Δεν είναι είδηση πια. Η σημαία -επί σειρά ετών- της Θύελλας Ραφήνας, ο Αλέξανδρος Χαρακτίδης, εδώ και λίγες μέρες αποτελεί παρελθόν από την ομάδα και πλέον δεν θα φορά τη φανέλα των Λιγνιτωρύχων.
Οι δρόμοι τους χώρισαν και o τέως αρχηγός και ηγέτης της ομάδας της Διασταύρωσης μίλησε αποκλειστικά στο irafina.gr για τα συναισθήματά του…
“Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι εχει γίνει”, μας είπε αμέσως μόλις τον ρωτήσαμε, “ότι δεν θα ξαναμπώ στο γήπεδο της Ραφήνας με τα χρώματα της αγαπημένης μου ομάδας, να αισθάνομαι το πάθος να παίξω και να κάνω οτι μπορώ για να κερδίσει η ομάδα μου”.
“Όπως πάντα το έκανα, ακόμα κι αν ήμουν άρρωστος, τραυματίας, χτυπημένος, ήθελα απλά να είμαι εκεί, συμπλήρωσε.
“Θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη -συνεχίζει- από συμπαίχτες προπονητές και διοίκηση για κάποιες άσχημες συμπεριφορές που είχα. Δεν το έκανα απο κακία, νομίζω το καταλαβαίνουν οσοι με ξέρουν. Το έκανα από την μεγάλη αγάπη μου και το δέσιμο που εχω γι αυτή την ομάδα, τους φίλους και την οικογένεια που δημιούργησα τόσα χρονιά στη Ραφήνα”.
- Σπάνια -έως ποτέ- μιλάει ο Αλέξανδρος. Αυτή τη φορά όμως ένιωσε την ανάγκη να εκφράσει αυτά που νιώθει…
“Ποτέ δεν θέλησα να φύγω όσα χρήματα κι αν μου έδιναν, ότι προτάσεις από μεγαλύτερες ομάδες και αν είχα. Εύχομαι η ομάδα να συνεχίσει με τις αρχές που χτίσαμε τόσα χρόνια, όσα πρόσωπα και αν αλλάξουν”.
- Δεν ξέχασε ποτέ κάποιους στην Θύελλα και τώρα ήρθε η ώρα να τους ευχαριστήσει δημοσίως…
“Θα ήθελα επίσης να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια Λουκάτου που ειλικρινά οτι και να πω θα ήταν λίγο. Και ξέρω οτι πάντα ήταν δίπλα μου σε όλα, βλέποντάς με πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν ποδοσφαιριστή.
Επίσης τον κ. Μπήλιο, την οικογένεια Παπακωσταντίνου, τον κ. Κώστα Μυτιληναίο, τον Βασίλη Πάντζο που πάντα μας πρόσεχε και τέλος τον κ. Χρήστο Μυτιληναίο που και αυτός ήταν πάντα δίπλα μου σε όλα”.
- Γιατί όμως έφυγες Αλέξανδρε;
“Ξέρω ότι πολλοί δεν κατάλαβαν την απόφασή μου να φύγω και θα την κρατήσω για μένα, αλλά τα τελευταία δυο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα ποδοσφαιρικά για μένα και οσοι με ξέρουν καλά ίσως καταλαβαίνουν”.
“Θα κρατήσω μόνο τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε τόσα χρόνια όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια, μην αφήνοντας ο ένας τον άλλον μόνο του ποτέ…”.
Αλέξανδρε σ΄ ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια…
