Πολλά και ενδιαφέροντα ειπώθηκαν στην σημερινή συζήτηση με τους εκπροσώπους των ομάδων της περιοχής, η οποία έγινε όπως έχετε ενημερωθεί από το irafina.gr…
Όχι στην κουβέντα για το… κυρίως πιάτο, διότι εκεί ο Τύπος, τα Μέσα Ενημέρωσης δεν έχουν θέση -το κατά πόσο είναι δημοκρατικό, σωστό ή δίκαιο θα το αναφέρουμε παρακάτω- αλλά στα προκαταρκτικά. Και για να γίνω σαφής, εξηγούμαι…
Πρώτα απ΄όλα δόθηκε μια απάντηση στην “παρεξήγηση” που δημιουργήθηκε όσον αφορά τις διαφορετικές απόψεις του νυν και του τέως δημάρχου στο θέμα της συνένωσης των δύο ομάδων.
Όταν ο Δήμαρχος Βαγγέλης Μπουρνούς, έκανε την εισαγωγή του και διάβασε ακριβώς την απάντηση που έδωσε στην ερώτηση, η οποία αφορούσε τις ομάδες της περιοχής, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τοπική εφημερίδα (Polis), αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο Βασίλης Πιστικίδης.
Ο τ. Δήμαρχος με τη σειρά του έφερε άλλο απόκομμα της εφημερίδας και μας διάβασε τον πρόλογο του κειμένου… “Την είδηση ο Δήμαρχος Βαγγέλης Μπουρνούς την είχε για το τέλος και ομολογούμε ότι μας αιφνιδίασε ευχάριστα. Η δημοτική αρχή, όπως φαίνεται με δική του πρωτοβουλία, ετοιμάζει μια ρηξικέλευθη πρόταση προς τις δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της Ραφήνας. Όπως ο ίδιος λέει η κατεύθυνση της πρότασης είναι: «Μια πόλη, μια ομάδα σε εθνικά πρωταθλήματα».”.
Με αυτή του την κίνηση, ήθελε να ξεκαθαρίσει πως για όλη την παρεξήγηση, την σύγχυση, που δημιουργήθηκε και έχει να κάνει με τις διαφορετικές απόψεις των δύο, (“ναι” στην συνένωση ο Μπουρνούς, “όχι” ο Πιστικίδης), δεν έχει προσυμφωνηθεί τίποτα, οι θέσεις είναι καθαρά προσωπικές και δεν εκφράζουν κανένα δημοτικό συμβούλιο, καμιά παράταξη και καμιά δημοτική αρχή. Όπως επίσης, ότι αναφέρεται στον πρόλογο της συνέντευξης δεν αφορά τον ίδιο τον Δήμαρχο, είναι απόψεις του δημοσιογράφου και σε καμία περίπτωση δεν τις ασπάζονται και δεν τις υιοθετούν. Μάλιστα ανέφεραν και για εκείνους που έσπευσαν να τους κατηγορήσουν για δήθεν ρήγμα στις σχέσεις τους και προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν, ότι θα πέσουν στο κενό και δεν ασχολούνται με μικροπολιτικές.
Ερώτηση σχετικά με το γκάλοπ του irafina.gr θέσαμε στους παρευρισκόμενους, για να καταλάβουμε αν μετράει τελικά η άποψη του κόσμου ή όχι. Να τονίσουμε ότι μέχρι τώρα έχουν ξεπεράσει τις 2.200 “ψήφους”, άλλοι είπαν “ναι”, κι άλλοι “όχι”. Όμως αυτό είναι άλλο θέμα.
Εκείνο που δεν κατάλαβα εγώ, είναι γιατί δεν λαμβάνουν υπόψη τους το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Κάποιο συμπέρασμα βγαίνει σίγουρα. Δεν τους ενδιαφέρει; Το θεωρούν αναξιόπιστο; (sic) Δεν τους νοιάζει; Τελικά θέλουμε να ακούμε κι άλλες απόψεις ή όχι; Η “απάντηση” , ότι μπορούν κάποιοι να “πειράξουν” τις ψήφους, με το να ψηφίζουν από διαφορετικούς υπολογιστές, άρα γιατί να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη, δεν με καλύπτει. Τι πάει να πει είχε γίνει γκάλοπ από άλλο μέσο, πριν τις δημοτικές εκλογές κι έπεσε έξω…
Ή μήπως αυτοί που ψηφίζουν δεν έρχονται στο γήπεδο, δεν πληρώνουν εισιτήριο, δεν συμμετέχουν, άρα δεν έχουν γνώμη δια να ομιλούν. Με την ίδια λογική, δεν θα έπρεπε να ψηφίζει κανείς ποτέ και για τίποτα!!! Να ψηφίζουν κατ΄επιλογή!
Τέλος πάντων. Ο καθένας έχει τις απόψεις του. Κι εδώ, δίχως να υιοθετώ ή να απορρίπτω την πλειοψηφία παρουσιάζεται μια τάση. Δείχνει κάτι. Αν εσείς κύριοι, κλείνετε τα μάτια σ αυτό, πρόβλημά σας.
Πάμε όμως και στο άλλο. Η συζήτηση λέει γίνεται κεκλεισμένων των θυρών. Μα έχουν να κρύψουν κάτι; Δε νομίζω. Τότε γιατί να μη γίνει μια ανοικτή συζήτηση και να ξέρουμε όλοι μας, ποια είναι η άποψη του καθενός. Αν είναι “υπέρ” η κατά” και για ποιους λόγους. Με επιχειρήματα πάντα. Να πεισθούμε όλοι ότι έχουν δίκιο. Και δεν αναφέρομαι στην σημερινή (σ.σ. της Δευτέρας) συγκέντρωση. Λέω ότι μια κουβέντα πρέπει να γίνει on air και όχι με κλειστά μικρόφωνα.
Αλλά ξέρω, εδώ υπάρχει ένα άλλο θέμα. Αν πεις “ναι” είσαι με τον Μπουρνού, αν πείς “όχι” είσαι με τον Πιστικίδη. Αν πεις “ναι”, δεν σε ενδιαφέρουν οι ιστορίες, οι ρίζες, οι καταβολές, οι Τριγλιανοί και οι Λιγνιτωρύχοι. Αν πεις “όχι” είσαι κολλημένος στα παλιά, είσαι ρομαντικός και δεν είσαι προοδευτικός. Η ιστορία ενός συλλόγου δεν παραγράφεται ποτέ. Τελεία και παύλα. Ότι και να γίνει στο μέλλον. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Πολλά είπαμε όμως. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.
Ας αποφασίσουν αυτοί που έχουν το πεπόνι, το καρπούζι και το μαχαίρι!
