Αυτοκίνητα περνούσαν από πάνω του! Τρένα τραβούσε με τα δόντια το! Πέτρες γίνονταν θρύψαλα στο κεφάλι του! Και όμως, ακόμα και σήμερα σε ηλικία 70 ετών σηκώνει… 210 κιλά με ολυμπιακές μπάρες, ενώ δέχεται πλήθος προτάσεων για να δείξει τα υπερφυσικά κατορθώματά του σε διάφορους δήμους της χώρας.
Ο λόγος για τον τελευταίο εν ενεργεία… λαϊκό ήρωα, Γιώργο Τρομάρα, τον παλαιστή που κατόρθωσε μέσα από την λατρεία του για την πάλη, να γίνει είδωλο και πρότυπο για χιλιάδες νέους.
Το σημαντικότερο όμως στην ιστορία του Γιώργου Τρομάρα, είναι ότι ο γιος του Κώστας, είναι πανομοιότυπος με εκείνον, ακολουθεί τα βήματά του και προπονείται μαζί του στο ίδιο ρινγκ!
Τους συναντήσαμε στο γυμναστήριο που διατηρούν στην Παιανία και μέσα από εκατοντάδες φωτογραφίες, πατέρας και γιος μας εξιστορούν τη μοναδική ζωή της οικογένειας Τρομάρα.
Απλός, με ένα στενό πουκάμισο, που τονίζει τον όγκο του, ο Γιώργος Τρομάρας, άλλοτε συγκινείται, άλλοτε μιλάει με πάθος για την Ελλάδα και άλλοτε καταριέται για την σπάταλη ζωή που έκανε.
«Εγώ ξεκίνησα περίπου το 1960, όταν ο λαός ήθελε ήρωες και θεάματα. Τότε λοιπόν υπήρχαμε πολλοί που του τα δίναμε. Ο Τζίμ Λόντος, ο Χάρης Καρπόζηλος, ο Κουταλιανός, ο Ανδρέας Λαμπράκης, ο Σαμψών, Ναθαναήλ, Τσικρηκάς, Αλεξίου, Τζίμ Αρμάος, εγώ και άλλοι. Εγώ λοιπόν είχα πρότυπο αυτούς που προανέφερα. Γιατί ανήκω στην δεύτερη γενιά παλαιστών. Έδωσα αγώνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και πέτυχα. Πέτυχα να γίνω γνωστός και να γεμίζω στάδια σε ηλικία 17 χρονών. Στην εποχή του Τζίμ Λόντου έκοβαν 100.000 εισιτήρια και εγώ έφτασα μέχρι και 40.000 εισιτήρια. Ο λαός διψούσε για ινδάλματα», λέει μιλώντας με πάθος για τη σχεδόν μυθική ζωή του. Στην απέναντι καρέκλα ο 26 χρονος γιος του για μια ακόμα φορά μαθαίνει την ιστορία του πατέρα του και παίρνει διδάγματα.
Τον λόγο παίρνει ο γιος του, Κώστας Τρομάρας, ο οποίος συμφωνεί αν και όπως λέει ο αγώνας είναι άνισος.
«Δυστυχώς τα αναβολικά και τα φάρμακα έχουν μπει στα γυμναστήρια και όπως καταλαβαίνετε για εμάς που προπονούμαστε καθαροί, ο αγώνας δεν είναι τίμιος. Γιατί τα χημικά δίνουν περισσότερη δύναμη. Όμως αργά ή γρήγορα θα την βρεις μπροστά σου». Σε έναν από τους τοίχους του γυμναστηρίου, δεσπόζουν πολλές φωτογραφίες. «Εγώ ξεκίνησα με την πάλη και έφτασα να τραβάω βαγόνια τρένων, αυτοκίνητα, να σπάνε ολόκληρα βράχια στο κεφάλι μου. Είχα και έχω μια φυσική εσωτερική δύναμη που δεν ξέρω από που πηγάζει» μας λέει ο Γιώργος Τρομάρας και μας δείχνει τα κατορθώματά του, όταν τραβώντας βαγόνια τρένου η φήμη του έφτασε μέχρι την Ιαπωνία.
Τον ρωτάμε αν απέκτησε χρήματα. «Πολλά χρήματα. Πάρα πολλά. Όμως δεν τα κράτησα. Πίστευα πως η ζωή θα είναι ίδια συνεχώς και εγώ θα είμαι πάντα νέος. Έτσι σήμερα έφτασα να μην παίρνω ούτε σύνταξη» λέει με παράπονο για την απερισκεψία του.
Ο 26χρονος γιος του, Κώστας έχει τελειώσει γυμναστική ακαδημία. Κοιτάζει τον πατέρα του στα μάτια. Κοκκινίζει.
«Οι πρώτες μου εικόνες, ήταν αυτές του πατέρα μου. Με αυτές μεγάλωσα. Να γυμνάζεται και να παλεύει. Τον είχα πρότυπο μου. Με γύμναζε ο ίδιος από την ηλικία των 9 ετών. Και έτσι πέρασα από πάλη και από πυγμαχία». Τον ρωτάμε πως ένιωθε τότε μικρό παιδί, να βλέπει τον πατέρα του να τραβάει τρένα και να τον πατούν αυτοκίνητα. «Ήταν αρκετά τρομακτικό. Πίστευα ότι θα πεθάνει και δεν θα τον ξαναδώ, μετά από κάθε σόου. Τώρα όμως που βλέπω πίσω, νιώθω ότι έχω έναν γίγαντα δίπλα μου. Το σημαντικότερο είναι ότι ο πατέρας μου ακόμα και σήμερα γυμνάζεται μαζί με όλους τους αθλητές στο γυμναστήριο και ομολογώ μας βάζει κάτω! Σκέψου ότι και τώρα κάνει όλα τα «μασιστικά» κόλπα και όσοι τον βλέπουν, δεν το πιστεύουν». Ρωτάμε αν τον έχει βοηθήσει το όνομα Τρομάρας. «Πολλές φορές έχω πέσει πάνω στο όνομα Τρομάρας και μου έχει ανοίξει πόρτες. Ωστόσο, θέλω να στηριχτώ και στις δικές μου πλάτες» λέει φανερά συγκινημένος
Πηγή: Freddo, Νίκος Νικόλιζας
