Για πολλούς, ζούμε σε μια περίεργη εποχή. Για κάποιους που μελετούν την ιστορία, θυμίζει έντονα “σκηνές προσεχώς” από ένα φρικτό έργο, που έχει ξαναπαιχτεί πριν 78 χρόνια με θύματα 80.000.000 ανθρώπους, και το όνομα
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος!
Να το ξαναγράψω; … 80.000.000 νεκροί! Κυρίως, νέοι άνθρωποι, που οι μανάδες τους δεν κατάλαβαν γιατί τους έφεραν στον κόσμο, αναλώσιμο υλικό των κανονιών. Και σήμερα, ανυποψίαστοι κι ωραίοι, σα να μην συνέβη τίποτα προετοιμάζουμε το μενού της νέας φρίκης.
Η συνταγή της επιτυχίας αναλλοίωτη:
1. Μια γερή δόση οικονομικής κρίσης, φτώχειας και ανέχειας.
Ένα περιβάλλον που κάτω από την ανάγκη της επιβίωσης, δημιουργεί αμυντικά αντανακλαστικά και περιχαράκωση, συνθήκες ζούγκλας, εθνικισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας.
2. Μια πλήρης απαξίωση της πολιτικής.
Ο ρόλος της υποχωρεί, και κάτω από τη διασύνδεση και διαπλοκή με ισχυρά οικονομικά κλπ συμφέροντα γίνεται κομπάρσος και στην ουσία παραχωρεί την ευθύνη άσκησης της εξουσίας σε αυτά τα συμφέροντα.
3. Μια περιορισμένη, υπανάπτυκτη και ανάπηρη δημοκρατία.
Η ανάγκη της κοινωνίας για δημοκρατία, για να ορίζει τη ζωή της και να κάνει επιλογές, ασφυκτιά στα πλαίσια της υπάρχουσας δημοκρατίας.
Οι πολίτες ζουν την υπέρτατη αντίφαση, την ίδια στιγμή που γνωρίζουν on line, τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του πλανήτη, την ίδια στιγμή συνειδητοποιούν ότι δεν αποφασίζουν για τίποτα στη ζωή τους ούτε για τα πιο μικρά.
Πρόκειται για μια κατάσταση «ασφυξίας διαρκείας» όπου οι πολίτες απεγνωσμένα ψάχνουν κάπου να εκφραστούν, να αισθανθούν ότι υπάρχουν, ότι είναι κάποιοι. Οπουδήποτε. Από τη συμμετοχή σε τηλεοπτικά ριάλιτι ή την υπερ μανία του μαγειρέματος μέχρι λαϊκίστικα κινήματα, που τάζουν τα πάντα. Όταν ο άλλος πνίγεται, τότε “αναπνέει” όπου βρει.
Σε αυτήν την κατάσταση και παρά τις δυσκολίες, οι πολίτες είναι πάλι η κρίσιμη δύναμη! Αυτοί πρέπει να αποφασίσουν:
– Ή διεκδικούν μιαν ανάπτυξη προς όφελός τους ή παραδίνονται στην ανέχεια
– Ή απαιτούν καλύτερη πολιτική ή αποδέχονται την λογική Τραμπ, “οι επιχειρηματίες στην πολιτική εξουσία”
– Ή αγωνίζονται για μια διευρυμένη και ουσιαστική Δημοκρατία, ή προσχωρούν στον ολοκληρωτισμό και το φασισμό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες τα όρια και οι ιεραρχήσεις μετατοπίζονται. Η ζωή δείχνει, τι πρέπει να γίνει:
Τα κόμματα, οι κοινωνικοί φορείς και οι πολίτες αλλάζουν προτεραιότητες.
Μετακινούν τις στείρες μεταξύ τους αντιπαλότητες σε δεύτερο πλάνο, και βλέπουν τη “μεγάλη εικόνα” τον κίνδυνο μιας νέας παγκόσμιας τραγωδίας.
Την ίδια στιγμή απομονώνουν τους εθνικισμούς, το φανατισμό, το μίσος και τους αλυτρωτισμούς, που σε αυτές τις συνθήκες γίνονται η πρώτη ύλη για την γενικευμένη ανάφλεξη.
Χαλιώτης Θανάσης
Πολίτης της Ραφήνας, εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ.
