Έχασε τη μητέρα της από καρδιά, τον πατέρα της σε τροχαίο, τον σύντροφό της από καρκίνο, τη νάρκωσαν, τη βίασαν, έμεινε 3 ολόκληες ημέρες μετά τον βιασμό άπλυτη γιατί τότε δέησαν να της κάνουν ιατροδικαστική εξέταση, δεν της έκαναν αιματολογικές κατευθείαν ώστε να βρεθεί αμέσως η ποσότητα του ναρκωτικού που της χορήγησαν, της επιτέθηκε αισχρά ο δικηγόρος της “παρέας” ενώ ήταν ολομόναχη 12 ώρες στο τμήμα χωρίς δικηγόρο…
Kαι παρόλα αυτά άντεξε και βγήκε δημόσια στο γυαλί, χωρίς φόβο και περιέγραψε τι ακριβώς συνέβη. Κόντρα στην αδιαφορία των θεσμών, επέμεινε και κατάφερε να φέρει την υπόθεση του ομαδικού βιασμού της στο προσκήνιο και ενώπιον της Δικαιοσύνης. Χάρη στο πείσμα και τη δύναμή της, άνοιξε ένα πολύ σκοτεινό κουτί στο οποίο κρύβεται η αθλιότητα τυχερών κληρονόμων, διαστροφικών γόνων, που διασκεδάζουν, με τη βοήθεια ασυνείδητων μεσαζόντων, κάνοντας κακό σε ευάλωτες γυναίκες.
Πόσα κιλά αρχ@@@ έχει αυτή η κοπέλα. Τόσα όσα δεν έχει κανείς από τους κατηγορούμενους. Θέλει πολύ θάρρος και αποφασιστικότητα.
Και θα πρέπει να έχεις πονέσει πάρα πολύ για να εκτεθείς αποκαλύπτοντας το όνομά σου και να βγάλεις την φάτσα σου, το πρόσωπό σου φάτσα κάρτα, τη στιγμή που απέναντί σου έχεις πανίσχυρες οικογένειες, αυτόκλητους “δικαστές θυμάτων” που αναρωτιούνται γιατί πήγες σε τέτοιο πάρτι και όλες αυτές τις αηδίες κι απέναντι σε αδίστακτους σχολιαστές ποιον δημοσιογράφο επέλεξες για να μιλήσεις.
Μπράβο σε αυτό το κορίτσι και όλα τα κορίτσια που έχουν το θάρρος και την τόλμη να τα βάλουν με τέτοιου είδους τέρατα. Και εδώ είναι που πρέπει άπαντες να πάρουν θέση:
Ή με την γενναία Γεωργία, ή με τους βιαστές της. Ουδετερότητες, ναι μεν αλλά και ίσες αποστάσεις δεν υπάρχουν!
Αν δεν είχε σταθεί όρθια, περιμένοντας τις αρχές να αντιδράσουν, το πιθανότερο είναι ότι ο εφιάλτης που έζησε θα έμενε στο σκοτάδι και οι βιαστές της Θεσσαλονίκης θα προετοίμαζαν το επόμενο αποκρουστικό και χυδαίο πάρτι.
Η ιστορία της Γεωργίας αλλά και της γιατρίνας της Σεμίνας Ψυχογιοπούλου που κατήγγειλε απόπειρα βιασμού στον χώρο εργασίας της από το “αφεντικό” της, δείχνουν για άλλη μια φορά σε όλους μας ότι κράτος δικαίου στη χώρα μας δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Αντίθετα είναι σαθρό όταν πρόκειται για τα ανομήματα των ελίτ, των ολίγων, των πλουσίων και των επιφανών.
Για αυτό λέμε ότι η κοινωνία των πολιτών κάνει θαύματα, όταν κινητοποιείται μαζικά. Τότε αποδεικνύεται πως κανένα κέντρο εξουσίας δεν είναι άτρωτο. Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις σε μια σύγκρουση με το ηθικό και το δίκαιο κόντρα στο ανήθικο. Ακόμα και όταν η διαφορά ισχύος είναι τεράστια, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Και για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα γιατί μιλάμε. Μιλάμε για μια 24χρονη φτωχή κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη, που έχει χάσει και τους δύο γονείς της και τον σύντροφό της και πήγε σε ένα φανταχτερό πάρτι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ανυποψίαστη για την κόλαση που την περίμενε.
Για τη Γεωργία και την κάθε Γεωργία ρε γαμώτο!!!
