Μαύρο ή άσπρο, αριστερός ή δεξιός, λαϊκός ή έντεχνος, μπουζούκι ή κλαρίνο, σουβλάκι ή πίτσα, γλυκό ή αλμυρό, κρέας ή ψάρι, μπύρα ή κρασί, μπεμβε ή μερσεντές, θάλασσα ή βουνό, καλοκαίρι ή χειμώνας, Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός (εγώ κανένα από τα δύο), Βραζιλία ή Αργεντινή, Πελέ ή Μαραντόνα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε δύο. Αν δεν δηλώσεις που ανήκεις έχεις πρόβλημα φίλε.
Να ‘μαστε λοιπόν παραμονή (κρίσιμων) εκλογών κι εγώ να πρέπει να επιλέξω για άλλη μια φορά. Σαμαράς ή Τσίπρας, Βαγγέλης ή Γιώργος, ΚΚΕ ή ΚΚΕ, Σταύρο ή Καμμένο, ευρώ ή δραχμή, μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Ή μήπως Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια οέ οέ… Να ψηφίσω με οργή, με θυμό, με λογική, με σύνεση, με πατριωτισμό, με ιδεολογία, με αγανάκτηση, με αδιαφορία, με προοπτική, με όραμα ή να μην πάω καθόλου;
Και ναναι τούτη η ύστατη φορά. Ποιος λησμονεί τα παλιά. ΕΡΕ ή Ένωση Κέντρου, Καραμανλής ή Παπανδρέου, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, «Ανήκουμε στη Δύση» ή «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Αλλαγή» ή «Νέο ξεκίνημα», Γιωργάκης ή Κωστάκης.
Οι πολιτικοί μου λένε αλήθεια ή ψέμματα, με κοροϊδεύουν ή όχι. Έρχεται η ανάπτυξη ή δεν πρόκειται ναρθει ποτέ, λεφτά υπάρχουν ή ποτέ δεν υπήρχαν, να σηκώσω τα λεφτά (ποια λεφτά;) από την τράπεζα ή να τα αφήσω κι ότι γίνει, να αγοράσω χρυσό ή να τα στείλω στην Ελβετία. Να σκεφτώ το μέλλον, το παρόν ή το παρελθόν. Να σκεφτώ ποιος θα είναι ο καταλληλότερος Πρωθυπουργός ή ποιος θα διορίσει το παιδί μου. Να ξεχάσω τα χρέη μου ή να περιμένω κι άλλα. Θα μου πάρουν οι τράπεζες το σπίτι ή θα μου το πάρει η εφορία.
Τελικά ποιοι φταίνε που οι νέοι δεν έχουν δουλειά. Οι πολιτικοί ή η πολιτική, το κράτος ή το σύστημα, η Μέρκελ ή η Τρόϊκα, το χρέος ή το ΔΝΤ.
Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με άλλα άγχη: Playstation ή Xbox, Smartphone ή Tablet, Android ή Ios, Apple ή Samsung, Facebook ή Twitter, κλαρινογαμπροί ή χίπστερ, Μπουρνάζι ή Κολωνάκι, Κιάμος ή Πάολα, Club ή Παντελίδης, Pro ή Football manager, Game of Thrones ή Breaking Bad, Μέσι ή Ρονάλντο, Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ, Λιάγκας ή Σεφερλής, φράντζα ή μοϊκάνα, Μύκονος ή Αράχωβα, Φραπέ ή Φρέντο, Βότκα ή Ουϊσκι. Οι εποχές άλλαξαν γαρ. Το δίλημμα όμως παραμένει…
Να ζει κανείς ή να μη ζει (στην Ελλάδα του 2015);
Ιδού η απορία.
Βαγγέλης Ιωάννου
