Μιά ποδοσφαιρική γιορτή χαράς διοργανώθηκε το Σάββατο με μόνο έναν σκοπό. Να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες και να βοηθήσουν όπως μπορούν τα παιδιά που έχουν την ανάγκη μας στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Γιά πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια το παιχνίδι της ομάδας Επιλέκτων unicef στην οποία συμμετέχουν με όλη τους την καρδιά σπουδαίοι άνθρωποι και αθλητές, ήταν υπό την αιγίδα του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου και του ΔΟΠΑΠ.
Δυστυχώς οι κερκίδες ήταν άδειες από κόσμο. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κανέναν να έρθει. Κάτι η ζέστη, κάτι το Σαββατοκύριακο, κάτι το Euro, κάτι ότι δεν ήταν πανηγύρι ή φαί ήρθαν μόνο είκοσι άνθρωποι από μία πόλη 15.000 κατοίκων!
Το μελανό σημείο όμως που στιγματίζει την πόλη είναι η αδιανόητη απουσία σχεδόν όλων των δημοτικών συμβούλων από αυτές τις αθώες στιγμές χαράς. Σίγουρα όλοι θα έχουν μιά “καλή” δικαιολογία, ένα άλλοθι. Αφού έχουν ήσυχη τη συνειδησή τους και δεν ντρέπονται εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης δεν φέρνουν σταυρούς στις δημοτικές εκλογές, ενώ αν ήταν τίποτα τσάμικα ή σαρδέλες θα έτρεχαν. Άλλωστε είναι και νωρίς ακόμα γιά τις κάλπες.
Μα ούτε ένας τους να περάσει γιά πέντε λεπτά να αφήσει ένα ευρώ και να χειροκροτήσει τους βετεράνους διεθνείς που στα 60 και τα 70 τους χρόνια άφησαν τις οικογενειές τους και ήρθαν να παίξουν μπάλα στο λιοπύρι γιά τα παιδιά.
Τον Σπύρο Λιβαθινό, τον Τάκη Παντέλη, τον θρύλο Νίκο Μουτσάτσο. Όλους τους συναθλητές της ομάδας που πήραν ακόμη και άδειες από τη δουλειά τους. Μα ούτε ένας τους δεν σεβάστηκε μιά εξέχουσα προσωπικότητα στο παγκόσμιο ανθρωπιστικό Κίνημα, την πρόεδρο της unicef Σοφία Τζιτζίκου, τον αντιπρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Χρήστο Κυρίτση που κοσμεί με το ήθος του τον Πνευματικό κόσμο της χώρας, την 18μελή αποστολή του Εργατικού Κέντρου Αθήνας με τον προεδρό της, τον τιμηθέντα Γιώργο Λουκάτο, τους τρείς διαιτητές του συνδέσμου Αθηνών που ταξίδεψαν οι άνθρωποι 30 και 40 χιλιόμετρα γιά να “σφυρίξουν” αφιλοκερδώς. Δεν σεβάστηκαν τα παιδιά να αφήσουν τη συμβολική βοηθειά τους.
Δεν σεβάστηκαν τη Δημοτική Αρχή. Τον δήμαρχο Βασίλη Πιστικίδη που ήρθε με ειλικρινή χαρά και ξεχώρισε ξανά με την ευπρέπεια και τον λόγο του, τον αντιδήμαρχο Βαγγέλη Μπουρνού και τον πρόεδρο του ΔΟΠΑΠ Γιώργο Δουβίτσα που προς τιμήν τους κουβάλησαν και νερά στα αποδυτήρια και αξίζουν συγχαρητήρια. Όλοι αυτοί μάλιστα κάθισαν ως το τέλος. Δεν ήρθαν “γιά τα μάτια” και τις φωτογραφίες.
Όσοι τρέξαμε έναν μήνα κάθε μέρα γιά να οργανωθεί αυτό το ανθρωπιστικό παιχνίδι το κάναμε με όλη μας την ψυχή. Δεν θελήσαμε ούτε μπράβο, ούτε χειροκρότημα. Δεν πάμε γιά βουλευτές ή σύμβουλοι στις εκλογές. Εθελοντές είμαστε. Μόνο την παρουσία πολιτών και δημοτικών συμβούλων απαιτούμε. Έστω και γιά λίγο. Γιά ένα λεπτό, γιά ένα μισό ευρώ στον κουμπαρά αγάπης της unicef. Τι είναι να πάρει η ευχή πέντε λεπτά από τη ζωή σου και πενήντα λεπτά του ευρώ? Με ένα ευρώ η unicef εμβολιάζει ένα παιδί!
Γιά σκέψου το εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Γιά κλείσε τα μάτια σου πριν με βρίσεις. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να ζητήσεις συγνώμη από τον εαυτό σου. Και να μην υποκριθείς ποτέ ξανά ότι νοιάζεσαι στα αλήθεια.
Το έχει πει όμως περίφημα από τη δεκαετία του 80΄ ο κολοσσιαίος Μάνος Χατζιδάκης: ” Όταν δεν φοβάσαι το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζεις”. Κάτι περισσότερο και πιό καθαρά έβλεπε από εμάς…
(Εξαιρείται του θλιβερού καταλόγου ο Γιώργος Χαχολάκης που έπαιξε μαζί μας μπάλα. Με sms ζήτησαν συγνώμη γιά την απουσία τους λόγω σοβαρών υποχρεώσεων ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Δημήτρης Μισοκοίλης, ο αντιδήμαρχος Γιώργος Κοκκόλης και ο δημοτικός σύμβουλος Δαμιανός Φαφούτης, ενώ με τηλεφώνημα ότι είχε δουλειά στον ΟΛΡ ο δημοτικός σύμβουλος Σάββας Αραπκιλής. Επειδή είμαι καλόπιστος, μόνο γι αυτό, θεωρώ ότι είναι δικαιολογημένοι. Όλοι οι άλλοι ας σκύβουν το κεφάλι όταν με συναντάνε).
