Σάββας Αραπκιλής: Μεγάλη τιμή να συνεχίζω την προσφορά του πατέρα μου στα κοινά

Ας ξεκινήσουμε με μιά αλήθεια, η οποία βγάζει από τη δύσκολη θέση τον δημοσιογράφο, ο οποίος έχει απέναντι γιά συνέντευξη κάποιον που εκτιμά από χρόνια γιά το ήθος αλλά και την ποιότητα της δουλειάς του.

Πολύ δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος στη Ραφήνα να πει κακή κουβέντα γιά τον Σάββα Αραπκιλή. Συνεπώς όταν τα “δείγματα γραφής” του αντιδημάρχου στις πρώτες εκατό ημέρες από την ανάληψη της θέσης ευθύνης είναι απολύτως θετικά κατά γενική ομολογία, τότε οι ερωτήσεις έρχονται πιό εύκολα. Ούτως ή άλλως έχουμε πει στους κακοήθεις, πως όταν παίρνεις μία συνέντευξη είναι σαν να καλείς στο σπίτι σου κάποιον, ακόμη κι αν δεν τον συμπαθείς.

Οφείλεις να του φερθείς ευγενικά και κόσμια, γιατί σε τιμά με την αποδοχή της πρόσκλησης και όχι να τον προσβάλλεις. Πόσο μάλλον όταν είναι η πρώτη συνέντευξη της ζωής του. Ενός ανθρώπου με αξιοζήλευτο βιογραφικό, που πολλοί θα ζήλευαν. Και το ξέρετε, ότι τελικά πάντα ο πολίτης, ο αναγνώστης είναι αυτός που κρίνει τον άνθρωπο της εξουσίας γιά όσα έχει πει ή έχει κάνει.

Πώς αισθάνεστε που κάθεστε στην καρέκλα στην οποία θήτευσε και ο πατέρας σας;

Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με μύησε στην αυτοδιοίκηση. Είναι ο μέντορας μου. Είναι ο άνθρωπος που μου πέρασε την αγάπη του για τον τόπο μας και την ανάγκη όπως λέει να προσφέρουμε σε αυτόν. Κατά γενική ομολογία από τους δημότες η θητεία του ήταν πετυχημένη. Επίσης είναι πολλοί οι υπηρεσιακοί υπάλληλοι του δήμου που ακόμα και σήμερα μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου. Μακάρι και εγώ για το χρονικό διάστημα που θα βρίσκομαι σε αυτήν την θέση να μπορέσω να προσφέρω όσα και αυτός, αφού έχουμε τον ίδιο σκοπό. Άλλωστε τα περισσότερα από τα καθήκοντα που έχω, είχε και εκείνος. Μεγάλη τιμή για ένα παιδί να μπορεί να συνεχίζει την προσφορά του πατέρα του στα κοινά.

Ήταν από τις πιό δύσκολες αποφάσεις της ζωής σας μέχρι σήμερα το αν θα παραμείνετε στη θέση του επόπτη του ΟΛΡ ή θα αναλάβετε αντιδήμαρχος στον δήμο;

Στον πρότερο επαγγελματικό μου βίο, έχω έρθει στην ίδια θέση άλλες δύο φορές. Η πρώτη ήταν η μετακίνησή μου από το αεροδρόμιο στο ΤΡΑΜ και η δεύτερη από το ΤΡΑΜ στον ΟΛΡ. Όντως και αυτή ήταν πολύ δύσκολη απόφαση για πολλούς λόγους. Όταν μετακινείσαι από ένα εργασιακό περιβάλλον που έχει προοπτικές που έχεις παράξει έργο, που έχεις βάλει στόχους και έχεις δημιουργήσει σκοπούς, θέλεις αυτό να συνεχίσει να ισχύει σε οποιαδήποτε μετακίνηση σου.

Ποιό ήταν το ποιοτικό στοιχείο που σας οδήγησε στην απόφαση της αντιδημαρχίας;

Στον δήμο Ραφήνας-Πικερμίου υπάρχει η επάρκεια και η δυνατότητα να δημιουργήσεις. Το ποιοτικό στοιχείο για να γίνει αυτό είναι οι συνεργάτες, οι υπηρεσιακοί συνεργάτες του δήμου μας με απίστευτη τεχνογνωσία, καθώς και το σύνολο των αιρετών συναδέλφων.

