που έχει ή θα έπρεπε να έχει ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.
Μα θεωρούμε πως αυτό είναι το μείζον ζήτημα και όχι τα στατιστικά του κ. Βασιλόπουλου, ο οποίος σύμφωνα με την… καθιερωμένη συνήθειά του, την αποστολή δηλαδή ανακοινώσεων προς τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, επιχειρεί για άλλη μια φορά να πυροδοτήσει καταστάσεις, χωρίς όμως να θέτει το δάκτυλο επί τον τύπον τον ήλων.
Τους λόγους που βγήκε αυτή η ανακοίνωση στον «αέρα» δεν τους γνωρίζουμε. Τους υποψιαζόμαστε… «Εμείς οι καλοί, αυτοί οι κακοί κλπ». Μην το κουράζουμε όμως, καλύτερα να πάμε στο κυρίως θέμα.
Κατά την ταπεινή λοιπόν προσωπική μας άποψη υπάρχουν αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα έτσι όπως είναι –και μετά αν θέλετε πάμε και σε αριθμούς- τρεις κατηγορίες δημοτικών συμβούλων:
Αυτοί οι οποίοι είναι παρόντες και προσφέρουν, συμμετέχουν, συνεισφέρουν, προτείνουν, δραστηριοποιούνται, προβληματίζονται, διαφωνούν, συμφωνούν, ασχολούνται με τον βίο και την καθημερινότητα των δημοτών αλλά και όσα τους απασχολούν.
Αυτοί οι οποίοι δηλώνουν «παρών» στα δημοτικά συμβούλια, αλλά «δεν» όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα
και τέλος εκείνοι οι οποίοι είναι περαστικοί ή δεν πλησιάζουν προς την αίθουσα των δημοτικών συμβουλίων. Οι «εξαφανισμένοι» κοινώς.
Τις περισσότερες φορές που καθίσαμε στο στρογγυλό «δημοσιογραφικό» τραπέζι, για να παρακολουθήσουμε ένα δημοτικό συμβούλιο θέλετε από περιέργεια, θέλετε από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, ή από… διαστροφή (!!!), το πρώτο πράγμα που παρατηρούσαμε ήταν πόσοι παρευρίσκονταν, μετά πόσοι είχαν πάρει τον λόγο και τέλος πόσοι έμεναν ως την λήξη του δημοτικού συμβουλίου. Τα νούμερα ήταν απογοητευτικά. Όχι στατιστικά. Δεν ασχοληθήκαμε με αυτά.
Δεν χρειάζεται υψηλού επιπέδου ανάλυση για να αντιληφθεί και ο πιο αδαής ότι οι μισοί και πλέον δημοτικοί σύμβουλοι δεν έχουν πάρει (ουσιαστικά) θέση, σε κανένα ζήτημα και δεν έχουν υποβάλει την παραμικρή πρόταση. Χωρίς πολιτική θέση, χωρίς βούληση και χωρίς άποψη. Και μπορεί μεν αυτό να «βολεύει» κάποιους, για τους δικούς τους ευνόητους λόγους, όμως δημοτικό συμβούλιο χωρίς «φωνή», χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς νεύρο, χωρίς διαφωνίες, χωρίς θέσεις και με άδεια καθίσματα είναι πολύ λυπηρό και σαν θέαμα και σαν ουσία.
Δυστυχώς η αντίδραση απουσιάζει παντού. Περιμέναμε μιαν «απάντηση» από τον καθένα ξεχωριστά. Όχι τώρα, εδώ και καιρό. Που είναι οι υπόλοιποι. Μόνο οι Πιστικίδης, Βουδούρης και Τσαγκαράκης; Όχι κύριοι δεν θέλουμε απάντηση επί προσωπικού στον Ανδρέα Βασιλόπουλο. Θέλουμε απάντηση εδώ και τώρα για την σκληρή πραγματικότητα που δεν δείχνουν τα νούμερα και οι αριθμοί μόνο. Η γύμνια φαίνεται παντού.
Αλήθεια, που είναι οι άλλοι. Γιατί σιωπούν. Γιατί δεν μιλάνε. Γιατί δεν λένε την αποψή τους. Γιατί δεν λένε ότι αυτή η «λίστα» είναι πλαστή, είναι ψεύτικη, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί δεν λένε ότι είναι εδώ, ζουν εδώ, είναι μαζί μας, κοντά μας και παλεύουν για το καλό της πόλης, για την επίλυση των προβλημάτων. Μόνο φταίνε οι άλλοι; Αυτό ξέρουν να πουν;
Πέρα από τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται στο κατά πόσο είναι έγκυρη η λίστα των παρόντων-απόντων, ποιοι την υπογράφουν και ποιοι έχουν ενημερωθεί γι αυτή, την κύρια ευθύνη την φέρουν οι ίδιοι οι δημοτικοί σύμβουλοι.
Εμείς σας θέλουμε ενεργούς, δραστήριους, με προτάσεις και με άποψη. Όχι πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια. Ούτε παρόντες-απόντες θέλουμε. Άλλωστε οι κενές θέσεις υπήρχαν και το 2015 και το 2016, τώρα το ανακαλύψατε; Και τι κάνατε κύριοι γι αυτό τόσο καιρό; Μετά μιλάμε για απαξίωση των θεσμών.
Μα το μάθαμε πια το παραμύθι. Θα περάσει στο… ντούκου, σκέφτονται μερικοί που τα ξέρουν όλα, όπως πάντα. Τι να μας πουν τώρα. Σε λίγες μέρες ούτε που θα ασχολείται κανείς. Εμείς θα κάνουμε την δουλίτσα μας κι αστους να λένε! Αμ δε.
Περιμένουμε αντίδραση και οριστική λύση του προβλήματος.
Εμείς πάντως εδώ θα είμαστε. Παρόντες…
