Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις σχετικά με την ύπαρξη φάμπρικας ψευδών γνωματεύσεων κακοποίησης τέκνων από πατεράδες -ή και τις μητέρες- τους, με τις υποθέσεις να κατακλύζουν τα δικαστήρια, αλλά τις αθωώσεις να διαδέχονται η μία την άλλη.
Αναφερόμαστε στις δεκάδες περιπτώσεις τελεσίδικης αθώωσης του καταγγελόμενου ως «θύτη» ενός από τα φριχτότερα και πιο επαχθή εγκλήματα που υπάρχουν, αυτό της κακοποίησης ή ασέλγειας από πατέρα -ή μητέρα- στο τέκνο τους.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα παρουσιάζονται τέτοιες περιπτώσεις σε ρεπορτάζ των καναλιών, ενώ το Newsbomb.gr σε πρόσφατη αποκάλυψή του πληροφορεί με λεπτομέρειες για τη σωρεία αυτή των υποθέσεων, κατά τις οποίες συγκεκριμένος ψυχολόγος -ένστολος μάλιστα- εμπλέκεται με τις γνωματεύσεις του σε αυτό το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συκοφαντία και πρόκληση μόνιμης γονεϊκής αποξένωσης, με την τελική κατάληξη να είναι φυσικά η κακοποίηση του παιδιού από όλη αυτή τη διαδικασία.
Και όμως, συνεχίζει αυτός αλλά και άλλοι σε διαφορετικές περιπτώσεις, να γνωματεύουν ψευδώς, όπως τελικά αποδεικνύεται, περί της κακοποίησης των παιδιών, σε αριθμό υποθέσεων τέτοιων, που σίγουρα ξεφεύγουν από το περιθώριο του «επιστημονικού λάθους».
Μάλιστα, η γνωμάτευση αυτή κάθε αυτή είναι παράνομη, αφού όπως προκύπτει από σειρά βουλευμάτων των δικαστηρίων, για αυτές τις πράξεις θα πρέπει να γνωματεύει ειδικευμένος παιδοψυχίατρος -και σίγουρα όχι ψυχολόγος! Λόγω της ανυπαρξίας ωστόσο θεσμικού πλαισίου το οποίο απλά θα διασφαλίζει ότι ο νόμος… τηρείται, οι συγκεκριμένοι ψυχολόγοι λειτουργούν ανεξέλεγκτα, σκορπώντας τη δυστυχία με τις -άκυρες μετά από χρόνια και όταν είναι ήδη πολύ αργά- γνωματεύσεις τους. Ωστόσο, τα δικαστήρια αρχίζουν να αντιδρούν, με την έκδοση σχετικών βουλευμάτων.
Τι ορίζει η Δικαιοσύνη και τι ισχύει στα δικαστήρια
Κι αυτό διότι, όπως έχει αποφανθεί η Δικαιοσύνη αλλά ωστόσο δεν έχει γίνει εφαρμογή του αναγκαίου πλαισίου ακόμα, όταν η πραγματογνωμοσύνη σχετίζεται με τη διαπίστωση ψυχοπαθολογικών ευρημάτων ή μη και σε περιπτώσεις διαπιστώσεώς τους, την επίδρασή τους στην αντιληπτική ικανότητα ανηλίκου αλλά και τον βαθμό αξιοπιστίας, τότε το αντικείμενό της αποτελεί ιατρικό ζήτημα και δη παιδοψυχιατρικό. Αυτό διότι, κατά τη διενέργειά τους, ο ορισθείς πραγματογνώμονας ελέγχει τη νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών, η οποία περιλαμβάνει όλες τις μορφές από παθολογικά αίτια, δηλαδή ασθένειες εκ γενετής ή επίκτητες αλλά και παροδικές διαταράξεις που δεν πηγάζουν από παθολογική κατάσταση.
Άρα, ο έλεγχος της υπάρξεως ή μη των ως άνω ψυχικών ασθενειών ως και η τυχόν επίδρασή τους στην αντιληπτική ικανότητα, απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις ιατρικής επιστήμης και ειδικότερα γνώσεις παιδοψυχιατρικής και έτσι ο μόνος αρμόδιος καθίσταται ο παιδοψυχίατρος και όχι ο ψυχολόγος, διότι τα ψυχιατρικά ευρήματα που αναζητούνται δεν ανάγονται στην επιστήμη της ψυχολογίας.
Όπως προκύπτει λοιπόν από τα παραπάνω και σύμφωνα με το άρθρο 204 του ΚΠοινΔ εδ.γ΄του ΚΠΔ, δύναται να διορισθεί τεχνικός σύμβουλος αυτός που έχει την ικανότητα να διορισθεί πραγματογνώμονας. Επομένως, αν έχει διαταχθεί παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη από παιδοψυχίατρο, και ο τεχνικός σύμβουλος μπορεί να είναι μόνον παιδοψυχίατρος. Δεν δύναται δηλαδή να διοριστεί ψυχολόγος διότι δεν έχει την επιστημονική ιδιότητα του παιδοψυχιάτρου.
Δείτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το σχετικό βούλευμα δικαστηρίου, για μια τέτοια περίπτωση:
Παρόλα αυτά, ο συγκεκριμένος ψυχολόγος -που έχει προϊστάμενο τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ.- σε πλείστες όσες περιπτώσεις, εμπλέκεται παρανόμως ως τεχνικός σύμβουλος, καλούμενος να κρίνει παιδοψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες τρίτων, δηλαδή ιατρικές πράξεις, με διάγνωση ψυχοπαθολογικών.
Αυτό που επισημαίνουν νομικοί κύκλοι στο Newsbomb.gr, με γνώση αυτής της προβληματικής -και νοσηρής για ολόκληρες οικογένειες- κατάστασης, αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα αρχικά είναι να προσδιοριστούν σαφώς οι επιστημονικές ιδιότητες ενός ψυχολόγου, διότι δεν είναι δυνατόν ο ψυχολόγος να ενεργεί επί ενηλίκων, εφήβων αλλά και ανήλικων παιδιών, ακόμη και βρεφών 16 μηνών, με πράξεις που αφορούν στην ψυχική τους υγεία και με δεδομένο ότι είναι απόφοιτος μιας θεωρητικής σχολής και έστω ενός μεταπτυχιακού τίτλου που δεν συνιστά σε καμία περίπτωση συγκεκριμένη ειδικότητα.
Οι γονείς, άνδρες και γυναίκες, θύματα αυτής της προσβλητικής για τον πολιτισμό μας κατάστασης, αφού οι περιπτώσεις ανέρχονται σε πολλές δεκάδες, μέχρι αλλά και μετά την αμετάκλητη αθώωσή τους, βυθίζονται σε έναν κυκεώνα απαξίωσης, αποξένωσης από τα τέκνα τους, αλλά και κοινωνικής απομόνωσης. Ακόμα περισσότερο, βλάπτονται τα ίδια παιδιά.
«Ήρθε η ώρα για τις αυτονόητες όσο και απαραίτητες παρεμβάσεις στο θεσμικό πλαίσιο της Δικαιοσύνης, όπως και να εξεταστεί επιτέλους ο ρόλος των συγκεκριμένων ψυχολόγων, με τις δεκάδες απορριπτέες γνωματεύσεις περί «ασέλγειας» στο παλμαρέ τους», επισημαίνουν οι ίδιοι νομικοί κύκλοι.
newsbomb.gr