17 Ιουλίου: Το άγνωστο σαμποτάζ – Η μέρα που η Ραφήνα δεν θα ξεχάσει ποτέ

Η ιστορία λίγο πολύ είναι γνωστή. Όμως αυτό που συνέβη σαν σήμερα της Αγίας Μαρίνας 17 Ιουλίου του 1944 δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει από τη μνήμη κανενός Ραφηνιώτη.

Το μπλόκο από τους Γερμανούς και η μετέπειτα εξέλιξη είναι γραμμένα στις σελίδες της ιστορίας και θα τα θυμόμαστε πάντα…

Το καλοκαίρι του 1944, o Γερμανικός στρατός οπισθοχωρούσε παντού (Ρωσία – Βόρεια Αφρική). Οι Σύμμαχοι σημείωναν νίκες σ’ όλα τα μέτωπα. Οι Έλληνες αντάρτες χτυπούσαν τους κατακτητές όπου τους έβρισκαν. Οι αντάρτες εμφανίζονταν πια και στα πρόθυρα της Αθήνας, όπως στις βουνοπλαγιές της Πεντέλης.

Στις 12 Ιουλίου 1944 σε ενέδρα στο Πικέρμι σκοτώνουν από λάθος το Γερμανό λοχαγό Διοικητή του «Οχυρού» της Ραφήνας και το Γερμανό λοχαγό Λιμενάρχη της Ραφήνας.

Η ενέδρα είχε σκοπό να χτυπήσει άλλο Γερμανικό αυτοκίνητο για να απελευθερώσει Έλληνες κρατούμενους που θα τους πήγαιναν από την Αγία Μαρίνα του Μαραθώνα στην Αθήνα.

Το μαντάτο έφθασε αυθημερόν ψιθυριστά στη Ραφήνα. Ο κόσμος της Ραφήνας φοβήθηκε αντίποινα και άρχισε να φεύγει, άλλοι προς Νέα Μάκρη, άλλοι προς Σπάτα και άλλοι έξω στα κτήματα.

Οι Γερμανοί της Ραφήνας δεν κινήθηκαν καθόλου για δυο-τρεις ημέρες, τα πάντα ήταν όπως πριν, ο κόσμος άρχισε να γυρίζει στα σπίτια του. Ξεθάρρεψε.

Στις 17 του μηνός Ιουλίου, ημέρα Τετάρτη (ανήμερα της Αγίας Μαρίνας), κάνουν «μπλόκο» στο συνοικισμό της Ραφήνας, τα Ες -Ες και η Γκεστάπο, συλλαμβάνουν όλους τους άνδρες και τους συγκεντρώνουν στην πλατεία μπροστά στο ξενοδοχείο του Τζιβάνη Μακασίκη (σήμερα καφετέρια Χρ. Διαγγελάκη).

Συνελήφθη ο τότε Πρόεδρος Τριγλιανός Αναστάσης Λύρατζης και αφού τον χτύπησαν, μπροστά στα μάτια όλων των Ραφηνιωτών, έτσι καταματωμένο και παραμορφωμένο τον ανέβασαν σ’ ένα Γερμανικό τζιπ και τον γύριζαν μέσα στο συνοικισμό για να υποδείξει πρόσωπα και σπίτια. Αυτός όμως ως γνήσιος πατριώτης ούτε τα πρόσωπα, ούτε τα σπίτια τους γνώριζε. «Δεν ξέρω», τους απαντούσε.

