Απόσπασμα από το περσινό μας άρθρο για τη φωτιά στην πόλη μας…. “Εμείς σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε εκείνους τους κηδεμόνες ζώων που έψαχναν τα κατοικίδιά τους! Εκείνους που είχαν χάσει το βιός τους κι όμως ψώνιζαν την καινούργια “προίκα” του σκύλου τους!
Εκείνους που δεν είχαν σπίτι, που δεν είχαν ρούχα και με αξιοπρέπεια αγόραζαν τροφή για το ζώο τους! Εκείνους τους μαθητές που από το χαρτζιλίκι τους τάιζαν σκυλάκια που βρέθηκαν στις γειτονιές τους! Εκείνον τον κύριο που είχε πάνω στη μηχανή του το παιδί του και τον σκύλο του και προσπαθούσε να απομακρυνθεί από τις φλόγες!
Εκείνη τη γάτα που έχασε τα γατάκια της και θήλαζε “ξένα” μωρά! Εκείνον τον ηλικιωμένο σκύλο με τις καμένες πατούσες, για τον οποίον τόσος λόγος έγινε. Εκείνους που ήρθαν από μακριά και μας βοήθησαν… κι εκείνους τους συνεργάτες μας-προμηθευτές που στάθηκαν δίπλα μας και μας έδωσαν παραπάνω από όσα ζητήσαμε!”
Δεν θα ξεχάσουμε όσα ζήσαμε και τις επόμενες μέρες… δεν θα ξεχάσουμε τους ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν το σπίτι τους, που φύγανε μακριά από τη Ραφήνα…
δεν θα ξεχάσουμε τα παιδιά της ομάδας μας που δε σταμάτησαν στιγμή να βοηθούν, όλοι τους…χωρίς δεύτερη σκέψη.
