“Επιστολή διαμαρτυρίας” (που λέγαμε παλιά στις εφημερίδες) λάβαμε από τον φίλο πάνω απ΄όλα και συνάδελφο Αργύρη Κωστάκη για το τελευταίο άρθρο του Βαγγέλη Ιωάννου και φυσικά τη δημοσιεύουμε αυτούσια.
“Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι Βαγγέλη (πρώτα εσύ, επειδή έγραψες το “επίμαχο άρθρο” και Μάκη) θέλω να επισημάνω – για να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις – ότι κατ αρχήν συμφωνώ με τη διαπίστωση ότι τα τηλεοπτικά προεκλογικά πάνελ, τα ραδιοφωνικά στούντιο αλλά και οι εφημερίδες για άλλη μία φορά φιλοξένησαν τους ίδιους και τους ίδιους.
Απλώς θέλω να διευκρινίσω ότι δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα πάντα, γιατί υπάρχουν και ελάχιστες, αλλά τουλάχιστον ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις στο σύστημα των μέσων ενημέρωσης που προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά. Μπορεί να μην τα καταφέρνουν, αλλά πάντως προσπαθούν συνειδητά. Γνωρίζετε πολύ καλά και οι δύο τόσο από τη δημοσιογραφική μου πορεία όσο και από την αρθρογραφία μου στον τοπικό Τύπο ότι βδελύσσομαι το κατεστημένο και την πολιτική σαπίλα και είμαι είμαι φανατικός υποστηρικτής της ελεύθερης άποψης, της δημοκρατικής συμπεριφοράς και των προοδευτικών κινημάτων απ όπου κι αν προέρχονται.
Συνεπώς και στη δουλειά μου επιχειρώ όσο μπορώ με τις πενιχρές δυνάμεις μου να μην είμαι μία απ τα ίδια και να αγωνίζομαι δίπλα στην κοινωνία ως απλός πολίτης που είμαι.
Είχα λοιπόν την τύχη και τη θαυμάσια επαγγελματική εμπειρία να προσληφθώ στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 ως αρχισυντάκτης της πολιτικής εκπομπής “Αριστερά – Δεξιά” με παρουσιάστριες τη Μαριάνα Πυργιώτη και τη Μαρία Νταλιάνη. ‘Ημουν διπλά τυχερός γιατί η πρόταση μου στην πρώτη σύσκεψη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τη Μαριάνα Πυργιώτη, μία από τις “σιδηρές κυρίες” της ελληνικής δημοσιογραφίας και με τεράστια εμπειρία. Ήθελα να κάνω ρεπορτάζ στο δρόμο (ακόμη και τώρα στα 52 μου γιατί ρεπόρτερ ξεκίνησα πριν 30 χρόνια και ρεπόρτερ θα τελειώσω, ελπίζω ως τη σύνταξη).
Στην εκπομπή αυτή λοιπόν, στον πρώτο προεκλογικό της κύκλο ανοίξαμε την κάμερα στους πολίτες. Και μίλησαν ελεύθερα. Έτσι λοιπόν, ναι μεν στο στούντιο υπήρχε το πάνελ “των ίδιων και των ίδιων” όπως σωστά επισήμανε ο Βαγγέλης, αλλά υπήρχε και η αλήθεια της κοινωνίας. Με παγωνιά και χιονόνερο η κάμερα της εκπομπής ήταν εκεί για να αφουγκραστεί την αγωνία του συνανθρώπου. Στο μοντάζ δεν “κόπηκε” τίποτα. Ακούστηκαν όλες οι απόψεις. Και είμαι υπερήφανος γι αυτό που τόλμησα κι “έπαιξε στον αέρα”.
Το μπράβο της Λιάνας Κανέλη (βουλευτίνας εδώ και χρόνια του ΚΚΕ και παλιάς δημοσιογράφου) ή του Πέτρου Τατσόπουλου (υποψηφίου βουλευτή με το Ποτάμι) για το ρεπορτάζ μου είναι η ανταμοιβή μου. Και έχει σημασία όταν πολιτικοί λένε μπράβο σε ένα ρεπορτάζ που δεν τους κολακεύει, δεν τους χαϊδεύει, δεν τους ωραιοποιεί. Και για να το συνδέσω με το πνεύμα του άρθρου του Βαγγέλη, τώρα που τελειώνουν οι εκλογές η εκπομπή θα φιλοξενεί και προσωπικότητες εκτός πολιτικής.
Αυτή είναι η διαφορά που πάμε να κάνουμε. “Κυνηγάμε” και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα έρθουν στην εκπομπή μας κάθε Τετάρτη βράδυ στις 11, οι ακαδημαϊκοί Θεοδόσης Τάσιος, Πέτρος Μάρκαρης. Χρήστος Ζερεφός, οι διανοούμενοι συγγραφείς Στέλιος Ράμφος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Θανάσης Βαλτινός, ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου, καλλιτέχνες με πολιτική άποψη όπως οι Γιάννης Ζουγανέλης, Γιώργος Κιμούλης, Πάνος Κατσιμίχας, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Διονύσης Τσακνής, διαπρεπείς επιστήμονες, επικεφαλής ανθρωπιστικών οργανώσεων ή σπουδαίοι αθλητές.
Φυσικά και υπάρχουν κι άλλα λαμπρά παραδείγματα γνήσιας “παλιάς” δημοσιογραφίας, τότε που τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο της εξουσίας. Αλλά πρέπει να τα βρεις. Και θα τα βρεις μόνο αν τα ψάξεις. Όχι με το συμβατό ζάπινγκ στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια. Το κλικάρισμα στη γνωστή ιστοσελίδα ή την ανάγνωση στη ¨μεγάλη” εφημερίδα. Προσωπικά ψάχνω και βρίσκω υπέροχα άρθρα στις εφημερίδες και το ενημερωτικό διαδίκτυο, εξαιρετικούς καλεσμένους σε τηλεοπτικά πάνελ, ενδιαφέρουσες ραδιοφωνικές εκπομπές.
Συγνώμη για το προσωπικό παράδειγμα της εκπομπής στο Action 24, δεν θέλω να φανώ – γιατί δεν είμαι – τίποτα σπουδαίο. Αλλά το άρθρο του Βαγγέλη ήταν το “φιτίλι” γιά να… “διαμαρτυρηθώ” και να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι δεν είναι λαμόγια, διεκπεραιωτές, εξουσιομανείς, αδιάφοροι όλοι οι δημοσιογράφοι. Υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι του Τύπου που δίνουν καθημερινή μάχη για πραγματική ενημέρωση. Και εκτός του ότι πρέπει να “υπακούσουν” στις διαταγές του καναλάρχη ή του εκδότη για να μη χάσουν “το ψωμί” τους, μπορούν και να ανοίξουν μιά χαραμάδα φωτός με κάποια δημοσιογραφικά τρικ. Όπως το “το να χώσεις” μια καθάρια φωνή ενός φιλοσόφου σαν του Τάσιου ή του Ράμφου στον ορυμαγδό των κραυγών των επαγγελματιών πολιτικών του χθες.
Μάκη, Βαγγέλη σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στη irafina.gr!”
