Το τελευταίο διάστημα στην πόλη γίνεται μια συγκροτημένη και διαρκώς κλιμακούμενη προσπάθεια να στηθεί ένα σκηνικό πόλωσης ακόμη και σύγκρουσης, διανθισμένη με λάσπη, ψιθύρους, κατευθυνόμενη φημολογία και κατασκευασμένες «ειδήσεις» και «καταγγελίες».
Οι εµπνευστές της ευφυούς αυτής, απόλυτα δηµοκρατικής και διόλου παλαιοκοµµατικής τακτικής, καταφεύγουν ίσως εκεί ως ύστατο καταφύγιο, µήπως και καταφέρουν να δηµιουργήσουν κοινό, καθώς όπως όλα δείχνουν έβαλαν το άλογο µπροστά από το κάρο.
Και µάλιστα ένα άλογο (και το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι πια) που δεν «τραβάει». Η «σούπα» χάλασε από την αθλιότητα την ηµέρα της χριστουγεννιάτικης γιορτής στην πλατεία της Ραφήνας µε τους τραµπουκισµούς, το σωµατικό και λεκτικό «προπηλακισµό» του ίδιου του ∆ηµάρχου από πρώην Δήµαρχο, µπροστά στα µάτια δεκάδων έκπληκτων πολιτών και την προσπάθεια να δυναµιτιστούν τα πάντα.
Δεν ήταν όµως κάτι τυχαίο.Η κακιά στιγµή βρε αδερφέ. Είναι η συνεχιζόµενη λογική της «ιδιοκτησίας» της πόλης, τού δεν µας αγγίζει κανείς, τού µπούλινγκ σε κάθε αντίθετη πολιτική άποψη ή δράση. Είναι ίσως η λογική του πολιτικά «πορφυρογέννητου» που είναι χρόνια «εν αναµονή» και περίπου δικαιωµατικά του ανήκει η πόλη, οι πολίτες, όλα, επειδή του δόθηκε ένα «δαχτυλίδι». ∆εν είναι έτσι όµως.Οι κοινωνίες, οι πολίτες έχουν άποψη και γνώµη. Κρίνουν, συγκρίνουν και κατακρίνουν. Όλους µας. Και κυρίως συµπεριφορές και δράσεις. Δεν θεωρούν ότι κάποιοι έχουν κληρονοµικά δικαιώµατα επειδή έτσι νοµίζουν οι ίδιοι.
Η πολυφωνία, οι διαφορετικές απόψεις, τα προγράµµατα, οι θέσεις είναι καλοδεχούµενες και αποτελούν κυριολεκτικά «οξυγόνο» της δηµοκρατίας σε κάθε κοινωνία. Όσο δεν αποµονώνονται και δεν αποµακρύνονται τα «βαρίδια» αυτής της λογικής και της νοοτροπίας, αλλά χρησιµοποιούνται ως «εργαλεία και µπροστινοί» για να µην αναδέχεται το κόστος ο ένας, τότε ο κατήφορος θα συνεχιστεί και θα είναι και µακρύς. Και κάπως έτσι οι «πρίγκηπες παραµένουν εσαεί εν αναµονή. Με το δαχτυλίδι ανίσχυρο στο δάχτυλο…
Χρήστος Τσεμπέρης
Πηγή: Εφημερίδα “Polis”
