Η τακτική άσκηση, συμπεριλαμβανομένων δραστηριοτήτων όπως η ποδηλασία, το περπάτημα, η κηπουρική, η καθαριότητα και η συμμετοχή σε αθλήματα, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης.
Στη μελέτη συμμετείχαν 95.354 γυναίκες εκπαιδευτικοί, τις οποίες οι ερευνητές παρακολούθησαν επί τρεις δεκαετίες. Διαπιστώθηκε ότι όσες ασκούνταν περισσότερο, αντιμετώπιζαν 25% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης Πάρκινσον σε σύγκριση με όσες ασκούνταν λιγότερο.
Ο Δρ. Alexis Elbaz από το ερευνητικό κέντρο Inserm στη Γαλλία, τόνισε ότι η άσκηση αποτελεί έναν προσιτό τρόπο για τη βελτίωση της συνολικής υγείας.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων των αποστάσεων που διένυσαν, των σκαλοπατιών που ανέβηκαν, των ωρών που αφιέρωσαν σε δουλειές του σπιτιού και του χρόνου που αφιέρωσαν σε μέτριας και υψηλής έντασης ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Σε κάθε δραστηριότητα αποδόθηκε βαθμολογία με βάση το μεταβολικό ισοδύναμο μιας εργασίας (METs), το οποίο ποσοτικοποιεί την ενεργειακή δαπάνη. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες με βάση τα επίπεδα δραστηριότητάς τους.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι όσοι συμμετείχαν στην ομάδα με την περισσότερη άσκηση αντιμετώπιζαν 25% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον σε σύγκριση με όσους συμμετείχαν στην ομάδα με τη λιγότερη άσκηση.
Η σύνδεση παρέμεινε ακόμη και όταν η σωματική δραστηριότητα αξιολογήθηκε έως και 10, 15 ή 20 χρόνια πριν από τη διάγνωση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η άσκηση θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμα προστατευτικά αποτελέσματα.
Τα ευρήματα ίσχυαν ακόμη και όταν λήφθηκαν υπόψιν παράγοντες όπως ο τόπος διαμονής, η ηλικία πρώτης περιόδου, η εμμηνόπαυση, το κάπνισμα, η διατροφή και παθήσεις όπως η υπέρταση, ο διαβήτης και τα καρδιαγγειακά.
Ένα άλλο σημαντικό εύρημα της μελέτης είναι ότι η σωματική δραστηριότητα μειωνόταν με ταχύτερο ρυθμό σε άτομα που αργότερα εμφάνισαν τη νόσο του Πάρκινσον, πιθανότατα λόγω των πρώιμων συμπτωμάτων της πάθησης. Αυτό υπογραμμίζει περαιτέρω τα πιθανά οφέλη της άσκησης στην καθυστέρηση ή την πρόληψη της νόσου.
Η μελέτη υποστηρίζει την ανάπτυξη προγραμμάτων άσκησης με στόχο τη μείωση του επιπολασμού της νευροεκφυλιστικής διαταραχής.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Neurology.
onmed.gr
