O TAZ πάει ντισκοτέκ Λάκης να χορέψει ξένα μοντέρνα που ξαφνικά γίνονται πολιτική ποπ ανακαλύπτοντας τι μπορεί να συνδέει δύο διαφορετικούς καλλιτέχνες σταρ με προβληματισμούς, ευαισθησία και αυταρέσκεια.
Κολυμπάνε με επιδεξιότητα δελφινιού ανάμεσα στο mainstream και το εναλλακτικό.
Μπολιάζουν και ενισχύουν το pop star status τους με πολιτικές κι ενίοτε προκλητικές παρεμβάσεις. Καθισμένοι αναπαυτικά σε τζετ, κότερα και πανάκριβα διαμερίσματα, διαβάζουν με στοχασμό φιλοσοφικά δοκίμια, περιμένοντας τηλεφώνημα από τον μάναντζερ τους να τους πει πόσα λεφτά κέρδισαν από την τελευταία τους εμφάνιση.
Είναι μεσήλικες αλλά συνεχίζουν να εξαργυρώνουν την εικόνα του νεανικού ειδώλου, εισάγοντας στη φρασεολογία και τον προβληματισμό τους, “κλεμμένες” ατάκες, τάσεις και στάσεις από μια νεολαία που πασχίζουν να δείξουν ότι είναι δίπλα της.
Και με τις γριές το ίδιο πασχίζουν αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η ποπ μπίζνα είναι πολιτική και η πολιτική ποπ μπίζνα. Πάνω σε αυτή τη σύμβαση, τα “προχώ” σχήματα κι από τις δύο πλευρές αλληλοϋποστηρίζονται για να επιβιώσουν και όλα, τέχνη, πολιτική, δράσεις και αντιδράσεις, γίνονται ένα λουσάτο αλλά χωρίς ουσιαστικά περιεχόμενο, φούσκα μιούζικαλ.
*** Ο Λάκης κρατάει δεκαετίες με το ίδιο πάνω κάτω ρεπερτόριο και κατεύθυνση, αλλάζοντας ενίοτε παραγωγούς και συνοδοιπόρους για να διαφοροποιηθεί από το προηγούμενο cd του, ειδικά αν αυτό δεν είχε επιτυχία.
***Για χρόνια στηρίχτηκε, μην πω “έχτισε” την καριέρα του στις μεταμφιέσεις.
***Ενώ είναι ηθοποιός προτιμάει να κάνει καριέρα σαν κάποιος που μιμείται τον ηθοποιό όπως και η Μαντόνα σαν κάποια που μιμείται την τραγουδίστρια.
***Είναι πραγματικό σκυλί στη δουλειά του και τσεκάρει κάθε λεπτομέρεια. Το πρόβλημα είναι πως μερικές από τις λεπτομέρειες που εγκρίνει προδίδουν την κατασκευή του συνόλου ως κάτι όχι και τόσο γνήσιο.
***Πατάει πάνω σε δοκιμασμένες από άλλους, παλιότερες συνταγές τις οποίες οικειοποιείται απέναντι σε μια γενιά θεατών που δεν έχουν μνήμη. Και ο Λάκης και η Μαντζ ανέκαθεν πόνταραν στην απώλεια μνήμης.
***Δίνει άλλοθι “σοφιστικασιόν” και “ψαγμένου” στον αραγμένο καναπεδάτο μικροαστό, ανακατεύοντας ανέκδοτα του μανάβικου με λυρικά μελαγχολικά ξεσπάσματα, μια πρέζα οργής
και πέντε ξεσηκωτικά τσιτάτα που είναι σαν να ακούς τον Ροβεσπιέρο να διαφημίζει
απορρυπαντικά.
***Ανήκει σε αυτό που γενικά και αόριστα λέμε αριστερά ή προοδευτικός χώρος χωρίς να ήξερε αρχικά το γιατί. Το έκανε επειδή του είπαν ότι αν ανήκεις στον προοδευτικό χώρο τότε όλοι θα σε λένε προοδευτικό κι αυτό είναι κάτι καλό και εξαργυρώσιμο. Επειδή είναι γατόνι όμως στη συνέχεια το εξέλιξε..
