Το Beriev-200 ήρθε, βοήθησε και έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Το ρωσικό θηρίο που υπήρξε “όπλο” για την Πυροσβεστική σε μία πολύ δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα, μιας και κάηκαν χιλιάδες στρέμματα, ολοκλήρωσε την αποστολή του και επιστρέφει στη “μαμά πατρίδα”.
Σχεδόν δύο μήνες αφότου το ρωσικό αεροπλάνο Beriev-200 έκανε την εμφάνισή του στους ελληνικούς αιθέρες, καταπίνοντας φλόγες όπου χρειαζόταν, απογειώνεται για το ταξίδι της επιστροφής.
Το ρωσικό αμφίβιο αεροσκάφος Be-200, το οποίο έδωσε «μάχη» με τις φωτιές στην Ελλάδα στο πλαίσιο συμβολαίου με την Κρατική Εταιρεία Rostec, ολοκλήρωσε επιτυχώς την αποστολή του.
Το αεροσκάφος επιχειρούσε σε φωτιές τόσο στο ηπειρωτικό τμήμα της χώρας όσο και σε νησιά για δύο μήνες, πραγματοποίησε πάνω από 60 πτήσεις και έκανε ρίψεις που ξεπερνούν τους 5.000 τόνους νερού, με αποτέλεσμα τα ΜΜΕ να αρχίσουν να το αποκαλούν «ρωσικό θηρίο».
Μάλιστα, το Be-200ES ήταν το μόνο αεροσκάφος που κατέσβησε φωτιές την πιο κρίσιμη στιγμή, καθώς λόγω των υψηλών θερμοκρασιών τα υπόλοιπα εναέρια δεν μπορούσαν να απογειωθούν.
Το «θηρίο» πραγματοποίησε περισσότερες από 35 αποστολές και έριξε περίπου 400 τόνους νερού στις πυρκαγιές, μεταξύ των οποίων και το πύρινο μέτωπο στην Αττική.
«Η ελληνική πλευρά εκτίμησε ιδιαίτερα τη βοήθεια των Ρώσων πιλότων και μηχανικών, καθώς και τις δυνατότητες του Be-200, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες, για παράδειγμα, σε ορεινές περιοχές και περιοχές με δύσκολο έδαφος. Ο συνολικός χρόνος πτήσης του ήταν περίπου 200 ώρες και έριξε περισσότερους από 5.000 τόνους νερού στις πυρκαγιές. Το πλήρωμα συμμετείχε στην κατάσβεση των πιο πολύπλοκων πυρκαγιών στην περιοχή Λημνιά στο νησί της Χίου, στη Βαρυμπόμπη και στα Βίλια στη Δυτική και Ανατολική Αττική» αναφέρει ο Viktor Kladov, εκπρόσωπος της ρωσικής κρατικής εταιρείας Rostec.
Το αμφίβιο αεροσκάφος έχει επανειλημμένα επιδείξει υψηλή αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση δασικών πυρκαγιών αλλά και φωτιών σε βιομηχανικές περιοχές, τόσο στη Ρωσία όσο και σε άλλες χώρες.
«Το ρωσικό Be-200ES έχει μικρότερο χρόνο προσέγγισης στο σημείο της πυρκαγιάς λόγω της ταχύτητας, της μεγαλύτερης εμβέλειας και της υψηλότερης σχέσης ώσης προς βάρους, κάτι που καθιστά δυνατή την υδροληψία και τις ρίψεις σε εδάφη που είναι ορεινά και περιοχές που δεν προσεγγίζονται από άλλα αεροσκάφη» αναφέρει ο πιλότος Evgeny Yurasov.
Η μεγάλη του μάχη στην Ελλάδα
Από την 1η Ιουλίου, το ρωσικό «θηρίο» αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό «όπλο» στη φαρέτρα της Ελλάδας για την κατάσβεση των καταστροφικών πυρκαγιών.
Κι όλα αυτά μια χρονιά που η συμβολή του υπήρξε άκρως σημαντική, μιας και οι φωτιές, οι οποίες εκδηλώθηκαν στη χώρα μας, ήταν μεγάλες, ανεξέλεγκτες και έκαιγαν για μέρες, σε μία τραγωδία που έμοιαζε να μην έχει τέλος.
Το Beriev-200 κατάφερε να εντυπωσιάσει με την αποτελεσματικότητά του στις αντιπυρικές μάχες σε Εύβοια, Βαρυμπόμπη, Βίλια και σε όσες περιοχές είχαν ανάγκη.
Είναι το μοναδικό παγκοσμίως αεριωθούμενο-αμφίβιο αεροσκάφος, το οποίο μπορεί να μεταφέρει έως 12 τόνους νερό. Μάλιστα, το ρωσικό «θηρίο» ρίχνει συνολικά 270 τόνους με κάθε ανεφοδιασμό του σε καύσιμα.
Για αυτούς τους λόγους αποθεώθηκε και από τις ελληνικές Αρχές, με τον εκπρόσωπο Τύπου της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Βασίλη Βαθρακογιάννη, μιλώντας στο Sputnik, να λέει ενδεικτικά ότι «δεν είναι τυχαίο ότι το αποκαλούμε το “θηρίο”».
Τεχνικά χαρακτηριστικά του BE-200ES
Ας δούμε όμως τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ρωσικού θηρίου που το κάνουν τόσο ξεχωριστό και απαραίτητο.
Κινητήρες: 2 στροβιλοαντιδραστήρες διπλής ροής D-436TP, με ώθηση απογείωσης των 7.650 κιλών ο καθένας.
Πλήρωμα: 2 άτομα
Μέγεθος πτερύγων: 117,4 τ.μ.
Πρώτη πτήση: 2002
Έναρξη μαζικής παραγωγής: 2003
Διαστάσεις αποθηκευτικού τμήματος (ΜxΠxΥ): 18,7 μ. x 2,4 μ. x 1,8μ.
Αριθμός δεξαμενών ύδατος: 2
Αριθμός δεξαμενών: 8
Όγκος όλων των δεξαμενών: 12 κ.μ
Αξιοπλοΐα
Βαθμοί 3
Ύψος κύματος 1,2 μ.
Εμβέλεια πτήσης 3.100 χλμ.
Ταχύτητα
Πλεύσης 550-610 χλμ./ώρα
Μέγιστη 700 χλμ./ώρα
Μέγιστο βάρος αποθαλάσσωσης και απογείωσης:
Από την επιφάνεια του νερού: 40.000 κιλά
Από το έδαφος: 42.000 κιλά
Πώς επιχειρεί το αεροσκάφος
Το δυνατό αεροσκάφος χαμηλώνει ταχύτητα και κατεβαίνει προς την επιφάνεια του νερού για να μπορέσει να «φορτώσει».
Στη συνέχεια ο πιλότος του ανοίγει τους μηχανισμούς υδροληψίας και το αεροπλάνο γλιστράει πάνω στο νερό με ταχύτητα 150-190 χλμ./ώρα.
Τότε, το νερό μεταφέρεται σε δεξαμενές μέσω των μηχανισμών υδροληψίας που αντλούν περίπου έναν τόνο ανά δευτερόλεπτο.
Όταν οι δεξαμενές γεμίζουν, ο πιλότος βλέπει τη ροή του νερού, κλείνει τους μηχανισμούς υδροληψίας και αποθαλασσώνεται.