Πιστεύετε ότι στο τέλος της θητείας σας θα έχετε αποκτήσει περισσότερους φίλους ή εχθρούς στην πολιτική της αυτοδιοίκησης;

Εχθρούς στην ζωή μου δεν έχω. Τουλάχιστον εγώ δεν θεωρώ από πλευράς μου κανέναν άνθρωπο ή συμπολίτη εχθρό. Τώρα στο τέλος της θητείας μου επειδή δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό, πιστεύω ότι φίλους θα έχω κάνει περισσότερους, όπως και σε όλους τους οργανισμούς που έχω εργαστεί έως σήμερα.

Ποιά είναι η φιλοσοφία σας γιά τις διοικητικές θέσεις ευθύνης, όταν και από εσάς εξαρτάται η καθημερινότητα, ένα μέρος της ζωής των πολιτών;

Ο δήμος είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος πρέπει να λειτουργεί με οργάνωση και πρόγραμμα, ενώ συγχρόνως να είναι αποτελεσματικός και όχι μόνο διεκπεραιωτικός. Για να ισχύουν αυτά θα πρέπει ο δήμος να διοικείται από αιρετούς που έχουν την δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής.

Τι σας θυμώνει στο ελληνικό κράτος και αν μπορούσατε θα το “ξεριζώνατε” σε μία ημέρα;

Η απίστευτη γραφειοκρατία. Τοίχο, παντού βρίσκεις τοίχο. Η γραφειοκρατία έχει κάνει πολύ βαρύ τον δημόσιο τομέα.

Πρώτες εκατό ημέρες στη θέση του αντιδημάρχου και ποιές είναι οι πέντε σημαντικές κινήσεις που υλοποιήσατε και νιώθετε ότι ο δήμος πήγε ένα βήμα μπροστά;

Στον δήμο όπως και σε κάθε οργανισμό πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια και εδικά στις θέσεις ευθύνης. Παρέλαβα μια οργανωμένη υπηρεσία, όπου έκανα παρεμβάσεις σύμφωνα με την δική μου εργασιακή εμπειρία. Πέντε από αυτές είναι: Προγραμματισμός γραφείου κίνησης, ώστε να υπάρχει γνώση και συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών. Συνεργασία με συνεργεία εξειδικευμένα για κάθε όχημα. Δημιουργία συνεργείου άμεσων επεμβάσεων – αποκαταστάσεων σε κακώς κείμενα μέσα στην πόλη και όχι μόνο με πιό πρόσφατη τις εργασίες της πλατείας. Τις παρεμβάσεις στα σχολεία. Τον προγραμματισμό εργασιών της υπηρεσίας ηλεκτροφωτισμού για ακόμα πιο γρήγορη αποκατάσταση λαμπτήρων ή βλαβών.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να μη δημοσιοποιείτε στο facebook – όπως συνηθίζεται γενικά στην πολιτική όχι μόνο στον δήμο μας – το όποιο καλό κάνετε γιά τους πολίτες;

Φυσικά δεν κατακρίνω αυτούς που το κάνουν, είναι επιλογή. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτή είναι η δουλειά μου και δεν είναι επιτυχία ότι διεκπεραιώνω αλλά υποχρέωση. Άρα θεωρώ περιττό να κοινοποιώ το καθήκον μου.

Φαντάζομαι ότι θα μου απαντήσετε “δεν ξέρω”, αλλά πρέπει δημοσιογραφικά να ρωτήσω αν θα είστε ξανά υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις επόμενες εκλογές;

Κι όμως θα σας απαντήσω. Με τα δεδομένα που έχω έως σήμερα και εφόσον νιώθω ακόμα παραγωγικός και εντάξει με τον εαυτό μου και τους πολίτες, πάντα σε συνδυασμό με την εργασία που παρέχω, καθώς και με την σύμφωνη γνώμη της οικογενειάς μου, ναι θα είμαι πάλι υποψήφιος .

Τι είναι αυτό που κάνει τη Ραφήνα και το Πικέρμι έναν ξεχωριστό δήμο στην ανατολική Αττική;

Καταρχάς γεωπολιτικά ο δήμος μας όχι μόνο λόγο λιμανιού, αλλά και η ευρύτερη περιοχή έχει ξεχωριστή θέση. Η Ραφήνα και το Πικέρμι θεωρώ ότι είναι περιοχές με υψηλό βιοτικό επίπεδο και ιδανικές προς κατοίκηση. Καλλιτεχνούπολη και Βουτσάς για παράδειγμα είναι τέτοιες περιοχές. Μετά, μια βόλτα στο λιμάνι, ένα μπάνιο στο Κόκκινο Λιμανάκι ή στις Μαρίκες, μια βόλτα στην πλατεία θα σε κάνει να καταλάβεις γιατί είναι ξεχωριστή η περιοχή μας. Το ζήτημα είναι να συνεχίσουμε να είμαστε διορατικοί και να προσπαθούμε να διατηρούμε τα καλά του τόπου μας, αλλά και να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα ώστε ο δήμος μας να παραμένει ξεχωριστός.

