Οικογένεια πρωταθλητών και με το παραπάνω. Ο Βασίλης Κολλάρος, πρωταθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης, σύζυγος της ολυμπιονίκη της ελευθέρας πάλης, Φανής Ψαθά, ανέπτυξε τις σκέψεις του στο irafina.gr. Μίλησε για το άθλημα και τι ακριβώς πρεσβεύει, τα σχέδιά του, που φτάνουν ακόμη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας και ό,τι άλλο μπορεί να ήθελε να μάθει κάποιος για εκείνον.
Του Θοδωρή Λινάρδου
-Πόσο δύσκολο, για κάποιον που δεν γνωρίζει, είναι το άθλημα της πάλης;
«Δυστυχώς, το άθλημα των Ολυμπιονικών, το αρχαίο άθλημα της πάλης είναι από τα λιγότερο προβεβλημένα. Εχετε δει πολλές φορές στην τηλεόραση πάλη; Ετσι λοιπόν, για το ευρύ κοινό ‘φαντάζει’ σαν ένα άθλημα δύσκολο, μόνο για σωματώδεις ανθρώπους, προερχόμενους από τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, βέβαια ο καθένας μπορεί να ασχοληθεί με την πάλη, γιατί υπάρχουν κατηγορίες βάρους και ο εξοπλισμός του αθλούμενου είναι οικονομικός, αφού χρειάζεται μόνο ένα παλαιστικό μαγιό και ένα ζευγάρι ειδικά παλαιστικά παπούτσια. Ο πρωταθλητισμός στη πάλη βέβαια – όπως και σε όλα τα αθλήματα – απαιτεί θυσίες, κόπους, αφοσίωση στον στόχο και μεγάλη υπομονή, γιατί ο παλαιστής ‘ωριμάζει’ μετρώντας ώρες ασκούμενος στην παλαίστρα».
Με την ομάδα του Συλλόγου
-Πέραν της αθλητικής δραστηριότητας, πείτε μας για τις άλλες ασχολίες και τα ενδιαφέροντά σας.
«Στόχος μου είναι να μεταλαμπαδεύσω τα Ολυμπιακά ιδεώδη, τις αξίες του αθλητισμού και τα ιδανικά του ‘ευ αγωνίζεσθαι’ στη νεότερη γενιά. Το μέλλον του τόπου μας, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να γυμνάζουν το σώμα και το πνεύμα τους στο μέτρο του δυνατού και των αυξημένων υποχρεώσεων τους. Για αυτό το λόγο νιώθω τον Παλαιστικό Σύλλογο Ραφήνας Πικερμίου σαν το δεύτερο σπίτι μου και πέραν της αθλητικής μου δραστηριότητας, όλον μου τον ελεύθερο χρόνο τον περνάω εκεί. Με τα παιδιά της πόλης μας που σαν σφουγγάρια μαζεύουν από τις γνώσεις και τις εμπειρίες που τους δίνουμε απλόχερα. Και τι καλύτερη ανταμοιβή, όταν αθλητές που ήρθαν δειλά- δειλά με τους γονείς τους για πρώτη φορά στην παλαίστρα μας, στέφθηκαν Πανελληνιονίκες, έγιναν μέλη της Εθνικής μας ομάδας, πέρασαν στο Πανεπιστήμιο που επιθυμούσαν και δεν ξέχασαν τον κύριο Βασίλη. Εδώ και έξι χρόνια στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Παλαιστικού, θεωρώ ότι οι αναδασώσεις, οι καθαρισμοί ακτών, οι αιμοδοσίες, τα φιλανθρωπικά gala, η εκμάθηση πάλης σε άτομα με ειδικές ανάγκες, φαγητό με τους αθλητές μας είναι οι αγαπημένες μου ασχολίες».
