Και ξαφνικά φέτος τον Μάρτιο εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της τοπικής αυτοδιοίκησης ένα νέο πρόσωπο που αμέσως κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση σχεδόν όλων.
Πρώτος επιλαχών στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Αρχής, ο γυναικολόγος Κωνσταντίνος Μώρος ορκίστηκε δημοτικός σύμβουλος μετά την παραίτηση του Βασίλη Πιστικίδη, ενώ ανέλαβε και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.
Φιλικός και προσηνής, αλλά αυστηρός όπου χρειάζεται, μεθοδικός και πάντα “διαβασμένος” είναι ο άνθρωπος “των ίσων αποστάσεων”.
Στο πρόσωπο του κ. Μώρου αντικατοπτρίζεται ακόμη μιά ελπίδα για το μέλλον της Ραφήνας και του Πικερμίου. Που “συνοδεύεται” και από την αξιοπρέπεια και το ήθος στην πολιτική.
Η συζήτηση μαζί του το επιβεβαιώνει ακράδαντα. Γνωρίστε τον μαζί μου ως πολιτικό, επιστήμονα και άνθρωπο…
Κερδίσατε τον σεβασμό των συναδέλφων σας ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων σας. Θεωρείτε πως είναι χάρισμα ή συγκυρία;
Δεν ξέρω αν πρόκειται για χάρισμα, αλλά ελπίζω να μην πρόκειται και για συγκυρία. Θέλω να πιστεύω ότι αν πράγματι έχω κερδίσει τον σεβασμό των συναδέλφων μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, αυτό έχει να κάνει πρώτα από όλα με τον σεβασμό που τρέφω ο ίδιος για όλους τους συναδέλφους και συνεργάτες στον Δήμο και με τις σκέψεις και τις προτάσεις που καταθέτω, με γνώμονα πάντα το καλό της Ραφήνας και του Πικερμίου.
Ωστόσο – φαντάζομαι δεν θα διαφωνήσετε – υπάρχουν και στιγμές, ευτυχώς λίγες, οι οποίες δεν συνάδουν με την ευπρέπεια και τη δημοκρατία. Γιατί συμβαίνει αυτό και πώς αισθάνεστε;
Οι απρέπειες δεν συνάδουν με τον χαρακτήρα μου.Η θέση μου είναι απολύτως ξεκάθαρη: ο διάλογος είναι απαραίτητος, προκειμένου να λειτουργήσει και η μικρότερη ομάδα – πολύ περισσότερο ένας οργανισμός σαν τον Δήμο. Ο διάλογος ωστόσο, προκειμένου να είναι εποικοδομητικός και αποτελεσματικός, πρέπει να διεξάγεται σε πλαίσιο ευπρέπειας και σεβασμού της αντίθετης άποψης.
Τι σημαίνει για εσάς η ενασχόληση με τα κοινά, η εμπλοκή με την πολιτική, έστω και στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Δεν είχα ούτε έχω καμιά φιλοδοξία να εμπλακώ στην πολιτική, με την συνήθη έννοια του όρου. Μοναδικό μου κίνητρο είναι το όραμά μου για την Ραφήνα και το Πικέρμι, τις δυνατότητες και τις προοπτικές της περιοχής. Πιστεύω ότι τα πράγματα μπορούν και πρέπει να γίνουν διαφορετικά, π.χ. στο θέμα της Κεντρικής Επεξεργασίας Λυμάτων.
Φοβάστε μήπως στο μέλλον – έστω και για μία φορά – σκεφτείτε ή λειτουργήσετε σαν “επαγγελματίας” πολιτικός; Σας ρωτάω γιατί ξέρω ότι δεν είστε κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση…
Είναι από τα λίγα πράγματα στη ζωή μου που μπορώ να αποκλείσω με βεβαιότητα!
Οι δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι πολύ σημαντικές. Διαπιστώνω όμως σοβαρή δυσκολία στην λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή τους. Πολλά προβλήματα θα λύνονταν ευκολότερα και ταχύτερα αν υπήρχε μεγαλύτερη ευελιξία.
