Το μνημείο για τα θύματα του ναυαγίου του πλοίου «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Ένα μικρό απέριττο μνημείο που οι περισσότεροι διαβάτες το προσπερνούν αδιάφορα.
Λίγοι είναι αυτοί που κοντοστέκονται για λίγο να διαβάσουν τα ονόματα όσων χάθηκαν τόσο άδικα.
Ήταν το παγωμένο εκείνο βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου 1983.
Το μικρό πλοίο του Αυγουστή Πολέμη δεν έπρεπε να αναχωρήσει από το λιμάνι
Ο καιρός λυσσομανούσε.
Με άνωθεν παρεμβάσεις το πλοίο, δυστυχώς, ξεκίνησε.
Ο πλοίαρχος, ο καπετάν Αντώνης Γαρδέλης, έβαλε την υπογραφή του.
Σε λίγες ώρες το πλοίο θα γινόταν ο υγρός τάφος για είκοσι οκτώ ανθρώπινες ψυχές.
Μετά το ναυάγιο του Ατμοπλοίου «Χειμάρρα», στις 19 Ιανουαρίου 1947, και το ναυάγιο του «Ηράκλειον», τον Δεκέμβριο του 1966, το «Χρυσή Αυγή» ερχόταν να προστεθεί και αυτό στα θανατηφόρα ναυάγια της μεταπολεμικής ακτοπλοΐας.
Από το 1966 έως το 1983 είχαν μεσολαβήσει 17 χρόνια.
Από το 1983 έως το 2000 θα μεσολαβούσαν ακόμα 17 χρόνια μέχρι να συμπληρωθεί ο κύκλος των χαμένων πλοίων με το ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα» στην Πάρο.
Στο μνημείο της Ραφήνας η Κική Ν. Καλαμπούκη έχει γράψει:
«Στον αγαπημένο μου σύζυγο Νίκο Θ. Καλαμπούκη που χάθηκε στο ναυάγιο του «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» στις 23/2/1983.
Η σκέψη μου είναι πάντα κοντά σας.
Και πολλές φορές αναλογιζόμενη δεν καταριέμαι αλλά μονολογώ και λέω ότι αν το ναυάγιο αυτό έγινε από ανθρώπινο λάθος ο Θεός να τους φωτίσει να μην ξανακάνουν τέτοια λάθη ώστε το κακό να μην ξαναμπεί σε άλλα σπίτια, να μην ξαναθρηνήσουμε ανθρώπους που δεν έκαναν κακό σε κανέναν».
Αυτά είναι τα λόγια της Κικής Ν. Καλαμπούκη
Και στο ναυάγιο αυτό, όπως και άλλωστε και στα περισσότερα ναυάγια, δεν έπεσε ποτέ άπλετο φως.
Τα ερωτηματικά συνεχίζουν να βασανίζουν…
Αντώνης Λαζαρής
