Πέρασαν κιόλας δύο δεκαετίες από τότε που η φωνή και τα τραγούδια του Γιάννη Κότσιρα μπήκαν στη ζωή μας. Στο χρονικό αυτό διάστημα κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της γενιάς του, συνεχίζοντας, με πάθος και αγάπη, να εξερευνά τα προσωπικά καλλιτεχνικά του όρια. Σημαντικές στιγμές της αξιόλογης αυτής μουσικής διαδρομής θα απολαύσουν όσοι βρεθούν στη μεγάλη συναυλία που θα δώσει ο ερμηνευτής στις 21 Ιουνίου, στο Ηρώδειο, με τίτλο «O,τι θυμάσαι δεν πεθαίνει».
Έπειτα από είκοσι χρόνια τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο σε σας;
Έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος που αντιμετωπίζω τη σχέση τη δική μου με τη μουσική, αλλά ταυτοχρόνως έχει παραμείνει ίδια η προσωπική μου σχέση με τη μουσική. Δηλαδή η αγάπη μου και το ρομαντικό στοιχείο με βάση το οποίο αντιμετωπίζω αυτό τον χώρο είναι σταθερό. Αυτό που έχει αλλάξει είναι το πώς διαχειρίζομαι πλέον την προτεραιότητα. Δεν ζω μόνο για τη μουσική.
Όταν ξεκινούσατε τη διαδρομή σας στο τραγούδι, φανταζόσασταν πώς θα είναι τόσο μακρά και τόσο επιτυχημένη;
Δεν σκεφτόμουν καν την εξέλιξη. Όταν μπήκα στη μουσική δεν μπήκα με στόχο να κάνω επιτυχίες και να έχω διάρκεια. Αυτά ήρθαν από μόνα τους μέσα από κάποιες επιλογές που επίσης έγιναν συμπτωματικά. Είναι αυτές οι ενστικτώδεις επιλογές που οδήγησαν στο σήμερα. Τα υπόλοιπα καθορίστηκαν από την τύχη και από τον κόσμο.
Ποιοι είναι για σας οι σημαντικότεροι σταθμοί αυτού του μουσικού ταξιδιού;
Κατ’ αρχάς το ξεκίνημα. Τα συγκεκριμένα τραγούδια της Ρεμπούτσικα, του Καλατζόπουλου και του Δαβαράκη είναι η καλύτερη βάση που θα μπορούσα να έχω. Γιατί εκτός από την ποιότητά τους ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή τους και γι’ αυτό με συνοδεύουν όλα αυτά τα χρόνια. Στην πορεία είχα πολύ μεγάλες συνεργασίες με συνθέτες, με τον Θεοδωράκη, τον Μικρούτσικο, τον Μαρκόπουλο, τον Πλέσσα. Ηταν επίσης η στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων, το Αξιον Εστί, ο Σταυρός του Νότου. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες στιγμές που έχω ζήσει. Δισκογραφικά, το μόνο που θα μπορούσα να ξεχωρίσω είναι η στιγμή του «Live» του 2002, η οποία άνοιξε την γκάμα των ακροατών των τραγουδιών μου, καθώς φανερώθηκε η λαϊκή μου πλευρά, που μέχρι τότε δεν ήταν γνωστή.
Ύστερα από όλα αυτά υπάρχουν καλλιτεχνικά απωθημένα;
Αυτό που θέλω να κάνω από δω και πέρα είναι να βοηθήσω στην αναθεώρηση του λαϊκού τραγουδιού στην Ελλάδα. Εχουμε μπερδέψει λίγο το τι σημαίνει λαϊκό τραγούδι. Για μένα λαϊκό τραγούδι είναι αυτό το οποίο είναι καθαρό και αγνό από τις προθέσεις του μέχρι τον σκοπό του. Κι αυτό το τραγούδι έχει ξεχαστεί εδώ και πολλά χρόνια. Το ακούμε περιστασιακά, όμως χρειάζεται άνοιγμα. Δεν μπορούμε να ακούμε ντίσκο-ποπ τραγούδια ντυμένα με μπουζούκι και να θεωρούμε ότι είναι λαϊκά. Και δυστυχώς αυτά τα τραγούδια καταλαμβάνουν ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.
Λάθη κάνατε κι αν ξεκινούσατε από την αρχή θα τα επαναλαμβάνατε;
Έχω κάνει λάθη, αλλά νομίζω ότι, καλλιτεχνικά, τα πιο χρήσιμα είναι τα λάθη και όχι τα σωστά. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι κάποια στιγμή, σε κάποιον δίσκο μου, δεν ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος στην επιλογή των τραγουδιών. Σε άλλη περίοδο είχα πιεστεί χρονικά από την εταιρεία μου για να βγάλω δίσκο. Αν όμως ξεκινούσα από την αρχή θα ήθελα πραγματικά να τα ξανακάνω αυτά τα λάθη για να ξαναθυμηθώ για ποιον λόγο δεν πρέπει να τα επαναλάβω.
Ποιο είναι το βασικό κέρδος που έχετε αποκομίσει αυτά τα είκοσι χρόνια; Επιτυχία, συνεργασίες, φιλίες, χρήματα;
Είναι δύο πράγματα: ένα πολύ σπουδαίο ρεπερτόριο, το οποίο όταν θα αποσυρθώ θα μείνει πίσω και θα είμαι περήφανος γι’ αυτό, και οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτά είναι τα μόνα που μένουν από αυτήν τη δουλειά.
Η οικονομική κρίση σάς έχει αλλάξει, σας έχει προσγειώσει;
Με έχει απελευθερώσει η οικονομική κρίση. Και ιδιαίτερα η κρίση των δισκογραφικών εταιρειών από τις οποίες ασκούνταν αυτές οι πιέσεις της εμπορικότητας πάνω στον καλλιτέχνη. Τώρα πλέον δεν έχω το άγχος του σουξέ και του χρονοδιαγράμματος. Σαφώς με κουράζει η οικονομική δυσχέρεια που αντιμετωπίζουμε όλοι. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος για να μπορέσει να έρθει πλέον σε μια συναυλία ή να αγοράσει έναν δίσκο θα πρέπει να διαθέσει χρήματα από το υστέρημά του. Ομως στη βάση της έμπνευσής μου και της δημιουργίας μου η κρίση όχι μόνο δεν με έχει επηρεάσει αρνητικά, αντιθέτως μου δίνει τροφή.
Τι μέλλον οραματίζεστε για την Ελλάδα και τα παιδιά της;
Είμαι ένας άνθρωπος εντελώς αντιευρωπαϊστής, τουλάχιστον με τη μορφή που έχει πάρει η Ευρώπη. Για μένα η σχέση μας με την Ευρώπη είναι σχέση δουλική, σχέση οικονομικής εξάρτησης. Και πιστεύω πως όσοι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι, είναι δυστυχισμένοι. Δεν μπορώ, λοιπόν, να δω λύση μέσα από την Ευρώπη. Και επίσης δεν φοβάμαι καθόλου τη ρήξη. Γιατί μπορεί εγώ να δυσκολευτώ, αλλά οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται σκληρά τα τελευταία χρόνια δεν θα χάσουν τίποτα, δεν θα ζουν χειρότερα απ’ ό,τι ζουν σήμερα.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ
Πηγή: www.ethnos.gr
