ΤΟ μήνυμα με παρέπεμπε μόνο στο όνομα του αποστολέα και στο youTube στη διεύθυνση Griechisch-Orthodoxe Kirche Reutlingen.
Η Γερμανία και ο ελληνικός κόσμος του π. Δημητρίου Κατσάνου.
ΜΙΑ Ελλάδα που εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά με διαφορετικό τρόπο.
ΕΚΕΙ στη ξενιτειά φαίνεται ότι έχουν ανάγκη -στην απομυθοποιημένη εποχή μας- την ησυχία, την πραότητα και τη φλόγα της ανιδιοτελούς αγάπης.
ΖΟΥΝ στο Παπαδιαμάντειο πνεύμα έτσι όπως το μαθαίναμε μέσα από τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του γέροντα των γραμμάτων μας.
ΠΟΥ κεραυνοβολεί, συγκινεί στο άκουσμα των λέξεων της ιστορίας του. Γιατί το σύμπαν του εκείνης της εποχής έχει τόση θαλπωρή και δέος.
ΠΩΣ να μη συγκινεί η ζωή του όταν πήγαινε να τελειώσει το γυμνάσιο στη Χαλκίδα και οι δικοί του τού έστελναν ένα καλαθάκι από τη Σκιάθο με ξεραμένα χταπόδια και ξηρούς καρπούς κι ο πατέρας του τού έχωνε μέσα στο καλαθάκι ένα φακελάκι με λίγα χρήματα και την υποσημείωση «μετ’ εξοικονομήσεως»!
ΈΤΣΙ και οι Έλληνες του Tübingen της Γερμανίας οι οποίοι έχουν φτιάξει τη “Στέγη Αγάπης”.
ΣΤΗΝ ηλεκτρονική διεύθυνση διαβάζεις ότι στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού χορού της Ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Reutlingen/Tübingen Γερμανίας, «η Πέπη από την Σύρο» που φιλοξενήθηκε δωρεάν με την οικογένειά της στους χώρους φιλοξενίας “Στέγη Αγάπης” για σχεδόν 6 μήνες, στέλνει το δικό της προσωπικό μήνυμα.
ΚΑΙ, να΄σου το «χαρά θεού» προσωπάκι της Πέπης!
ΜΕ χαμόγελο μας χαιρετούσε λέγοντας:
«Γεια σας. Για να με βλέπετε σημαίνει ότι είμαι καλά. Μετά από μεγάλες αγωνίες, δυσκολίες, προβλήματα, το τελευταίο μέρος του ταξιδιού μου περιελάμβανε και το «Σπίτι Αγάπης» στη Γερμανία . Ήταν ένας χώρος που ολοκληρωνόταν όσο ήμουν εκεί . Ένας χώρος ζεστός, φιλόξενος, για τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από το προσωπικό τους καταφύγιο αλλά και με ανθρώπους με ενδιαφέρον, συμπαράσταση, και αγάπη. Όλα αυτά τα συστατικά ήταν άλλωστε ένα μέρος της δικής μου θεραπείας. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Τους έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου . θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και να πω ότι μια μονάδα μέτρησης της αξίας των ανθρώπων είναι οι πράξεις τους . Λοιπόν βοηθείστε όσο μπορείτε, γιατί υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη και πάντα θα σας έχουν στην καρδιά και την ψυχή τους, Ν’ αστε καλά. Υγεία!!!!!
Ο π. λοιπόν Δημήτριος Κατσάνος – για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους – γνωρίζοντας την αδυναμία που έχω στην Πέπη Καρούση και όντας ενημερωμένος για την εξομολόγηση -συνέντευξη που μου είχε δώσει το 2021 όπου με αφορμή την μεγάλη περιπέτεια υγείας της, ευχαριστούσε τον Έλληνα ορθόδοξο ιερέα όταν έπρεπε να εισαχτεί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο εκεί και έψαχνε να βρει με τους γονείς της αν υπάρχει χώρος φιλοξενίας, μέσω της εκκλησίας.
