Είχα τη χαρά (και την τιμή) να βρίσκομαι στην πρώτη ανάγνωση, μεταξύ φίλων, του «Νύχτα στην Εθνική», το καλοκαίρι στο σπίτι της Λείας και του Νίκου (Γκεσκέρ) στη Ραφήνα, και ένιωσα ότι ένα πολύ καλό ελληνικό έργο γεννιέται.
Είδα χθες για πρώτη φορά πρόβα – και αυτή ήταν η γενική – και νιώθω ότι μια εξαιρετική παράσταση γεννήθηκε. Από τις πολύ καλές συγγραφικές στιγμές της Λείας Βιτάλη, ένα έργο σύγχρονο, αντιρατσιστικό (και όχι μόνο), με σμιλευμένους επίμονα, λέξη τη λέξη, σκηνή τη σκηνή, τρεις χαρακτήρες – από τους πιο δυνατούς ρόλους σε σύγχρονο ελληνικό Έργο.
Με καθήλωσαν οι τρεις ερμηνείας και η χημεία των πρωταγωνιστών – με απόλυτη ισορροπία από πλευράς ρόλων και ερμηνευτικών επιδόσεων.
Καταπληκτική ως παράνομη μετανάστρια η Ντομένικα Ρέγκου: υποδύεται, τραγουδάει, χορεύει και συγκινεί μέχρι να υγρατιστούν τα μάτια – χωρίς υπερβολή! Ένα τραγικό πρόσωπο, από τα πολλά που έχει ξεβράσει στον τόπο μας η ανέχεια σκληρών πατρίδων, ενός κόσμου αναταραχής και καθίζησης.
Ο Βασίλης Μπατσακούτσας, θύμα της μάνας του, της ξενιτιάς που βίωσε, της ζωής και των «μπρατσαράδων» που είναι αφανείς στην παράσταση, αλλά τόσο δυνατά παρόντες σε όλη τη διάρκειά της. Προβληματικό παιδί μιας προβληματικής κοινωνίας. Και όλο αυτό ο Βασίλης το βγάζει, απογειώνοντας τον ρόλο.
Η Μαίρη Νάνου υπέροχη ως σκληρή μετανάστρια που από καταπιεζόμενη στη Γερμανία γίνεται καταπιέστρια στη χώρα της. Δεν θυμάμαι να «είχε» τόσο καλά έναν ρόλο στην καριέρα της όσο αυτόν – εκτός και αν με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός. Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα (τρόπος του λέγειν το «διαπίστωσα») αυτό που είχα διαπιστώσει από την πρώτη φορά στα 30+ χρόνια που είμαστε μαζί: δηλ. το πόσο καλή, πόσο ποιοτική, ηθοποιός είναι.
Σήμερα, αυτή η θαυμάσια θεατρική παρέα έχει πρεμιέρα στο «Αγγέλων Βήμα». Θα ξαναδώ την παράσταση, για να φάω πάλι τις γροθιές στο στομάχι. Αλλά και να ζήσω την κάθαρση του υπέροχου φινάλε.
Διον. Βραϊμάκης
http://harddog-sport.blogspot.gr