Υπάρχει κάποιο έργο – εκτός βεβαίως του βιολογικού καθαρισμού – που θεωρείτε απαραίτητο στον δήμο μας;

Ναι, είναι η ανέγερση καινούργιων σχολικών κτιρίων. Αυτό γιατί και λόγω παλαιότητας πολλών, αλλά και λόγω αύξησης των μονίμων κατοίκων οι ανάγκες πλέον είναι μεγάλες. Είναι μεγάλο έργο και πιστεύω ότι τέτοια έργα δίνουν λύσεις σε σοβαρά μελλοντικά ζητήματα και δείχνουν πολιτισμό και αγάπη για την παιδεία.

Με δεδομένο ότι η μεγάλη σας αδυναμία είναι τα σχολεία της περιοχής που άπτονται και του τομέα ευθύνης σας, ποιά είναι τα σχεδιά σας;

Αυτός είναι ο “πυρήνας” της συζητησής μας. Θεωρώ ότι κάθε κοινωνία την κάνουν ξεχωριστή δυο πράγματα, το σύστημα υγείας και το σύστημα παιδείας. Επειδή στο σύστημα υγείας οι παρεμβάσεις μας εκ των καταστάσεων είναι περιορισμένες, πρέπει σε μέγιστο βαθμό να προσέξουμε και να εξελίξουμε την παιδεία μας. Και για να μην παρεξηγηθώ όχι όσο αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα (αυτό αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς) αλλά μέσα από τις επιτροπές παιδείας, που το έργο τους είναι η διαχείριση των πιστώσεων που διατίθενται για την παιδεία καθώς και οι λήψεις μέτρων για την στήριξη της διοικητικής λειτουργίας των σχολικών μονάδων, να κάνουμε το παν ώστε οι συνθήκες μάθησης και εκπαίδευσης των παιδιών μας να γίνουν όσο το δυνατόν καλύτερες. Για αυτούς τους λόγους τρέφω και μία ιδιαίτερη αδυναμία στα σχολεία. Ως πρόεδρος της πρωτοβάθμιας επιτροπής παιδείας, στόχος μου είναι τα παραπάνω και με την άμεση συνεργασία με όλα τα μέλη της επιτροπής , καθώς και τους διευθυντές των σχολείων ευελπιστώ να καταφέρουμε το καλύτερο δυνατόν. Και πιο συγκεκριμένα στα άμεσα σχέδια είναι μέσα στο καλοκαίρι να συνεχιστούν οι παρεμβάσεις συντήρησης και επισκευής σε όλα τα σχολεία. Και λέω να συνεχιστούν γιατί ήδη έχουν γίνει σε αρκετά σχολεία.

Θα μου επιτρέψετε μία πολιτική ερώτηση, αλλά με τη διαφορά ότι θέλω να την απαντήσετε ως πολίτης και όχι ως πολιτικός. Είστε ικανοποιημένος από το πρωτόγνωρο μοντέλο συνδιοίκησης των κυρίων Μπουρνού και Πιστικίδη;

Όπως προείπα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό αλλά απλό πολίτη και ανάλογη θα είναι η απάντηση. Πρώτα απ’ όλα οι δύο συνδήμαρχοι είναι άνθρωποι του τόπου με εμπειρία ετών στα θέματα αυτοδιοίκησης και πιό συγκεκριμένα στα προβλήματα και την λειτουργία του δήμου μας. Με την ένωση των δύο συνδυασμών ταυτίστηκαν οι στόχοι και ο σκοπός έγινε κοινός. Στα πρώτα δυόμιση χρόνια ο Βασίλης Πιστικίδης μαζί με τους συνεργάτες του ολοκλήρωσε αρκετούς στόχους που είχαμε προγραμματίσει προεκλογικά και έθεσε τις βάσεις για πολλά άλλα, ώστε να συνεχίσει τώρα ο Βαγγέλης Μπουρνούς. Ο κ. Μπουρνούς συνεχίζει με μεγάλο ζήλο το έργο που έχουμε θέσει ως συνδυασμός και επειδή έχω πλήρη εικόνα και από την θέση ευθύνης μου, στο σύνολο των τριών ετών που έχουμε διανύσει ως μία παράταξη είμαι απόλυτα ικανοποιημένος.

