Που πάει η Ευρώπη; Αυτό είναι το ερώτημα που έχει εγείρει η μελέτη M.Draghi και θα κυριαρχήσει μετά τις αμερικανικές εκλογές ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Πριν από οποιαδήποτε απόπειρα να απαντηθεί το ερώτημα, θα πρέπει οπωσδήποτε να δούμε που βρίσκεται αυτήν την στιγμή η Ευρώπη σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Σύμφωνα με τον πιστοποιημένο διαχειριστή κεφαλαίων από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και κάτοχο μεταπτυχιακού διπλώματος από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Αλέξανδρο Νικολόπουλο, από το 1995 και με ΑΕΠ ύψους 7,3 $ τρις η οικονομία της Ευρωζώνης μέχρι το τέλος Ιουνίου 2024 διογκώθηκε στα 15,7 $ τρις (μεγεθύνθηκε κατά 115%). Η αμερικανική οικονομία αντίστοιχα, από τα 7,9 $ τρις έφτασε τα 28,6$ τρις (μεγεθύνθηκε κατά 268%). Η κινεζική δε από τα 738 $ δις έφτασε τα 18$ τρις (μεγεθύνθηκε κατά 2327%), αύξηση που θεωρείται αναμφίβολα ραγδαία.
Αιτία του γιγαντιαίου διαφορικού ανάπτυξης μεταξύ της Ευρωζώνης και των κύριων οικονομικών ανταγωνιστών της, ΗΠΑ και Κίνας είναι τα ανησυχητικά δημογραφικά δεδομένα, ο όγκος των επενδύσεων και η πενιχρή αύξηση της παραγωγικότητας.
Στο πεδίο του δημογραφικού, πολύ δύσκολα μπορούμε να δούμε κάποια αντιστροφή, δεδομένου του αυξανόμενου αντιμεταναστευτικού αισθήματος στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ιδιαίτερα μετά την πανδημία, οι επενδύσεις είναι ασθενικές, η αδύναμη παραγωγικότητα οδηγεί τη συνολική τάση αύξησης του ΑΕΠ μετα βίας στο 1%, (με σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των χωρών μελών).
Συγκεκριμένα και πάντα σύμφωνα με τον κ. Νικολόπουλο (φωτό) της επενδυτικής εταιρείας HellasFin, όλα τα παραπάνω αναδείκνυαν το “ευάλωτο” της Ευρώπης με την εμφάνιση οποιασδήποτε κρίσης τα τελευταία 20 χρόνια. Κάθε φορά όμως παρά την πολυδαίδαλη γραφειοκρατική μορφή διακυβέρνησης, τελικά βρισκόταν μία λύση και σχηματιζόταν ένας μηχανισμός ή θεσμός αντιμετώπισης των κρίσεων, είτε αυτός αφορούσε στην παγκόσμια χρηματοοικονομική αναταραχή του 2008 και την κρίση χρέους της δεκαετίας του 2010, είτε στην πανδημία του Covid.
Οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι πολλές. Η τελευταία μελέτη του κ. M.Draghi είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση προβληματισμού για τα υφιστάμενα δομικά προβλήματα της Ευρωζώνης. Οπωσδήποτε, θα πρέπει να ακολουθήσουν μελέτες που θα αφορούν την ΕΚΤ, μηχανισμούς διαχείρισης αναταραχών αγορών κεφαλαίου και χρήματος, ίσως μίας ένωσης των αγορών κεφαλαίου, ακόμη και νέους κοινούς κανόνες άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής.
Στον βαθμό που θα διαμορφωθεί νέα πολιτική, ακόμη και εν μέσω κρίσεων, δεν μπορούμε παρά να αισιοδοξούμε, όσο οι αποταμιεύσεις στην Ευρωζώνη ή οι επενδύσεις εκτός είναι ακόμη υψηλές. Η Τεχνητή Νοημοσύνη & η ψηφιοποίηση οπωσδήποτε, μπορούν να βοηθήσουν να ξεπεραστούν χαμένα στάδια τεχνολογικής ανάπτυξης ή αδυναμίες προερχόμενες από την παραγωγικότητα ή τα αδύναμα δημογραφικά.
