Παρασκευή, 21 Απριλίου,2017, 5η ημέρα της επταήμερης εκδρομής του Λ.Ε Ραφήνας.
Της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα και τι πιο συγκινητικό από τον εκκλησιασμό στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου στην Αγχίαλο.
Την πρώτη ευχάριστη έκπληξή μας για το γνώριμο μας «Χριστός Ανέστη» ψαλμένο από τον Βούλγαρο ιερέα και το ολόιδιο με μας τελετουργικό της Θείας Λειτουργίας διαδέχθηκε η μέγιστη συγκίνηση με την Ελληνίδα πρόεδρο του συλλόγου «Ελληνοβουλγαρικής φιλίας».
Δάκρυα έτρεχαν καθώς την ακούγαμε να μας διηγείται πως μετά τη φωτιά και τον διωγμό, οι εναπομείναντες Έλληνες κράτησαν την γλώσσα, τα έθιμα, τα τραγούδια και τους χορούς τους.
Μας μιλούσε για τη γιαγιά της και για την προσπάθεια που έκανε να διασώσει και να μεταφέρει στις επόμενες γενιές ό,τι είχε πάρει μαζί της η φωτιά.
Ακολούθησε η Μεσημβρία, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO· και πώς να μην ήταν άλλωστε, με τα τόσα έργα αρχαίας, βυζαντινής και νεότερης ελληνικής ιστορίας που έχει να επιδείξει. «Μυστρά της Βουλγαρίας» την αποκαλούν, αφού έχει εκκλησίες και αγιογραφίες μοναδικής τεχνοτροπίας και ομορφιάς.
Η πόλη καταστράφηκε πολλές φορές από εχθρικές επιθέσεις και φυσικές καταστροφές, ακόμα όμως αποδεικνύει πως διέθετε μερικές από τις πιο λαμπρές εκκλησίες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, απόδειξη της ακμής και του πλούτου της.
Καταλήξαμε στο βροχερό Πύργο με την ελληνική εκκλησία με το μαρμάρινο τέμπλο, το σχολείο και την ελληνική συνοικία, όλα απομεινάρια μιας παρουσίας πλουσίων Ελλήνων, που πλέον έχουν φύγει.
Περιγραφή: Νίκη Γρηγορίου, φωτογραφίες: Χρήστος Κρασόπουλος
