Το motor-ship “Ολυμπιακός” του Γουλανδρή δεμένο στο λιμάνι του νησιού.
Στη Σύρα που εκείνη την εποχή βρισκόταν στο μεταίχμιο των εποχών και των αλλαγών.
Το Νεώρειο σιγά-σιγά παραχωρούσε την πρωτοκαθεδρία στην οικονομία του νησιού στον τουρισμό.
Η παλιά Σύρα χανόταν στη νοσταλγία του χρόνου.
Τα παλιά καφενεία, οι παλιές ταβέρνες, τα παλιά στέκια παραχωρούσαν τη θέση τους σε μοντέρνες καφετερίες, σε εστιατόρια, σε μαγαζιά που ήταν πια σύμφωνα με το πνεύμα της νέας εποχής.
Το Καζίνο της Σύρου σηματοδότησε οριστικά τη νέα εποχή.
Η Σύρα σιγά-σιγά γινόταν Σύρος …
Η νέα εποχή έπαιρνε τη θέση της στην αφετηρία της Νέας Χιλιετίας.
Η ψυχή, όμως, της Σύρας της παλιάς αποτυπώθηκε μοναδικά στα τραγούδια του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη, του Μάρκου του καταφρονεμένου.
Η χιλιοτραγουδισμένη “Φραγκοσυριανή” του Μάρκου θα δίνει διαχρονικά το ρυθμό.
“Στο Πατέλι, στο Nυχώρι
φίνα στην Αληθινή
και στο Πισκοπιό ρομάντζα
γλυκιά μου Φραγκοσυριανή
και στο Πισκοπιό ρομάντζα
γλυκιά μου Φραγκοσυριανή”
Σε λίγα χρόνια το “Ολυμπιακός” έφυγε από το λιμάνι της Σύρας.
Πολλά άλλαξαν από τότε …..
Ένα στέκι και ένα μικρό μουσείο, όμως, στην Άνω Σύρα των Φραγκοσυριανών θα θυμίζει για καιρό ακόμα τον άνθρωπο που έγραψε ορισμένα από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.
Ο Μάρκος ο καταφρονεμένος ….
“Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά …”
TheSeaNation