Νιώθετε – με την έννοια της ευθύνης και όχι της έπαρσης – ότι είστε ένας “τοπικός βουλευτής” με δεδομένο ότι ο δήμος μας ουσιαστικά είναι ένα μεγάλο χωριό της Αττικής και εμείς οι πολίτες εξαρτώμεθα από τις αποφάσεις και τις πράξεις σας;
Δεν με ενδιαφέρουν οι ταμπέλες. Θεωρώ ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός και ισχυρός θεσμός, που μας δίνει την δυνατότητα να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας. Όποιος πιστεύει λοιπόν ότι έχει κάποιες ιδέες και προτάσεις να συνεισφέρει για να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο και έχει την διάθεση να παλέψει, δεν μπορεί να παρακολουθεί ως θεατής. Πρέπει να αναλάβει δράση!
Τι δεν θα θέλατε να υπάρχει και σας στενοχωρεί γενικά στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Οι δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι πολύ σημαντικές. Διαπιστώνω όμως σοβαρή δυσκολία στην λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή τους. Πολλά προβλήματα θα λύνονταν ευκολότερα και ταχύτερα αν υπήρχε μεγαλύτερη ευελιξία.
Τι ονειρευτήκατε, τι τολμήσατε να δείτε στο μέλλον όταν πήρατε την απόφαση να εκτεθείτε ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος;
Μόνο το μέλλον της πόλης, τα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα που μπορούν να διευθετηθούν και να βελτιώσουν τη ζωή όλων μας.
Επειδή – όπως γνωρίζετε – δημοσιογραφώ στην πόλη μας 15 χρόνια, σας βεβαιώ ότι δεν έχει ξαναγίνει ποτέ τέτοιο θέμα “διαρκείας”, όπως η σύμπραξη των κυρίων Πιστικίδη και Μπουρνού. Με ενδιαφέρει πολύ – όπως φαντάζομαι και των αναγνωστών – η άποψή σας, γιατί προέρχεται από έναν άφθαρτο όπως συνηθίζουμε να λέμε άνθρωπο, αλλά και σπουδαίο επιστήμονα που προφανώς έχει άλλο “φίλτρο” σκέψης…
Ειδικά στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρέπει να βάλουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές, να προτάξουμε όλα όσα μας ενώνουν – και είναι πολλά αυτά – και μοναδική μας ιδεολογία να είναι η έντιμη προσπάθεια για επίλυση των προβλημάτων. Η απάντηση στο ερώτημά σας θα δοθεί από τους πολίτες του δήμου μας στο τέλος της πενταετίας. Το να είμαστε κολλημένοι με τις καρέκλες μας, έχουμε διαπιστώσει ότι δεν οδηγεί πουθενά.
Ο πειρασμός είναι μεγάλος, όσο κι αν κατά βάθος δεν το θέλω να σας ρωτήσω, για την πολύκροτη πρόταση του κ. Μπουρνού να συνενωθούν Τριγλία και Θύελλα. Αν δεν σας φέρνω σε δύσκολη θέση θα ήθελα τη δική σας “ψήφο”…
Παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας ότι η σύζυγός μου είναι πάππου προς πάππου Τριγλία με τον πεθερό μου να έχει υπάρξει ενεργό στέλεχος της ομάδας. Παρόλα αυτά όταν πρόκειται για την στήριξη σε ανώτερο επίπεδο των ιστορικών συλλόγων μας – που μόνο καλό προσφέρουν στην πόλη μας – είναι προτιμότερο να συνενωθούν, προκειμένου να μπορεί ο Δήμος να τους ενισχύει πιο αποτελεσματικά. Αντιλαμβάνομαι τις ευαισθησίες των συμπολιτών μας, αλλά οι επιλογές είναι πλέον πολύ περιορισμένες.
Είναι η τετριμμένη ερώτηση που κάνω σε όλους και αν θέλετε παρακαλώ να απαντήσετε. Θα είστε ξανά υποψήφιος στις εκλογές του 2019;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω αυτή τη στιγμή. Θα είμαι ειλικρινής όμως: η απόφασή μου θα εξαρτηθεί από το εάν και κατά πόσο πραγματοποιηθεί κάτι από το όραμά μου έως τότε. Αν διαπιστώσω ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν όπως τα φαντάζομαι, δεν θα έχω λόγο να επιδιώξω να παραμείνω στην καρέκλα μου.