ΤΟΤΕ σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, τους πληροφόρησε ότι θα τους φιλοξενήσουν αφιλοκερδώς σε ένα από τα διαμερίσματα που διαθέτει η εκκλησία σε όσους πηγαίνουν σε νοσηλευτικά ιδρύματα της κοντινής περιοχής.
ΌΠΩΣ μου είχε πει η Πέπη:
«…«Πήγα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Tübingen, στη Γερμανία πάρα πολύ άρρωστη. Πήγαμε άγνωστοι… Μας φιλοξένησαν.. δεν πληρώσαμε τίποτα. Ρεύμα, νερό… τίποτα. Ήταν όλα αφιλοκερδώς δοσμένα. .Εγώ έμεινα ένα μήνα εκεί και μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο. Και άλλον ένα μήνα στο τέλος, γιατί τους τεσσερισήμισι μήνες έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο. Έμεινα στη Γερμανία συνολικά έξι μήνες.. Αν και λόγω ειδικότητας είμαι κοντά στο αντικείμενο, αυτό που συνάντησα, είναι έξω από κάθε λογική. Δεν το περιμένεις! Υπάρχουν άνθρωποι στην εποχή μας που υπηρετούν τα λόγια του Χριστού , που σε κάνουν πραγματικά να πιστεύεις ότι υπάρχει Χριστιανισμός, υπάρχει Θεός, και ότι τα λόγια του μπορούν να γίνουν πράξη. Γιατί το είδα στην πράξη αυτό».
ΈΤΣΙ η Πέπη υγιής σήμερα μέσα από το youTube μας παρέπεμψε τούτες τις άγιες ημέρες στην ουσία του Χριστιανισμού η οποία έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και την άδολη βιβλική πίστη.
ΚΑΙ σε όλα αυτά ο π. Δημήτρης ο οποίος διαπρέπει στην ξενιτειά έχοντας μοναδικό του μέλημα την έμπρακτη αγάπη για τον συνάνθρωπο.
ΔΙΟΛΟΥ τυχαίο που είναι ο πρώτος ορθόδοξος χριστιανός πρόεδρος στην ιστορία του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών Βάδης-Βυρτεμβέργης και πρώτη φορά ένας τόσο νέος άνθρωπος στη θέση αυτή.
ΣΤΗ διάρκεια της λιγότερο από 10 χρόνια παρουσίας του ως ελληνορθόδοξος ιερέας στο Reutlingen πέτυχε να διπλασιάσει την χωρητικότητα του ναού, να δημιουργήσει αίθουσα εκδηλώσεων και άνετους ξενώνες για την φιλοξενία Ελλήνων ασθενών και συνοδών τους.
Ο ξενώνας διατίθεται εντελώς δωρεάν και μπορεί να αγκαλιάσει και πέντε οικογένειες ταυτόχρονα μέσα από ένα καλά οργανωμένο δίκτυο που τους βοηθά φροντίζοντας για την μεταφορά τους στο νοσοκομείο αλλά και ως μεταφραστές με το νοσηλευτικό προσωπικό και τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες.
ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ η απάντησή του σε όσους τον ρώτησαν «γιατί δεν νοικιάζουν αυτούς τους χώρους;».
«ΓΙΑΤΙ αν εμείς οι Έλληνες που ζούμε εδώ δεν είμαστε άξιοι να έχουμε κάποιους χώρους για να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας έχουμε αποτύχει».
ΝΑ , ο Παπαδιάμαντειος κόσμος που λέγαμε στην αρχή. Γιατί ο λόγος του είναι παρηγορητικός.
ΦΩΤΙΖΕΤΑΙ με ένα διαφορετικό ενδιαφέρον και παρότι ανήκει σε μια γενιά αποξενωμένη είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις κάποιον που θα σου πει ότι «όχι, δεν μου αρέσει ο Παπαδιαμάντης».
ΜΠΟΡΕΙ ορισμένοι να τον ψιλοβαριούνται, να μη νιώθουν άνετα με τη γλώσσα του. Αλλά ποιος αμφισβητεί τον πλούτο της κυριολεκτικά από το τίποτα και το βλέμμα του Παπαδιαμάντη;
ΠΟΥΘΕΝΑ τούτες τις μέρες δεν βρίσκεις αυτήν την πρωτόγονη φλόγα που σιγοκαίει στο Παπαδιαμαντικό σύμπαν, τα ανθρώπινα, πρωτόγονα πάθη του, ο μοναχικός βίος, η διπλή υπόσταση του ίδιου και μια αγάπη ανιδιοτελής .