Θα θέλατε να κάνετε μία εκτίμηση γιά το μέλλον αυτού του εγχειρήματος;

Την συνέχεια δεν την γνωρίζω, πρόθεση μου μα και επιθυμία μου είναι να συνεχίσουμε ως ένας συνδυασμός και μακάρι να διεκδικήσουν ξανά τη Δημαρχία από κοινού οι δύο συνδήμαρχοι. Είναι κάτι που έχω εκφράσει και στους δυο.

Πιστεύετε ότι αυτό το μοντέλο άνοιξε δρόμο ώστε να το ακολουθήσουν κι άλλοι (όχι μόνο στο δήμο μας, αλλά σε όλη την Ελλάδα) στο μέλλον;

Για να γίνει αυτό χρειάζονται τα κατάλληλα «συστατικά», τα οποία δεν ξέρω κατά πόσο θα τα έχουν αυτοί που θα προσπαθήσουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Και ποιά είναι αυτά; Πρώτα απ΄ όλα, για πολλούς που δεν το ξέρουν οι δύο συνδήμαρχοι γνωρίζονται χρόνια και έχουν συνεργαστεί επαγγελματικά ως εκπαιδευτικοί και στο παρελθόν. Επίσης για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχουν κοινοί στόχοι και σκοποί σε ομαδικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν εγωισμοί ή προσωπικές φιλοδοξίες, κάτι που και οι δύο απέδειξαν αυτό το χρονικό διάστημα. Κάτι που φάνηκε και στη διαδικασία της “διαδοχής”. Όμως, αν τα παραπάνω είναι εφικτά τότε αυτό το «μοντέλο» όπως λέτε θα είναι επιτυχημένο γιατί απλά όλα θα καταλήγουν στο καλό του τόπου και του δημότη.

Έχουν έρθει στιγμές που ντρέπεστε γιά τα όσα ακούγονται στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου;

Να σας κρύψω – ειδικά σε εσάς που είστε πάντα στις συνεδριάσεις – ότι δεν έχω ντραπεί? Ναι έχω ντραπεί. Αυτό γιατί μερικές φορές στο όνομα του «λαϊκισμού» χάνουμε την ουσία του δημοτικού συμβουλίου και πιστεύω ότι σε αυτό θα συμφωνήσουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι.

Είστε από τους ανθρώπους που κοιμούνται ήσυχοι τις νύκτες ή… στριφογυρίζετε;

Όσο αφορά την συνείδηση μου πιστέψτε με και τα 47 χρόνια που ζω αυτό λέω «ότι το βράδυ πέφτω και κοιμάμαι ήσυχος». Πολλές φορές όμως ξαγρυπνώ σκεπτόμενος τις δουλειές της επόμενης ημέρας και δεν είναι πολλές οι φορές που αυτές τις στιγμές μου έρχονται οι καλύτερες ιδέες.

Τι ήταν αυτή η “ρουκέτα” του δημάρχου γιά τη συνένωση των δύο ομάδων;

Ε όχι και “ρουκέτα” αν και καταλαβαίνω ότι το λέτε δημοσιογραφική αδεία. Ο δήμαρχος διατύπωσε την προσωπική του θέση και όχι της δημοτικής αρχής. Αν ζητάτε τη δική μου θέση, σας λέω ότι ο παππούς μου, ο πατέρας μου, εγώ και τώρα ο γιός μου έχουμε παίξει στην Τριγλία. Άρα επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι η τοποθέτηση μου έχει μια βαρύτητα. Πρώτα απ’ όλα αυτό που θαύμαζα στους Μικρασιάτες προγόνους μου, αλλά και τους Κωνσταντινουπολίτες και συνεχίζω να θαυμάζω σε όσους ακόμα βρίσκονται στη ζωή είναι ότι ερχόμενοι έφεραν μαζί τους δύο πράγματα, αξίες και πολιτισμό. Αυτό δεν θα μου το αφαιρέσει καμία συνένωση και καμία ομάδα όπως και να λέγεται. Υπάρχει ο σύλλογος Τριγλιανών ο οποίος εκπροσωπεί τις αξίες, τα ήθη και έθιμα του τόπου μου. Ο τόπος αυτός από μόνος του είναι αυτά που έζησαν οι προγονοί μας .

