Δύο ειδήσεις μέσα ένα Σαββατοκύριακο αποκαλύπτουν τις δύο Ελλάδες. Η μία είδηση αφορά την κοσμοσυρροή για το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. Και η άλλη αναφέρεται στο φεστιβάλ της πλατείας Συντάγματος υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης.
Διαβάζω στο ρεπορτάζ τους «Έθνους»: (Δευτέρα, 11 Μαΐου):
«Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχτηκε χθες η Ελλάδα το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας, που μεταφέρθηκε για πρώτη φορά εδώ και 1.000 χρόνια σε ορθόδοξη χώρα. Το σκήνωμα της αγίας ξεκίνησε το ταξίδι του από τη βασιλική του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, όπου και φυλάσσεται, για να καταλήξει στον ναό της Αγίας Βαρβάρας, στην ομώνυμη περιοχή της Αττικής. Εκεί θα μείνει για δύο εβδομάδες.
«Το Βατικανό έδωσε την άδειά του για τον δανεισμό του λειψάνου για πρώτη φορά σε ορθόδοξη χώρα ύστερα από πρωτοβουλία και ενέργειες του επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθάγγελου, γενικού διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας.
«Το λείψανο υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος. Στη συνέχεια σχηματίστηκε αυτοκινητοπομπή, ενώ στη συμβολή της Ιεράς Οδού και Ελευθερίου Βενιζέλου ο Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος υποδέχθηκε το σκήνωμα, που τοποθετήθηκε σε κιλλίβαντα πυροβόλου όπλου (η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του Πυροβολικού).
«Στον ναό της Αγ. Βαρβάρας υποδέχτηκε το σκήνωμα, που έφυγε από την Κωνσταντινούπολη πριν από 1.000 χρόνια για τη Βενετία, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος. Ακολούθησε δοξολογία. Το σκήνωμα θα μεταφερθεί κατ’ εξαίρεση την Παρασκευή στο Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», ενώ θα αναχωρήσει στις 24 Μαΐου από το λιμάνι του Πειραιά».
– Θεέ μου συγχώρεσέ με για τις αμαρτωλές απορίες μου, αλλά από πότε οι άγιοι και οι άγιες απολαμβάνουν τιμών στο ίδιο επίπεδο με τον αρχηγό ενός κράτους; Τι σχέση έχουν οι κιλλίβαντες επί των οποίων προσαρμόζονται τα φονικά εξαρτήματα του πυροβολικού, με την ειρηνοποιό κήρυγμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού; Πως συμβιβάζεται η αγιοσύνη με αγχέμαχα όπλα προορισμένα να σκοτώνουν; Και τι θα σημαίνουν για ένα χριστιανό αυτές οι παράτες; Δηλαδή η περί ης αγία, με τέτοιες τιμές κρατικού πρωτοκόλλου φθάνει στο υπέρτατο επίπεδο ενός… ανωτάτου άρχοντα τύπου Προκόπη Παυλόπουλου; Σε ποιο σημείο του Ευαγγελίου ή των Πατερικών Κειμένων αναφέρεται η απόδοση αυτών των κοσμικών τιμών; Αλήθεια, περιποιεί πνευματική τιμή στη μνήμη της αγίας αυτή η λατρευτική ορμή ή μήπως το χριστεπώνυμο πλήθος έχει υποπέσει- εδώ και αιώνες- σε εκδηλώσεις που προσιδιάζουν περισσότερο προς λατρεία που θυμίζουν αρχαιοελληνικούς χρόνους;
Η άλλη είδηση:
«Από το Σάββατο το απόγευμα έως αργά τη νύχτα το κέντρο της Αθήνας ήταν πολύ διαφορετικό απ’ όσο το έχουν συνηθίσει οι κάτοικοί της. Σε ένα κλίμα ασυνήθιστα χαλαρής ατμόσφαιρας, η οποία γινόταν ακόμα εντονότερη λόγω της χαρακτηριστικής οσμής από τα τσιγάρα, οι υπέρμαχοι της αποποινικοποίησης της κάνναβης άκουσαν στην πλατεία Συντάγματος μουσική, χόρεψαν και συζήτησαν για το θέμα, το οποίο ελπίζουν ότι θα ενταχθεί σύντομα στον δημόσιο διάλογο. Όλα αυτά ήταν πασπαλισμένα με συνθήματα όπως «Φτου ξελευθερία» και «Η φύση δεν είναι παράνομη».
«Ο θεατρικός σκηνοθέτης και πολιτισμικός ακτιβιστής Τάσος Σαγρής εκτιμά ότι η πληροφόρηση που έχουν οι πολίτες για την κάνναβη είναι ανεπαρκής και περιέχει μεγάλες δόσεις κινδυνολογίας. «Η κάνναβη δεν είναι δηλητήριο, δεν βλάπτει τον χρήστη όταν γίνεται λελογισμένα, δεν είναι εθιστική και έχει αποδεδειγμένες θεραπευτικές ιδιότητες» λέει και συμπληρώνει ότι η αποποινικοποίηση της χρήσης της θα ανοίξει τη συζήτηση για τις επιπτώσεις της χρήσης όλων των ουσιών. «Δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά για ναρκωτικά και με τον ίδιο τρόπο για κάθε ουσία. Τι σχέση μπορεί να έχει η κάνναβη με την κοκαΐνη;».
– Ας με συγχωρήσουν – με τη σειρά τους- οι μεταμοντέρνοι της δυτικής ελευθεριότητας, αλλά έχω και εδώ κάποιες απορίες: Ελευθερία είναι η αγιοποίηση της χασισοποτείας; Ελευθερία είναι η φετιχοποίηση των δενδρυλλίων στη γλάστρα δι’ ιδίαν χρήση στα πλαίσια του αγώνα για χτύπημα των… μεσαζόντων; Ελευθερία είναι το χασίσι … ημών το επιούσιον; Τότε, αφού η κάνναβη- τουτέστιν το χασίσι- δεν είναι δηλητήριο, γιατί δεν το υπαγάγει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην κατηγορία των ζαρζαβατικών;
Γιατί να μην αναχθεί στα γκουρμέ πιάτα;
Δύο κόσμοι- ο κόσμος της θρησκευτικής ψύχωσης επί τη θέα σωματικών υπολειμμάτων αμφιβόλου πιστότητας – η οποία πόρρω απέχει από την πραγματική πίστη στη Χριστιανική διδασκαλία- και ο κόσμος της αριστερίστικης ναρκοκουλτούρας, που ουδεμία σχέση έχει με το κοινωνικό και απελευθερωτικό νόημα της αριστεράς! Ο κόσμος της Αγίας Βαρβάρας και ο κόσμος της Ελευθερίας των παραισθήσεων! Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί! Ή μήπως όχι και τόσο;
Θεέ μου συγχώρεσέ με ξανά!
Ο Κώστας Μαρδάς έχει δουλέψει επί σειρά ετών σε εφημερίδες και τηλεόραση, έχει γράψει πολλά βιβλία και τώρα εργάζεται στο “Καρφί” ως Διευθυντής Σύνταξης.
