Φάνης Μουρατίδης: Ο άνθρωπος είναι η πανδημία του πλανήτη

Οι συνεντεύξεις που έχω κάνει στο Φανη Μουρατίδη τα τελευταία χρόνια μπορεί να προγραμματίζονται επ’ αφορμής μιας από τις πάντα καλές δουλειές που κάνει στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, αλλά ποτέ δεν καθορίζονται από ένα στερεοτυπικό πλαίσιο ερωτώντος και ερωτώμενου.

Είναι περισσότερο κουβέντες που εξελίσσονται σε υπαρξιακές, φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές και συναισθηματικές προσεγγίσεις. Ο Φάνης δεν εγκλωβίζεται σε μανιέρες ούτε στην τέχνη του ούτε στη ζωή του. Το παιδεύει συνεχώς μέσα του και είναι ανοιχτός να μοιραστεί τις απόψεις του, αλλά και να αφουγκραστεί, με άμεσα αντανακλαστικά, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Γι’ αυτό και όσα είπε για τους ακροατές και τους αναγνώστες του Δημοτικού Ραδιοφώνου Πειραιά για την πανδημία και τα παρελκόμενά της είναι οι εσωτερικές σκέψεις και αναζητήσεις του

Ο Φάνης περιγράφει πως έβαλε το λογισμικό του να δουλέψει εκ νέου μετά το αρχικό σοκ, κάνει τη δική του ανάγνωση για την πανδημία, βλέπει την ανθρώπινη πλευρά της απομόνωσης και αποκαλύπτει τι σενάριο θα έγραφε για τον κορονοϊό.

Φάνη, πως είναι η καθημερινότητά σου στην πανδημία και πως κυλά η μέρα σου;

Στο σπίτι, αλλά δεν έβγαινα ιδιαίτερα ούτε προ πανδημίας. Κάνω τα ίδια πράγματα, αλλά δεν έχω δουλειά. Έχω όμως προσθέσει κάποιες νέες συνήθειες στο πρόγραμμά μου, όπως είναι το περπάτημα. Νομίζω ότι περνά από την αβεβαιότητα και το φόβο της πανδημίας, όλοι χρειαζόμασταν ένα time out. Θέλω να επιστρέψουμε στη πρότερη ρουτίνα αλλά με διαφορετική ματιά μετά από ό,τι ζούμε: με γνώση και συνείδηση.

Πόσο έχεις επηρεαστεί ψυχολογικά;

Έχω επηρεαστεί μόνο επαγγελματικά με δεδομένο ότι όταν ήρθε η πανδημία βίωνα μια αισιόδοξη πραγματικότητα στη δουλειά. Η μυθοπλασία είχε ανέβει στην Ελλάδα, με κάποιες καλές επιρροές από το εξωτερικό και ήταν μια εποχή που ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να πλησιάσουμε αυτά που θέλαμε. Αυτό το χτύπημα όμως είναι πέρα από εμάς. Μας υπερβαίνει.

Σε ότι αφορά εμένα ήταν μια απογοήτευση σε σχέση με το momentum που λένε και στο μπάσκετ και ότι τόσο με το οικονομικό και εργασιακό κομμάτι. Άνθρωποι σαν εμάς τους καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουμε μάθει να επικοινωνούμε ζωντανά, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους επικοινωνίας.

Περιμένω να μορφοποιηθεί όλο αυτό. Τις 3 πρώτες ημέρες ένιωσα απογοήτευση αλλά μετά ξαναέβαλα το λογισμικό μου να δουλέψει. Στη δουλειά μου υπάρχουν κενοί χρόνοι και είμαι μαθημένος. Δεν τρομάζω λοιπόν από τη στασιμότητα αλλά από την αβεβαιότητα.

