Τέλος καλό,όλα καλά.. είθισται να λένε στις περιπτώσεις που ο στόχος επιτυγχάνεται. Το ίδιο ισχύει και για τη Θύελλα Ραφήνας; Και ποια είναι η επόμενη ημέρα για την ομάδα της Διασταύρωσης…
Έστω και στο παρά δύο, οι Λιγνιτωρύχοι παρέμειναν στην κατηγορία και επειδή ο στόχος εξαρχής ήταν αυτός, τότε ναι ο στόχος επετεύχθη. Συνολικά σε 28 αγώνες συγκέντρωσε 29 βαθμούς (16 βαθμούς εντός και 13 εκτός έδρας) με 6 νίκες, 11 ισοπαλίες και 11 ήττες έχοντας πετύχει 29 τέρματα και δεχθεί 36 καταλαμβάνοντας 12η θέση της κατάταξης.
Το αν η χρονιά είναι επιτυχημένη βέβαια, εξαρτάται πως βλέπει κανείς το ποτήρι. Μισογεμάτο ή μισοάδειο. Μετά τον χαμό του επίτιμου προέδρου Γιώργου Λουκάτου και του χορηγού της ομάδας Βαγγέλη Μήτση, το μέλλον της Θύελλας Ραφήνας ήταν… σκοτεινό!
Μπορεί στην ομάδα να είναι πρόεδρος ο γιος Λουκάτος, ο Σπύρος όμως σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τα ίδια. Φέτος το μπάτζετ κατά τα λεγόμενα του γενικού αρχηγού Χρήστου Μυτιληναίου ήταν το μικρότερο σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Για να είμαι ειλικρινής αυτό δεν το ξέρω. Σίγουρα όμως τα χρήματα που δαπανήθηκαν εξ όσων γνωρίζω δεν ήταν και λίγα, σύμφωνα με το αρχικό πλάνο πάντα. Και τούτο διότι έγινε αλλαγή προπονητή και του επιτελείου του, όπως επίσης έγιναν κάποιες προσθήκες στην μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου. Αυτό σαφέστατα ανεβάζει τον δείκτη των εξόδων.
Από την άλλη η Γ΄Εθνική κατηγορία με τα τόσα ταξίδια και με τα τόσα έξοδα σε διαιτητές, παρατηρητές κλπ. αυτομάτως θέτει τις ομάδες προ ενός μεγάλου εξόδου-αδιεξόδου. Που σημαίνει ότι πρέπει το χέρι να μπει βαθιά στην τσέπη της διοίκησης. Είναι διατεθειμένοι οι διοικούντες να το ξαναβάλουν; Αυτό το ερώτημα τίθεται πλέον στους διοικούντες, όσον αφορά την επόμενη μέρα, την νέα ποδοσφαιρική σεζόν και τα σχέδια για το άμεσο μέλλον της ομάδας.
Σίγουρα οι επτά πιτσιρικάδες που πήραν μέρος στο πρωτάθλημα από τις Ακαδημίες της Θύελλας είναι ένα γεγονός που χαροποιεί ιδιαίτερα την Διοίκηση και τους φίλους της ομάδας. Άλλωστε αυτός είναι ένας πολύ βασικός κανόνας στην φιλοσοφία που επικρατεί στην ομάδα, όλα αυτά τα χρόνια. Τόπος στα νιάτα, ναι μεν αλλά…
Η Γ΄Εθνική έχει αυξημένες απαιτήσεις σε σχέση με τα τοπικά πρωταθλήματα. Κι αν δεν έχεις έμπειρους παίκτες, δύσκολα στέκεσαι “ζωντανός” στην κατηγορία. Συνεπώς η συνέχεια του ερωτήματος είναι: Ποντάρει πάλι στους μικρούς η Θύελλα και ότι γίνει; Ή κάνει μεταγραφές, συνεπώς μεγαλώνει επικίνδυνα το μπάτζετ και παλεύει να μείνει ξανά στην κατηγορία. Να θυμίσω δε, πως του χρόνου δεν θα πέφτει μια ομάδα, όπως φέτος, άλλα πολλές. Που σημαίνει επίσης ότι ο βαθμός δυσκολίας στην παραμονή της ομάδας θα είναι πάρα πολύ μεγάλος.
Αν δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά, τότε θα ξέρουμε και τι θα γίνει με τον Θανάση Κολιτσιδάκη, ο οποίος μέχρι στιγμής έδειξε ότι εμπιστεύεται τους νέους παίκτες. Όμως δεν μπορεί να τον κρίνει κανείς διότι έπαιζε μια κατηγορία σε κάθε αγώνα! Αναμφισβήτητα ο κόουτς ήταν βασικός παράγων στην επίτευξη του στόχου και δικαιωματικά θα πρέπει να πάρει το “πράσινο” φως και για τη νέα περίοδο.
Όπως και κάποιοι ποδοσφαιριστές που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, δεν θα συνεχίσουν λογικά με τους Λιγνιτωρύχους. Έπειτα είναι και οι μικροί. Κάποιοι θα πρέπει να δοθούν δανεικοί (το νου σου Κώστα Τρίμη), αφού δεν θα έχουν τις ευκαιρίες και μεγάλο χρόνο συμμετοχής στη Γ΄κατηγορία.
Οι πληροφορίες λένε ότι ο Μανουσάκης δεν θα συνεχίσει διότι δεν θα μπορεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ομάδας. Ίδωμεν…
Όμως πρώτα πρέπει αν μπουν επί τάπητος τα οικονομικά (που πάντα μετράνε), να τεθούν οι στόχοι και τέλος να γίνουν οι συζητήσεις με προπονητές και παίκτες.
Το μεγάλο βάρος αυτής της απόφασης πέφτει στον πρόεδρο Σπύρο Λουκάτο. Όχι ότι λειτουργούν κατ αυτόν τον τρόπο στη Θύελλα. Οι αποφάσεις είναι συλλογικές εδώ και πολλά έτη. Όμως καθοριστικός θα είναι ο λόγος του Λουκάτου όπως και ναχει.
Ούτως ή άλλως τα πρόσωπα ίδια είναι. Γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους και θα συναποφασίσουν για το καλό της ομάδας τους, όπως πράττουν τόσα και τόσα χρόνια.
