Στις 2 Μαρτίου 1964 “πέθανε” ο Κάσιους Κλέι. Στις 4 Ιουνίου 2016 έφυγε από τη ζωή και ο Μοχάμεντ Άλι. Και οι δύο ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Ένας, ο καλύτερος πυγμάχος που πέρασε από τα ρινγκ, παρ ότι αυτό το “παιχνίδι” είναι βάρβαρο και το απεχθάνομαι, ο Κάσιους – Μοχάμεντ οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν ένας από τους δέκα κορυφαίους αθλητές που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Γιατί ήταν αθλητής όχι μποξέρ. Ήταν άνθρωπος με άποψη και όχι “μηχανή”. Η μαυρόασπρη φωτογραφία του Κλέι – Άλι να κοιτάζει κραυγάζοντας “σε νίκησα” τον ξαπλωμένο στο καναβάτσο Σόνι Λίστον στις 24 Φεβρουαρίου 1964 στο Convention Hall του Μαιάμι, έγινε μία από τις διασημότερες του πλανήτη.
Η μεγαλύτερη αθλητική προσωπικότητα της μαύρης φυλής, ο Μοχάμεντ Άλι “πλήρωσε” με τη ζωή του, τη λατρεία γιά την πυγμαχία.
Θολή όραση, πονοκέφαλοι, διαλυμένα νεφρά, σπασμένα πλευρά, Πάρκινσον ήταν το τίμημα της δόξας.
Ο Μοχάμεντ Άλι είναι ο μοναδικός άνθρωπος που πάτησε στη Γη και πέθανε τέσσερις φορές.
Όταν άλλαξε το όνομά του, ασπαζόμενος τον Μουσουλμανισμό.
Όταν τον αποκήρυξε ο πατέρας του γι αυτό τον λόγο.
Όταν καταδικάστηκε το 1967 σε πέντε χρόνια φυλάκιση από το αμερικανικό δικαστήριο, γιατί αρνήθηκε να πολεμήσει στο Βιετνάμ (“πιστεύω στην ειρήνη, δεν έχω τίποτα με τους Βιετκόγκ”)
και όταν έκλεισε γιά πάντα τα μάτια του.
Τι περίεργο όμως. Πέθανε μόνο γιά τον εαυτό του. Όχι γιά όλο τον υπόλοιπο κόσμο!