Πως αντιμετωπίζεις τις θεωρίες συνωμοσίας αλλά και τις διαφωνίες που έχουν ευδοκιμήσει γύρω από το ιό;

Αυτό συμβαίνει πάντα. Είναι ένα σενάριο της ανθρωπότητας που παίζει δυνατά σε δύσκολες εποχές με πράγματα που έχουν υπόσταση και με άλλα που δεν στέκουν. Εγώ παίρνω πάντα τη ρεαλιστική πλευρά των πραγμάτων αλλά και ως δεδομένο ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι η πανδημία του πλανήτη.

Έχουμε καταστρέψει το περιβάλλον, έχουμε αφανίσει τα ζώα. Μέσα στη δίνη της καθημερινότητάς μας , ας συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε χάσει την επαφή μας με τον πλανήτη που μας φιλοξενεί και δεν αναπνέει.

Πέρα λοιπόν από τις θεωρίες συνωμοσίας κάνω την εξής ανάγνωση: Έχει μπει ένα stop στη ζωή μας που μας μαθαίνει νέα πράγματα. Είναι σαν βγεις έξω μετά από σεισμό. Νιώθεις μια μικρή οντότητα σε κάτι τεράστιο που έχει συμβεί. Βλέπεις τους γύρω και προσπαθείς, όπως και ο διπλανός σου, να μιλήσεις, να μοιραστείς. Στον κορονοϊό η απομόνωση μας έφερε πιο κοντά. Βγήκαμε στα μπαλκόνια μας και είπαμε «καλησπέρα» και «χρόνια πολλά».

Προφανώς και οι Κυβερνήσεις καλούνται να διαχειριστούν το δύσκολο κομμάτι που είναι το δημοσιονομικό. Καταλάβαμε όμως ότι ο εχθρός δεν είναι ο Τούρκος ή ο Γερμανός. Ο εχθρός είναι αόρατος και μπορεί να σε αποτελειώσει σε ένα απόγευμα.

Επαναπροσδιορίστηκε , δηλαδή, η κλίμακα των αξιών μας;

Βέβαια. Τι να την κάνεις τη Λαμποργκίνι που την έχεις παρκαρισμένη στο γκαράζ; Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ένα restart, να το ξαναπροσπαθήσουμε και να το πάρουμε αλλιώς. Είναι μια καλή αφορμή να έρθουμε σε επαφή με ό,τι μας συνδέει με πιο απλά πράγματα, με τη φύση, όπως σου είπα, και να αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση. Οι καιροί το απαιτούν.

Αν έγραφες ένα σενάριο για την εποχή του κορονοϊού , ποιο θα ήταν;

Το έχω φανταστεί. Θα έγραφα ένα έργο για την κοινωνία των παιδιών. Να μπορούσαν τα παιδιά να καθορίσουν την καθημερινότητά μας και να οργανώσουν την κοινωνία. Με συγκινεί πολύ αυτή η ιδέα γιατί τα παιδιά έχουν άλλη τοποθέτηση στα πράγματα και στη ζωή. Οι φανταστικοί τους ήρωες συναντούν την πραγματικότητα. Γι αυτό και μπορούν να χτίσουν, να οραματιστούν και να ονειρευτούν. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να ανακαλύψουμε κι εμείς οι μεγάλοι κάτι τέτοιο.

Τι μας προτείνεις να διαβάσουμε και να δούμε αυτές τις ημέρες;

Θα πρότεινα το «Homo Deus: Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος» του Νώες Χαράρι. Εξαιρετικό κείμενο όπως και το «Sapiens: Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου» του ίδιου συγγραφέα. Έχει μια προσέγγιση για την προοπτική του ανθρώπου και έναν έντονο προβληματισμό για το μέλλον. Βιβλία που σε κάνουν να προβληματιστείς, ανεξάρτητα αν συμφωνείς ή όχι.

Επειδή αγαπώ το μπάσκετ θα πρότεινα «The last Dance» για τους Bulls και τον Jordan. Επίσης το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Devil next door-Ο Διάβολος της διπλανής πόρτας». Από μυθοπλασία διαλέγω το «Ozark».

Συνέντευξη στον Σπύρο Μιχαλόπουλο

Πηγή: kanaliena.gr

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.