Ο Μπρους Γκρόμπελαρ έγινε διάσημος μέσα από τη σπουδαία καριέρα του στην Λίβερπουλ με κορυφαία στιγμή του με τους “κόκκινους” το 1984 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Τότε που η “κόκκινη αρμάδα” του Μπομπ Πέισλι σήκωνε το βαρύτιμο τρόπαιο (4ο μέσα σε μία οκταετία) νικώντας την γηπεδούχο Ρόμα στο “Ολίμπικο”, με τον Γκρόμπελαρ να μένει στην ιστορία για το τρέκλισμά του πάνω στη γραμμή στη διαδικασία των πέναλτι, με το οποίο πέτυχε να χάσουν την αυτοσυγκέντρωσή τους οι Ντι Μπαρτολομέι και Γκρατσιάνι και να αστοχήσουν…
Ο άλλοτε γκολκίπερ της Λίβερπουλ (1981-1994) μίλησε για τη ζωή του πριν το ποδόσφαιρο και συγκλόνισε αποκαλύπτοντας τα φρικτά πράγματα που αναγκάστηκε να κάνει..
Το 1975 και σε ηλικία μόλις 18 ετών κλήθηκε να προσφέρει τις στρατιωτικές του υπηρεσίες για 11 μήνες στη νυν Ζιμπάμπουε και πρώην Ροδεσία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και τίποτα απ’ όσα έζησε δεν έχουν ξεθωριάσει από τη μνήμη του.
Είχε αναλάβει καθήκοντα “κυνηγού” που εντόπιζε τα ίχνη των αντικυβερνητικών στρατιωτών του Ρόμπερτ Μουγκάμπε και όπως παραδέχθηκε μέσα από μακροσκελή συνέντευξή του στην εφημερίδα “Guardian” αναγκάστηκε να σκοτώσει αρκετούς ανθρώπους για την επιβίωσή του.
“Θυμάμαι πως υπήρχε ένας στρατιώτης που έκοβε ένα αυτί από κάθε άνδρα που σκότωνε. Κρατούσε τα αυτιά σε ένα βάζο και είχε αρκετά βάζα, είχαν ξεκληρίσει την οικογένειά του και ήθελε να πάρει εκδίκηση” τόνισε σε κάποιο σημείο της συνέντευξής του ο 60χρονος πλέον Γκρόμπελαρ, ο οποίος δεν μπορεί να ξεχάσει ακόμα την πρώτη φορά που αναγκάστηκε να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή.
“Η πρώτη μου φορά ήταν στο ηλιοβασίλεμα. Καθώς πέφτει ο ήλιος βλέπεις σκιές στο θάμνο. Δεν μπορείς να καταλάβεις πολλά μέχρι να δεις το λευκό των ματιών σου. Είσαι εσύ ή αυτοί.
Κρύβεσαι, πέφτεις στο έδαφος και ακολουθεί μία γιγάντια ανταλλαγή πυροβολισμών. Ακούς αρκετές φωνές από την πλευρά σου: “Ε, φίλε, με τραυμάτισαν”. Σφυρίζουν για να μην τους ακούσουν διαφορετικά θα είμαστε όλοι νεκροί.
Μόλις σταματήσουν οι πυροβολισμοί βλέπεις πτώματα παντού. Δεν ξεχνιέται η πρώτη φορά, αυτά που έχεις στο στομάχι σου φτάνουν μέχρι το στόμα! Πόσα άτομα έχω σκοτώσει; Δεν μπορώ να το πω. Έχω σκοτώσει πάρα πολλούς και γι’ αυτό έχω ζήσει τη ζωή μου μέρα με τη μέρα. Μπορώ μόνο να μετανιώσω γι’ αυτά που έκανα αλλά δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν μου”.
Ο Γκρόμπελαρ παραδέχτηκε ακόμα στην ίδια συνέντευξη πως κινδύνεψε να πάθει κατάθλιψη και να μην ξαναβρεί ποτέ τον εαυτό του, την ώρα που αρκετοί στρατιώτες οι οποίοι ήταν μαζί του δεν άντεχαν να πολεμούν άλλο και επέλεγαν το δρόμο της αυτοκτονίας!
Τι ήταν αυτό που τον βοήθησε να ξεπεράσει τους εφιάλτες και να γυρίσει σελίδα; “Το ποδόφαιρο ήταν αυτό που με κράτησε μακριά από τις μαύρες σκέψεις του πολέμου”, εξομολογήθηκε ο Γκρόμπελαρ, που όμως παραδέχτηκε ταυτόχρονα πως “το Χέιζελ ήταν χειρότερο από τον πόλεμο. Στους θάμνους ήξερες τι μπορούσε να συμβεί, στο Χέιζελ υπήρχαν αθώοι άνθρωποι. Άκουγες τις κερκίδες να καταρρέουν και έβλεπες τα πτώματα.”
Πηγή: filathlos.gr