***…σε επιχείρηση πολιτικών διαστάσεων. Είναι ο μόνος από τους ασκούντες αντισυστημική κριτική που διάγει άκρως συστημικό βίο χωρίς να ενοχλείται κανείς από τους οπαδούς του.
***Η κριτική που ασκεί είναι εντελώς Μαντονική όσον αφορά το βάθος και την ουσία της παρέμβασης της. Απόλυτα ενταγμένη στα πλαίσια του εκάστοτε σόου του, επιφανειακά προκαλεί ενώ στην ουσία χαϊδεύει βολεμένα υπογάστρια.
***Κάθε και καλά προχώ κυβέρνηση, ειδικά η τελευταία, τον θέλει με το μέρος της εφ’ όσον έτσι έχει με το μέρος της και την πλειοψηφία των φανατικών οπαδών του. Το λαϊκό προσκύνημα του ΣΥΡΙΖΑ στη θεατρική του πρεμιέρα, επισφραγίζει την εγκυρότητα της κριτικής του Λάκη και η αποδοχή εκ μέρους του Λάκη αυτής της τιμής δικαιολογεί λαϊκοαριστερίστικα την κάθε άλλο παρά αριστερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Η Μαντόνα έχει εφαρμόσει την παραπάνω τεχνική με κατά καιρούς συμμαχίες και φωτογραφικές αγκαλιές με ακτιβιστές και πολιτικούς εκπροσώπους κρατώντας με το χέρι τα βυζιά της για να μην της πέσει το σουτιέν.
***Συνεχίζοντας το παραπάνω, ο πολιτικός λόγος και η παρέμβαση και των δύο έχει το βάθος πιάτου για φαγητό γάτας με μεγεθυντικό φακό την σταρίστικη περσόνα τους, σταθερότητα παλίρροιας και συνέπεια κοπαναντζή όσον αφορά την ώρα που έρχονται τα δύσκολα και χρειάζονται ξεκάθαρες τοποθετήσεις.
***Είναι και οι δύο τους δύο χαρισματικοί, ταλαντούχοι άνθρωποι που συνειδητά αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το ταλέντο τους προκειμένου να γίνουν σταρ όμως…
***…το να χρησιμοποιείς κατασκευασμένη κοινωνική και πολιτική ευαισθητοποίηση για να παραμείνεις κορυφαίος σταρ, δεν το λες ακριβώς τίμιο όσον αφορά τις προθέσεις και τις φιλοδοξίες σου.
***Η διαχρονικότητά τους έχει αρχίσει να αποκτάει τα χαρακτηριστικά μιας ρετρό απόγνωσης. Αμφότεροι γνωρίζουν πως είναι πολύ δύσκολο να κάνουν σουξέ με φρέσκο υλικό εφ’ όσον δεν διαθέτουν πλέον φρεσκάδα, οπότε στηρίζονται πάνω στο ευπώλητο της ανάμνησης μας από αυτούς στις καλύτερες στιγμές τους εκμοντερνίζοντας την σε ανίερες συμμαχίες με τον μοδάτο προοδευτισμό.
***Κουβαλάνε πάνω τους το κόμπλεξ του αυτοδημιούργητου μετά από θυσίες και υποχωρήσεις, επαρχιώτη που κατέκτησε τον κόσμο, τον οποίο κόσμο αντιμετωπίζουν με κεκαλυμμένη εκδικητικότητα σαν επαρχιώτη που χρειάζεται πλαστικοποιημένη καθοδήγηση.
***Σαν δημόσιες περσόνες, με τις δηλώσεις και τις θέσεις τους, προωθούν αυτό που υποθετικά πολεμάνε: Tο φανατισμό και την πόλωση με επίκεντρο αυτή τη φορά τους ίδιους.
***Όταν ξεφεύγουν από την καλλιτεχνική έκφραση που τους έχει καταξιώσει και πειραματίζονται προκύπτουν και οι δύο ανυπόφορα ατάλαντοι.
***Το αυτάρεσκο, προβληματισμένο μεν, θριαμβευτικό δε χαμόγελο του Λάκη μετά από κάτι που είπε και θεωρεί επιτυχημένο, θυμίζει την Μαντζ στο βίντεο κλιπ του “Like a Virgin”, δηλαδή “Σαν Παρθένα”
Πηγή: http://cosmopoliti.com/
