Ο Γιώργος Λουκάτος που εγώ γνώρισα….

Είναι κάποιες στιγμές, που κανείς δεν μπορεί να τις εξηγήσει: να συναντάς έναν άνθρωπο και από την πρώτη στιγμή να τον έχεις για πάντα στην συμπάθειά σου! Ανεξήγητο αλλά αληθινό!
Ακριβώς αυτό έγινε με την αφεντιά μου και τον κυρ-Γιώργο, όπως τον έλεγα. Ήταν μια μέρα πέρσι θυμάμαι που έπαιζε η αγαπημένη του ομάδα, η Θύελλα Ραφήνας. Εγώ είμαι έξω από τα αποδυτήρια των διαιτητών περιμένοντας να πάρω τις συνθέσεις των ομάδων, όταν με πλησίασε ο κυρ-Γιώργος και με ρώτησε κάτι. Το τι με ρώτησε έχει πολύ λίγη σημασία. Αυτό που έχει αξία είναι το μετά. Η γνωριμία μου δηλαδή με τον «παππού», όπως τον αποκαλούσε η πλειοψηφία που τον ήξερε. Θυμάμαι σαν τώρα τα λόγια του: «Α εγώ πάω στην εξέδρα και παρακολουθώ τα παιχνίδια. Ξέρεις, πληρώνω εισιτήριο κανονικά. Στο ημίχρονο έρχομαι προς τα δω…».
Είχα τόσα ακούσει πιο μπροστά για εκείνον, αλλά λόγω χαρακτήρα δίσταζα να εμφανιστώ ως φάντης μπαστούνης μπροστά του και να του πω: «Για σας είμαι ο τάδε…». Φυσικά και ήξερα ποιος είναι (ποιος άλλωστε δεν γνωρίζει τον Γιώργο Λουκάτο), αλλά εγώ εξ αποστάσεως μόνο. Μέχρι εκείνο το μεσημέρι στο γήπεδο, ποτέ δεν είχε τύχει να συστηθούμε. Και να που μου δόθηκε η ευκαιρία. Το πρώτο πράγμα με τον κυρ-Γιώργο που έμαθα, ήταν ότι δεν σε άφηνε να κεράσεις. Αααα ήταν κανόνας αυτός. Όταν στο ημίχρονο λοιπόν όπως μου τοχε προαναγγέλλει, ήρθε στους πάγκους και προς τα αποδυτήρια, μου είπε «τι θες να πάρεις από το κυλικείο, θα σε κεράσω εγώ» κι εκείνος αμέσως μετά έπιασε την κουβέντα με τους άλλους. Πρόλαβα όμως και πλήρωσα εγώ, χωρίς να το καταλάβει! Μην χάνοντας όμως την ευκαιρία αργότερα, όταν η Ειρήνη του είπε ότι «κύριε Γιώργο είναι πληρωμένα», με πλησιάζει και μου λέει αστειευόμενος: «Καλά είπαμε να σε κεράσουμε κάτι και αμέσως πήγες να πληρώσεις!». Δεν ήξερα, δεν ρώταγα;
Κιμπάρης, ωραίος τύπος και με χιούμορ. Αυτό σκέφτηκα αμέσως. Και δεν έπεσα έξω. Όσες φορές μιλάγαμε, αυτό μου έβγαζε. Δεν ξεχνώ τις πλάκες και τα καλαμπούρια που έκανε σε εκείνες τις πρωινές συνάξεις, που δυστυχώς δεν μπορούσα να παρευρισκόμουν πολλές φορές. Τώρα καταλαβαίνω τι έχανα! Όσες φορές τον έβλεπα πάντα μου έλεγε «τι κάνεις Βαγγελάκη μου;». Και συμπλήρωνε «αν σε πειράξει κανείς πες μου θα το τακτοποιήσω εγώ». Κι η αλήθεια είναι ότι το πίστευα. Εννοείται ότι δεν θα του έλεγα κάτι. Αλλά είμαι ακόμα σίγουρος πως το εννοούσε.
Ούτε θα ξεχάσω ποτέ ότι με πήρε στο κινητό μου τηλέφωνο την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής να μου ευχηθεί. Ο κυρ-Γιώργος δεν είχε ποτέ ανάγκη ούτε από μένα, ούτε να με πάρει να μου πει τα «Χρόνια Πολλά», αλλά ούτε κι από κανέναν. Όρεξη να χεις να γράφεις και να εξιστορείς ωραίες ιστορίες με αυτόν τον άνθρωπο. Δεν τελειώνουν ποτέ. Όπως οι πλάκες που έκανε στις βόλτες του τα πρωινά στο λιμάνι όταν πείραζε τους φίλους του, γιατί έχασε η Τριγλία, ή όταν τον πείραζαν εκείνοι γιατί έχασε η Θύελλα.
Η τελευταία φορά όχι που τον είδα, αλλά που μιλήσαμε στο γήπεδο, ήταν όταν στο ημίχρονο όπως συνήθιζε και όπως σας ανέφερα και πιο πριν ερχόταν από την μεριά των αποδυτηρίων. Και λέγαμε πολλά και διάφορα, παρότι ο χρόνος στο ημίχρονο είναι λίγος για να κάνεις μεγάλη κουβέντα. Εντούτοις αυτά τα λίγα, ήταν ίσως και τα καλύτερα. Μεταξύ άλλων λοιπόν και μια και η κουβέντα το έφερε εκείνη τη στιγμή για τι άλλο, για την ομάδα του, την Θύελλα, μου λέει σοβαρά: «τώρα πια Βαγγελάκη, σ αυτή την ηλικία που είμαι, η μόνη τρέλα που έχω είναι αυτή η ομάδα και θέλω να μας δίνει χαρές».
Με αυτά τα λόγια θέλω να κλείσω αυτές τις λίγες -πράγματι- λέξεις, ως φόρο τιμής αν θέλετε σε έναν άνθρωπο που με τον τρόπο του και την συμπεριφορά του σε αναγκάζει να μην τον ξεχάσεις ποτέ, Ούτε τον ίδιο, ούτε όσα σου έλεγε.
Κυρ-Γιώργο εγώ αυτά είχα να σου πω!
Υ.Γ. Φίλε Σπύρο, κι αναφέρομαι σε εσένα διότι εσένα γνωρίζω καλά από όλη την οικογένεια, σε καταλαβαίνω πως νιώθεις γιατί κι εγώ έχω χάσει τον πατέρα μου κι ακόμα δεν μπορώ να το «χωνέψω». Κι ας έχουν περάσει 17 χρόνια!

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.