Η πλειονότητα των πολιτών εμφορείται από ιδεολογικοπολιτική σύγχυση αδυνατώντας να κατανοήσει τις βασικές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς, δεδομένου ότι σε πολλές των περιπτώσεων η Διακυβέρνηση είτε από Αριστερά είτε από Δεξιά κόμματα έχει δυσδιάκριτα πολιτικά χαρακτηριστικά και μετέρχονται παρόμοια οικονομικό-πολιτικά εργαλεία.
Ποια είναι όμως εντέλει η αυθεντική απόδοση της έννοιας της Αριστεράς, τι πρεσβεύει και τι επιδιώκει και ποια η ιδεολογικοπολιτική απόδοση της έννοιας της Δεξιάς ;
Η ιστορική περίοδος αναφοράς κατά την οποία εκπηγάζουν οι όροι της Αριστεράς και της Δεξιάς είναι η Γαλλική επανάσταση. Ήδη από το 1791 Αριστερός σήμαινε οπαδός της Δημοκρατίας και της επανάστασης ο οποίος επεδίωκε την Δημοκρατική Μεταρρύθμιση. Και Δεξιός ο αντίθετος στην αλλαγή και οπαδός της επαναφοράς κάποιων καταργημένων αντιδημοκρατικών/ απολυταρχικών θεσμών ή και της πλήρους επιστροφής στο παρελθόν.
Η Αριστερά η οποία εννοιολογικά γεννήθηκε κατά την Γαλλική επανάσταση εκφράζει τους κοινωνικούς αγώνες για Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η έννοια του Αριστερού ταυτίζεται πλήρως με την κλασσική έννοια του Δημοκράτη η οποία εκφράζει τις Πανανθρώπινες ιδέες του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού χωρίς όμως να τεθεί κανένας άλλος ιδεολογικοπολιτικόςαστερίσκος και καμία άλλη περιστροφή.
Η Δημοκρατία η οποία επιδιώκει αυτά ακριβώς τα ιδεώδη, προσανατολίζει την Πολιτική και την Διακυβέρνηση να υπηρετεί όλες τις προαναφερθέντες αξίες και αρχές για τις οποίες αγωνίστηκαν κατά την Γαλλική επανάσταση.
Από που συνεπώς προέρχεται η Δυναμική της Δεξιάς; Υπάρχει τόσο ευρύ κοινωνικό ρεύμα το οποίο αποδέχεται τις σκληρές και αντιδημοκρατικές δομές της Ολιγαρχίας;
Στον αντίποδα, η Δεξιά διαδραματίζει αποτελεσματικά τον ρόλο του αντίπαλου Δέους.
Η ύπαρξη της Δεξιάς οφείλεται σε όλες εκείνες τις πολιτικές αιτίες οι οποίες συνοπτικά εκφράζονται από την λογική ότι η Δεξιά είναι όλα όσα δεν είναι η Αριστερά. Οι αποτυχίες της Αριστεράς ενισχύουν τον ρόλο της Δεξιάς η οποία δεν χρειάζεται να έχει κάποιο συνεπές πρόγραμμα και να εισέλθει εις τον κάματο της πειθούς αφού εμφανίζεται ως η γνήσια εκφράστρια του καπιταλιστικού συστήματος, επομένως μπορεί να είναι και πιο αποτελεσματική –αφού το πιστεύει και το στηρίζει.-
Η παλινδρόμηση της Αριστεράς ανάμεσα σε θεωρητικά σχήματα τα οποία την αποπροσανατολίζουν από τα θεμελιώδη Δημοκρατικά διακυβεύματα την οδηγούν σε απανωτές πολιτικές αποτυχίες κατά την άσκηση της Διακυβέρνησης απογοητεύοντας τις πλατιές λαικές μάζες και δημιουργώντας ιδεολογικά αδιέξοδα.
Η ομφαλοσκόπηση της Αριστεράς σε άτοπα ιδεολογικά διακυβεύματα ενισχύει τον ρόλο και την Δύναμη της Δεξιάς η οποία εμφανίζεται ως η νηφάλια πολιτική Δύναμη κοινωνικά χρήσιμη, η οποία με την σταθερότητα και τον ορθολογισμό της μπορεί να αντιμετωπίζει καλύτερα τα προβλήματα δίδοντας πρακτικές λύσεις. Οι πρακτικές λύσεις δεν είναι όμως και οι Δημοκρατικές λύσεις οι οποίες θα στηρίξουν τους πολλούς, αλλά συνήθως υπηρετούν τους Ολίγους.
Το κρίσιμο συνεπώς βήμα για την πρόοδο των Ευρωπαικών κοινωνιών και την λειτουργία της Δημοκρατίας συνιστά η ιστορική αποκατάσταση των εννοιών της Αριστεράς και της Δεξιάς. Η ταύτιση της Αριστεράς με την Δημοκρατία και την Πρόοδο ως αλληλένδετες και ταυτόσημες έννοιες και της Δεξιάς ως η ιδεολογική ταυτότητα όσων αντιπαλεύονται την Δημοκρατική εμβάθυνση, επιδιώκοντας την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση, δύναται να αποσαφηνίσει την ιδεολογικοπολιτική σύγχυση.
Τα μεγάλα και αναπάντητα ερωτήματα τα οποία αφορούν την Ανθρωπότητα, οι εντεινόμενες ανισότητες και η αυξανόμενη πολυεπίπεδη κρίση αναδεικνύουν πλέον με λαγαρότητα το διαχρονικό, αέναο και ιστορικό διακύβευμα για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες το οποίο συμπυκνώνεται στο δίλημμα, Δημοκρατικές Μεταρρυθμίσεις και Πρόοδος ή στον αντίποδα Συντηρητική Αδράνεια η οποία οδηγεί στον μαρασμό της Δημοκρατικής λειτουργίας και την ενίσχυση της Ολιγαρχίας.
Χρήστος Ξενοκώστας,
Συγγραφέας, Αρθρογράφος
