Ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση πρότεινε ο εισαγγελέας Χανίων, να κηρυχθεί ο Μανώλης Καλομοίρης, για τον θάνατο του 32χρονου Γιώργου Ξυλούρη. Όπως είπε ο εισαγγελέας στην πρότασή του, ο Ξυλούρης από την αρχή δεν είχε σκοπό να πυροβολήσει τον Λευτέρη Καλομοίρη.
“Αισθανόταν ότι ο Καλομοίρης τον είχε ξεφτιλίσει. Πήρε λοιπόν το όπλο του. Στόχος του ήταν να βρει τον κατηγορούμενο όχι τον Λευτέρη Καλομοίρη ο οποίος προσπάθησε να τον εμποδίσει και κατά αυτή την προσπάθεια συνεπλάκησαν με αποτέλεσμα να πυροβολείται ο Καλομοίρης κατά τη διάρκεια της πάλης και να πέφτει νεκρος. Αν ο Ξυλούρης είχε πρόθεση να τον σκοτώσει θα το είχε κάνει από την αρχή”.
Ο ίδιος όμως ο κατηγορούμενος όπως είπε ο εισαγγελέας “το όπλο που πήρε εξαρχής και το είχε ανά χείρας το προόριζε για τον Ξυλούρη. Τον πυροβόλησε 7 φορές”. Ο Καλομοίρης επανέλαβε ο εισαγγελέας “δεν αποφάσισε να πυροβολήσει τον Ξυλούρη εκείνη τη στιγμή αλλά από τη στιγμή που πήρε το όπλο από το σπίτι του και το κρατούσε για να το χρησιμοποιήσει αν αντιμετώπιζε μπροστά του τον Ξυλούρη”.
Με αυτό το σκεπτικό ο εισαγγελέας πρότεινε, σύμφωνα με το flashnews.gr, την ενοχή του κατηγορούμενου για ανθρωποκτονία από πρόθεση και χωρίς αναγνώριση βρασμού ψυχικής ορμής. Η εκδίκαση της υπόθεσης του διπλού φονικού στα Ανώγεια, συνεχίζεται σήμερα στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χανίων ενώ μετά την πρόταση του εισαγγελέα θα ακολουθήσουν οι αγορεύσεις των δικηγόρων.
Η απολογία του Καλομοίρη
Με ένα κατηγορώ κατά όσων κατέθεσαν εναντίον του ξεκίνησε την απολογία του χθες ο κατηγορούμενος, Μανώλης Καλομοίρης. Όπως είπε χαρακτηριστικά, «οι εικόνες από εκείνο το βράδυ μου έχουν στοιχειώσει το μυαλό» και συνέχισε λέγοντας πως «ειπώθηκαν ψέματα και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν».
«Αναφέρομαι σε εκείνους που δεν επέτρεψαν στη σορό του πατέρα μου να μπει για τελευταία φορά στο σπίτι μας, αναφέρομαι σε εκείνους που είτε έσπασαν τον τάφο του πατέρα μου, είτε σε εκείνους που φώναζαν τη μάνα μου φόνισσα να κοιτάξουν στον καθρέφτη και εκεί θα δουν τον πραγματικό φονιά».
Αναφερόμενος σε όσα έγιναν εκείνη την ημέρα, ο Μανώλης Καλομοίρης, είπε, μεταξύ άλλων, πως, «εκείνο το βράδυ ήμουν με τη μητέρα και τον πατέρα μου σπίτι μας το απόγευμα. Έφυγα να τρέξω για προπόνηση. Γύρισα, έκανα μπάνιο και βλέπαμε τηλεόραση. Με πήρε τηλέφωνο ο ξάδερφός μου να πάω σπίτι του. Πήγα έξω, ήμουνα στην αυλή με τον θείο μου και έναν συγχωριανό μας. Φεύγοντας για να γυρίσω σπίτι μου, μιλούσα στο κινητό όταν ξαφνικά είδα τον Ξυλούρη να έρχεται προς εμένα και ήταν επιθετικός για τον πατέρα μου…».
Οι μοιραίες στιγμές
«Του είπα ποιο είναι το πρόβλημά σου με τον πατέρα μου; Οι τόνοι ανέβηκαν και κάποια στιγμή με απώθησε λέγοντας πως είμαστε ρουφιάνοι και γκεσταπίτες. Έκανε ένα βήμα πίσω και ενστικτωδώς τον χτύπησα μία φορά με το αριστερό μου χέρι. Μετά αρχίσαμε να παλεύουμε. Μπορούσα να τον χτυπήσω κι άλλο, αλλά ήθελα να τον ακινητοποιήσω και να τον αφοπλίσω, γιατί σκεφτόμουν ότι οπλοφορούσε αν και τελικά φάνηκε ότι δεν είχε όπλο. Ξαφνικά κάποιος με τράβηξε, ενώ ο Ξυλούρης φεύγοντας προς στο σπίτι του απειλούσε…».
«Εγώ έφυγα για να πάω σπίτι μας. Ο πατέρας μου με ρώτησε τι έγινε. Δεν ήξερα πού ήταν ο Ξυλούρης, ήμουν κυριευμένος από αίσθημα φόβου, μπήκα σπίτι μου πήρα το πιστόλι και βγήκα έξω. Ήμουν τρομαγμένος, ακούω φωνές, έντονες. Παναγία μου, τον Λευτέρη βοήθεια. Συνειδητοποιώ ότι ο πατέρας μου δεν είναι δίπλα μου, δεν θυμάμαι αν πήγα… πετώντας ή περπατώντας αλλά με το που φτάνω εκεί η τελευταία εικόνα που θυμάμαι είναι ο σκοτωμένος πατέρας μου στον δρόμο πεσμένος με ανοιχτά τα χέρια, τον Ξυλούρη αν τον πυροβόλησα μία ή εφτά φορές δεν θυμάμαι, εγώ τον σκότωσα, αλλά δεν θυμάμαι πόσες φορές τον πυροβόλησα και που…».
«Δεν αισθάνομαι καμία ενοχή για τον θάνατο του πατέρα μου»
Σε ερώτηση του εισαγγελέα της έδρας για το αν αισθάνεται κάποια έστω και μικρή ενοχή για τον θάνατο του πατέρα του ο κατηγορούμενος, Μανώλης Καλομοίρης, απάντησε πως «δεν αισθάνομαι καμία ενοχή πως φταίω για τον θάνατό του».
Σε άλλη ερώτηση της προέδρου του δικαστηρίου αναφορικά με το αν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι τι θα ήταν, ο Μανώλης Καλομοίρης απάντησε: «Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω αυτό που θα έκανα και δεν έκανα ήταν να πάρω τον πατέρα μου και τη μητέρα μου να φύγουμε από τη νοσηρότητα των Ανωγείων».