-Δύο αθλητές με σημαντικές επιτυχίες πώς καταφέρνουν να συνδυάζουν και μία αρμονία στην οικογένεια;
«Η οικογένεια είναι ένας συνεχής αγώνας, είναι μια αέναη προπόνηση για να πετύχεις τον στόχο: αρμονικές σχέσεις με σύζυγο και παιδιά και μια άνετη ευτυχισμένη συμβίωση. Χρειάζεται λοιπόν πειθαρχία, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, αντοχή, υπομονή, καρτερικότητα – ότι χρειάζεται και ένας παλαιστής! Αυτά εφαρμόζουμε και εμείς στο σπίτι μας και πιστεύουμε ότι τα έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα. Οταν καμιά φορά τα πράγματα εντείνονται, οι διαφορές μας λύνονται στο… ταπί! Αστειεύομαι βέβαια».
-Τι σημαίνει για σένα πρωταθλητισμός και τι στόχους είχες ως μικρός, αλλά και τώρα;
«Θα ακουστεί κοινότυπο, αλλά για μένα πρωταθλητισμός είναι πλέον τρόπος ζωής. Οταν σε ηλικία 8 ετών πέρασα με τους γονείς μου την πόρτα του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου από περιέργεια για να δούμε τι αθλήματα πραγματοποιούνταν εκεί και όταν ο προπονητής των Ολυμπιονικών ο μεγάλος δάσκαλος Παναγιώτης Αρκουδέας ανέλαβε να τιθασεύει τον ζωηρό παιδικό χαρακτήρα μου, κανείς δεν ήξερε το μέλλον που προδιαγραφόταν. Εγώ ήθελα μόνο να παλεύω, να μαθαίνω λαβές, να γυμνάζομαι, να κερδίζω τους μεγαλύτερους! Και τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Μετά ήθελα να βγω πρώτος στην Ελλάδα, στην Ευρώπη στον κόσμο! Μπροστά μου τώρα ανοιχτό μέτωπο και στόχος είναι η Ολυμπιάδα του Ρίο το 2016».
-Οι μεγαλύτερες διακρίσεις που ποτέ δεν θα ξεχάσετε;
«Χωρίς μεγάλη σκέψη μου έρχεται στο νου η Ολυμπιάδα Νεότητας, πες γιατί ήμουν πολύ μικρός, πες γιατί είναι Ολυμπιάδα, ήταν μια από τις διοργανώσεις που χάρηκα περισσότερο, χωρίς να θέλω να αδικήσω τις υπόλοιπες αξέχαστες στιγμές που μου έχει χαρίσει ο Πρωταθλητισμός και ειδικότερα η πάλη με τις νίκες αλλά και τις ήττες».
-Αθλητές πρότυπα;
«Ο Ρώσος Καρέλιν ο υπεραθλητής της πάλης! Τι να πει κανείς για αυτόν τον πολυολυμπιονίκη; Περισσότερο όμως, εκτίμησα ότι μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας ασχολήθηκε με την πολιτική σε θέματα αθλητισμού και συγκεκριμένα της πάλης, ώστε να βελτιώσει ακόμα περισσότερο -σε θεσμικό πλαίσιο αυτή τη φορά – το άθλημα στη χώρα του αλλά και σε όλον τον κόσμο».
-Πείτε μας κάτι για τον Παλαιστικό Ραφήνας Πικερμίου.
«Τα παιδιά της Ραφήνας και του Πικερμίου από ότι φαίνεται αγαπούν πραγματικά την Πάλη και το δείχνουν με τα αποτελέσματά τους και την όρεξη για προπόνηση. Το κυρίαρχο όμως θέμα μας είναι η έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικού χώρου στέγασης αυτών των ψυχών που διψούν για μάθηση και διακρίσεις. Πιστεύω ότι η καινούρια δημοτική αρχή – όπως άλλωστε έχει υποσχεθεί και στους γονείς που ακούραστα ακολουθούν τα παιδιά τους – δεν θα αφήσει να πάνε χαμένοι οι κόποι των νέων της πόλης μας, θα βρει την αρμόζουσα λύση για την στέγαση και η πάλη δεν θα είναι το ‘αποπαίδι’ στην Ραφήνα, αλλά ένα ‘νοικοκυρεμένο’ άθλημα με το σεβασμό που του αξίζει, γιατί τα παιδιά μας με τις διακρίσεις τους και την υπομονή τους μας τον επιβάλουν».