ΈΤΣΙ και οι έλληνες του Reutlingen . Ανήκουν σε μια Ελλάδα που εξακολουθεί να υπάρχει βγαλμένη από άλλες εποχές στο νιώσιμο των γυρισμάτων του καιρού, στις τελετές και στα έθιμα.
ΕΙΝΑΙ σαν τη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη. Αγάπη, προσφορά με επίκεντρο το άνθρωπο.
ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ άνθρωποι, αντλημένοι από το βιωμένο παρελθόν ή απ’ τη λόγια παράδοση, απευθύνονται με πράξεις στους συνανθρώπους τού σήμερα, στο θυμικό και στον νου αξεχώριστα, φτιαγμένα για να συγκινήσουν, αλλά και για να προκαλέσουν στοχασμό, δημιουργικό και λυτρωτικό.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ καθαρά βλέμματα, τράπεζες πανηγυριών, υπαίθριο βίο. Η εργασία, η στάση τους, οι πράξεις τους φανερώνουν πίστη στη ζωή, μεταδίδουν ελπίδα, εγκαρδιώνουν.
ΌΠΩΣ ο Σκιαθίτης ποιητής που λες και ήταν προορισμένος να αποκαταστήσει τη χαμένη επαφή του νεοελληνικού λόγου με την πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας.
ΚΡΑΤΑΜΕ φυλακτό μονάκριβο τα λόγια της Πέπης η οποία αγωνίστηκε γενναία (14 μέρες διασωληνωμένη) και σήμερα ευγνωμονεί για το θαύμα της αγάπης:
ΤΟΝ λόγο τον χριστιανικό, στην πραγματικότητα τον έμαθα στη Γερμανία. ΝΑ βοηθάμε όσο μπορούμε, με ότι μπορούμε. ΑΚΟΜΑ και μ’ ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα… μου στέλνανε κάθε μέρα «καλημέρα» .. ένα εικονάκι… Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο, ιδιαίτερα όταν είσαι άρρωστος σ’ ένα νοσοκομείο, σε μια ξένη χώρα. ΤΟ γεγονός ότι ήξερες πως υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέπτονται και προσεύχονται για σένα να πας καλά, είναι ό,τι σημαντικότερο. Είναι αυτονόητο, ότι αν δεν είχα όλους αυτούς τους ανθρώπους… να αισθανθώ ότι έχω οικογένεια στη Γερμανία, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα καταφέρω… .
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ: Υπάρχει ο αριθμός του λογαριασμού της ενορίας για Δωρεές: G.O.M.v.D, Kirchengemeinde Reutlingen IBAN: DE65 6405 0000 0000 483737 BIC: SOLADES1REU που είναι στην διάθεση όλων και υπάρχουν δύο τρόποι. Να στείλει κάποιος μια δωρεά και θα πάρει φυσικά απόδειξη μαζί με ένα ευχαριστήριο γράμμα και ένα δώρο από την ενορία, και η δυνατότητα να κάνει μια μικρή πάγια εντολή των 5-10-20 ευρώ μηνιαίως.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ: Ο Χριστός εκτίμησε τη δραχμή της χήρας που ήταν από το υστέρημά της και όχι το τάλαντο του πλουσίου.
ΚΑΙ ο π. Δημήτριος με τους ενορίτες του εκεί, στη ξενιτιά, κινούνται με το δεκάρικο, το εικοσάρικο, το τάλιρο και συναντούν τον Θεό στο πρόσωπο του λαβωμένου από τη δοκιμασία.
ΓΙΑΤΙ η πιο δύσκολη θρησκεία στον κόσμο είναι η εφαρμογή στη ζωή της ανιδιοτελούς προσφοράς.
ΓΙΑΤΙ άνθρωποι είμαστε, και ποιος ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει….
logotypos.gr
