Αραχνιασμένος λόγος, νοοτροπία και πρακτικές: “εδώ είναι το χωριό μου ρε”. “θα σας πάρουν τα σπίτια” μπορεί και τη γίδα ποιός ξέρει, χάρτες και σχέδια 40 ετών, πρόταση καμία.
Με λίγα λόγια το “ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε” σε πλήρη αποθέωση. Ναι ξέρουμε. Ευτυχώς γνωριζόμαστε. Είναι το χτες που θέλει μια πόλη διαλυμένη, χωρίς έργα και υποδομές, ξεχασμένη, για να χτίζει καριέρες με τοπικιστικές κορώνες και η πόλη, τα παιδιά μας, οι ζωές μας να μένουν πίσω.
Οι ίδιοι που την καταδίκασαν να μην έχει μεσο σταθερής τροχιάς, χωρίς Αττική οδο, χωρίς ΚΕΛ με τα λύματα στους δρόμους, χωρίς αντιπλημμυρικά, χωρίς αστική συγκοινωνία, χωρίς παραλίες, με ένα λιμάνι που αντι να είναι μοχλός ανάπτυξης έχει μετατραπεί σε βραχνά…
Όλο το χτες μαζεμένο να διεκδικεί το δικαίωμα στην ακινησία. Με κραυγές και ψιθύρους και ο,τι “μαζέψει”. Αρκεί να μην αλλάξει τίποτα και να ανακυκλωθούν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα.
Ευτυχώς το “καραβάνι” των πολλών, έχει φρέσκα , ανοιχτά μυαλά. Απαιτεί την αλλαγή αυτής της πόλης με τα έργα που χρειάζονται, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, και θα το πετύχει.
Η Ραφήνα, ο ενιαίος Δήμος Ραφήνας – Πικερμίου, δεν θα μείνει η ξεχασμένη πίσω αυλή της Αττικής, επειδή νομίζουν ότι είναι κληρονομικό τους τιμάριο.
Η “άμαξα” με τη βοήθεια όλων, βγαίνει από την άμμο της ακινησίας και τραβάει μπροστά.
Δυστυχώς δεν… διασταυρωνόμαστε. Κοιτούν στο χτες , κοιτάμε το αύριο.
Χρήστος Τσεμπέρης
Επικεφαλής Συνεργασίας Ενεργών Πολιτών