Ξέρετε εκτός από το συναίσθημα, στη ζωή υπάρχει και ο ρεαλισμός…

Αυτό ακριβώς. Αν θέλουμε να δούμε μπροστά, κάνοντας πρωταθλητισμό, η ομάδα για τον τόπο μας θα πρέπει να είναι μία, για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Αν όμως θέλουμε να παραμείνουν οι ομάδες μας όπως είναι, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν αντέχουν στις εθνικές κατηγορίες. Το ζητούμενο για εμένα είναι αλλού. Είτε είναι μία, είτε παραμείνουν ΔΎΟ αυτό που θα επιθυμούσα είναι να βλέπω να παίζουν δικά μας παιδιά. Έχουμε τόσα παιδιά στις ακαδημίες που πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί κάθε Κυριακή να μην γεμίζει το γήπεδο και να χαιρόμαστε να βλέπουμε τις ομάδες μας να αποτελούνται από τα δικά μας παιδιά, «να ματώνει η φανέλα»;

Εξαιρετική τοποθέτηση και όχι “διπλωματική”. Να περάσουμε τώρα στο ανθρώπινο σκέλος της συζήτησης. Τι σας ενοχλεί, σας πονάει στους ανθρώπους;

Έχω κάνει έναν διαχωρισμό εδώ και χρόνια. Έχω χωρίσει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. ους καλούς ανθρώπους και τους κακούς ανθρώπους. Θεωρώ ότι ένας καλός άνθρωπος δεν μπορεί να σου κάνει κακό, τουλάχιστον με δόλο και ότι ένας κακός άνθρωπος δεν θα σου κάνει ποτέ καλό. Και αν θα σου έκανε ποτέ καλό θα σου έκανε μόνο με σκοπό το δικό του όφελος. Αυτό πραγματικά με πονάει.

Ποιά είναι μεγαλύτερη προδοσία;

Η αχαριστία! Πόσο με στεναχωρεί αυτό…

Τι δεν θα θυσιάζατε με “όλο το χρυσάφι του κόσμου” στη ζωή σας;

Τις στιγμές με τη γυναίκα και τα παιδιά μου που πραγματικά με κάνουν ευτυχισμένο! Και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πόσο βαθιά το εννοώ.

Πώς ονειρεύεστε το μέλλον των παιδιών σας σε αυτή τη χώρα;

Δυστυχώς δυσοίωνο. Ο γιός μου από τώρα – 12 ετών- μου λέει ότι θέλει να σπουδάσει και να φύγει στο εξωτερικό. Θεωρώ την κατάσταση στην χώρα μας μη αναστρέψιμη. Μακάρι τα παιδιά μου να με διαψεύσουν.

Ποιόν διάσημο του πλανήτη – από οποιονδήποτε χώρο – θα θέλατε να γνωρίσετε και γιατί πίνοντας έναν καφέ;

Όταν ήμουν μικρός είχα όνειρο να γίνω ηθοποιός. Από τότε ήθελα να γνωρίσω και να μιλήσω σε έναν κορυφαίο κατά την αποψή μου ηθοποιό αλλά και προσωπικότητα τον Αλέν Ντελόν. Είχα την χαρά να τον δω κάποια στιγμή στο αεροδρόμιο και να συνομιλήσουμε, επιβλητική και δυνατή παρουσία. Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να πιούμε ένα καφέ όπως λέτε και να πούμε περισσότερα. Ο λόγος απλός, παιδικό απωθημένο…

24 ώρες μόνος με τον Σάββα. Πού θα πηγαίνατε γιά να ηρεμήσετε;

Μόνος μου πουθενά. Δεν έχω νιώσει ποτέ την ανάγκη να πάω κάπου μόνος για να ηρεμήσω. Γιά να σας απαντήσω όμως αν κάποτε υπάρξει αυτή η ανάγκη, θα πήγαινα οπωσδήποτε κάπου κοντά σε θάλασσα. Έτσι μεγάλωσα και ξέρετε αυτό είναι βίωμα, μαζί με ένα βιβλίο.

Τι τίτλο θα βάζατε στο μέχρι σήμερα “ταξίδι” της ζωής σας;

Τίτλο? Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Είναι τόσο γεμάτη η ζωή μου. Ας πούμε «σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη»…

Σας ευχαριστώ γιά τον ανθρώπινο, ειλικρινή και όμορφο λόγο σας.

Εγώ σας ευχαριστώ. Ήταν η πρώτη συνέντευξη της ζωής μου και ήθελα να εκμυστηρευτώ πράγματα μόνο σε εσάς.
Συνέντευξη: ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ
Πηγή: Εφημερίδα “ανατολική ακτή”

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.