Ο κ. Μώρος συγκαταλέγεται αναμφίβολα στις σοβαρότερες παρουσίες στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όχι απλά λόγω της θεσμικής υπόστασης που του προσδίδει η θέση του προέδρου του σώματος, αλλά λόγω του προσωπικού ήθους, ύφους, συγκρότησης και συνολικής παρουσίας και στάσης του στα κοινά, που απέχουν παρασάγγας από τα ευτελή, αληθή όμως, περιγραφόμενα από τόσους και τόσους για την εικόνα τινών εκ των “συναδέλφων” του.
Αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία της θέσης του, αντί άλλης απάντησης στα όσα δημόσια κατέθεσε στο διάλογο για τους «εξαφανισμένους», θα χρησιμοποιούσα το Πιραντελλικό “να ντύσουμε τους γυμνούς”, αντ’ αυτού θα χρησιμοποιήσω μερικές σειρές από τον πρόλογο του ίδιου δημιουργού στο έργο του «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», χωρίς άλλα λόγια…:
«…Νομίζω πως η ζωή είναι μία πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας -χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πως, γιατί κι από που- την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μία πραγματικότητα (μία για τον καθέναν και ποτέ την ίδια για όλους) που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι είναι μάταιη και φανταστική…».
Δεν έχετε κανέναν λόγο να “ντύνετε” τη “γύμνια” των κατά σύστημα απόντων, που οχυρώνονται πίσω από προσωπικό σας κύρος, και τη γενική αφωνία, για να κρυφτούν.
Δεν είναι έτσι επειδή μερικοί από τους κυρίους αυτούς, έτσι νομίζουν. “Ο βασιλιάς είναι γυμνός” και δεν θα τον “ντύσει” κανείς.
Αποδοκιμάστε τους πολιτικά. Καθαρά, με σαφήνεια και με ένταση. Έχετε και το κύρος και το πολιτικό βάρος. Διεκδικήστε για εσάς, το δημοτικό συμβούλιο και για όλους εμάς τους πολίτες, πίσω το κύρος του θεσμού, που στο όνομα της εξαφάνισής τους, ευτελίζεται καθημερινά.
Όσο για τα περί διοικητικών μέτρων και γραφειοκρατίας , αλλά και τα περί του πολίτη τελικού κριτή, απλά αρκούμαι να επαναλάβω τα όσα υπογραμμίζονταν στη τελευταία δημόσια παρέμβασή μας για το «χάλι» αυτό (άσχετα αν τελικά φαίνεται να επιλέγεται το «χαλί» για να μπουν όλα από κάτω…βολικά):
«…Δε μιλώ καν για διοικητικά μέτρα. Μιλώ για πολιτική δράση, όχι για να σωθούν τα ήδη χαμένα προσχήματα, αλλά για να τηρηθεί μια στοιχειώδης πολιτική και ηθική τάξη! Ούτε καν αυτό δε γίνεται. Είναι χρέος του προεδρείου να προασπίσει το κύρος του συμβουλίου, έναντι όλων αυτών των πρακτικών.
Είναι η τελευταία φορά που θα ασχοληθώ με τους δημοτικούς συμβούλους «φαντάσματα».
Κατατάσσονται απλώς στους ανύπαρκτους. Τελεία και παύλα.
Ας τους χαίρονται και ας τους ξανατιμήσουν ελεύθερα όλοι αυτοί που κάνουν ότι δε βλέπουν ή δεν καταλαβαίνουν. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Άλλο αν την καταλαβαίνουμε διαφορετικά μεταξύ μας…».
Δεν θα “ντύσουμε τους γυμνούς”. Δεν αξίζει σε κανέναν μας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