Στο «μπλόκο» συνελήφθησαν 21 Ραφηνιώτες:

Αναστάσης Λύραντζης (Πρόεδρος της Κοινότητας)
Χρυσός Λέου
Οι αδελφοί Σωτήρης και Ιορδάνης Δελημανώλης
Μενέλαος Ρεμπάπης
Σωτήριος Κανσός
Σταύρος Διαμαντάκης
Δαμιανός Κεχαγιόγλου
Δημήτριος Γιάνναρος
Γιώργος Ραυτόπουλος
Θεόδωρος Ραυτόπουλος
Αρτέμης Μπενάκης (ταχυδρομικός)
Ευάγγελος Μπενάκης
Πόπος Ιωάννης
Αντώνης Δρυμάλας (Τελώνης)
Γεώργιος Αλεξανδρίδης (Δικηγόρος – γερμανομαθής)
Μικρόπουλος Νικόλαος

Αναζητούσαν επίμονα τον Αντώνη Αντωνιάδη (Γραμματέα της Οργάνωσης του Ε Α Μ της Ραφήνας) και τον Γιάννη Μπογιατζή (Μεγάλο αγωνιστή, στέλεχος της Οργάνωσης του Ε Α Μ Ραφήνας). Αντί για τον Αντώνη Αντωνιάδη συνέλαβαν την γυναίκα του Ζωγραφιά (έγκυο τότε στην κόρη τους Τασούλα) και τα αδέλφια του Σταύρο και Γιώργο Αντωνιάδη. Για τον Γιάννη Μπογιατζή, τον αδελφό του Μιλτιάδη.

Φόρτωσαν όλους τους συλληφθέντες σ΄ένα φορτηγό και φύγανε. Τους οδήγησαν στο κτήμα Λεβίδη στην Παλλήνη και τους έστησαν στον τοίχο της μάντρας για εκτέλεση.

Πιασμένοι χέρι – χέρι, με τα πολυβόλα των Γερμανών στημένα απέναντι τους οι σκοπευτές τους περίμεναν το κέλευσμα…

Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή έρχεται με μεγάλη ταχύτητα μια κούρσα από το μέρος της Ραφήνας φρενάρει απότομα και κατεβαίνει ένας Γερμανός αξιωματικός. Σηκώνει τα χέρια ψηλά και φωνάζει δυνατά «Δις νιχτι κομμουνιστ», «αυτοί δεν είναι κομμουνιστές», «νιξ καπούτ».

Τον αναγνωρίζουν, είναι ο Γερμανός υποδιοικητής του Ναυτικού στη Ραφήνα, ο «χοντρός» όπως του είχαν βγάλει παρατσούκλι στη Ραφήνα. Θεωρείτο σκληρός άνθρωπος, αγέλαστος, απόμακρος.

Τον κύκλωσαν οι Γερμανοί αξιωματικοί μίλησαν για αρκετή ώρα και έφυγε. Δεν εκτελέστηκαν. Μετά τους ξάπλωσαν κάτω και τους πατούσαν. Ο Γ. Αλεξανδρίδης διαμαρτυρήθηκε στα Γερμανικά, τους είπε για το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Με μια ριπή έμεινε νεκρός.

Από το κτήμα Λεβίδη τους πήγαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, στις φυλακές Αβέρωφ και στο Στρατόπεδο στο Γουδή.

Τελικά γλύτωσαν.

Η Αγία Μαρίνα έγινε εκκλησάκι σε ανάμνηση αυτού του Γερμανικού μπλόκου που έγινε στη Ραφήνα την 17η Ιουλίου 1944. Έγινε στο υπόγειο γερμανικό πολυβολείο, που υπήρχε μέσα στην κορυφή του πελώριου παραθαλάσσιου βράχου, που σήμερα ονομάζουμε Άγιο Νικόλαο.

Το γερμανικό πολυβολείο μετατράπηκε σε εκκλησάκι που πήρε όπως σας είπαμε το όνομα Αγία Μαρίνα.

Πάνω από το γερμανικό πολυβολείο κτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου τον Oκτώβριο του 1947 από τους Όθωνα Μέντη, Χρυσό Καβουνίδη, Νίκο Ιωαννίδη, και με αρχιτέκτονα τον Κυπριανό Μπίρη. Το εκκλησάκι αποτελεί σύμβολο της πόλης.

Πηγή: triglianoi.gr

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.