Η εκτίμησή σας, γιατί κανείς δεν το ξέρει ούτε οι ίδιοι, θα είναι ξανά συνυποψήφιοι οι κύριοι Πιστικίδης και Μπουρνούς;
Αυτό σίγουρα δεν μπορώ να το απαντήσω. Θα πρέπει να απευθυνθείτε στους ίδιους.
Θα μου ιεραρχήσετε τις αξίες της ζωής σας: Οικογένεια, ιατρική, ενασχόληση με τα κοινά.
Τα ιεραρχήσατε ήδη εσείς ο ίδιος σωστά.
Στη δύσκολη στιγμή του ασθενούς στη μάχης για τη ζωή, πρώτα ο Θεός και μετά ο γιατρός ή το αντίστροφο κ. Μώρο;
Όλα όσα προσπαθώ ως γιατρός, τα προσπαθώ με τη βοήθεια του Θεού.
Ανησυχώ πολύ γιά το μέλλον και δεν ανήκω στους αισιόδοξους. Πρέπει ωστόσο να κοιτάζουμε μπροστά με πίστη και με την αποφασιστικότητα ότι είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα, ώστε τουλάχιστον τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα.
Όχι “αν”, αλλά πόσο ανησυχείτε για το μέλλον της Ελλάδας και των παιδιών, γιατί εμείς “τα φάγαμε τα ψωμιά μας”.
Δεν σας κρύβω ότι ανησυχώ πολύ και δεν ανήκω στους αισιόδοξους. Πρέπει ωστόσο να κοιτάζουμε μπροστά με πίστη και με την αποφασιστικότητα ότι είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα ώστε τουλάχιστον τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα.
Τι θα θέλατε να προλάβετε να δείτε σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την πόλη;
Αυτό που θα ήθελα να δω παντού είναι αξιοκρατία. Αν καταφέρουμε να «επικρατούν» παντού οι καλύτεροι, θα μπορούμε να αισιοδοξούμε και για το μέλλον.
Αν δεν κατοικούσατε στη Ραφήνα, πού θα θέλατε να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας;
Την Ραφήνα δεν την αλλάζω. Εγώ άλλωστε δεν είμαι γέννημα-θρέμμα Ραφηνιώτης, είμαι Ραφηνιώτης από επιλογή! Απλώς ελπίζω μελλοντικά να έχω περισσότερο χρόνο να την απολαύσω.
Πείτε μου πέντε ανθρώπους που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και την πορεία της ζωής σας.
Τη μεγαλύτερη επιρροή σε αυτό που είμαι σήμερα και στον τρόπο που σκέπτομαι την έχουν αναμφισβήτητα οι γονείς και η οικογένειά μου. Στην μέχρι τώρα διαδρομή μου ευτύχησα να συναντήσω πολύ σημαντικούς ανθρώπους και να πάρω πολλά από την συναναστροφή μαζί τους, αλλά οι γονείς μου έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου.
Έχετε σκεφτεί σε ποια ιστορική φωτογραφία του παρελθόντος, από την Ελλάδα ή τον υπόλοιπο κόσμο, θα θέλατε να ήσασταν μέσα με κάποιον τρόπο, είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ως αυτόπτης μάρτυρας;
Αν υπάρχει μια ιστορική περίοδος που θα είχα μεγάλη περιέργεια να ζήσω, αυτή θα ήταν η χρυσή εποχή (BelleEpoque). Θα ήθελα μάλιστα να μπορούσα να μεταφερθώ σε αυτήν μαγικά, όπως ο πρωταγωνιστής της ταινίας του Γούντι Άλεν «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» που μεταφέρεται ξαφνικά στη δεκαετία του ’20 και να βρεθώ ανάμεσα στον Νταλί, Πικάσο, Χεμινγουέη, Φιτζέραλντ, Μπουνιουέλ.
Όντως κ. Μώρο, αριστουργηματική ταινία … Όταν έρχεται στον κόσμο ένα παιδί πιστεύετε ότι αυτομάτως με έναν “μαγικό” τρόπο, αλλάζει το ισοζύγιο μεταξύ καλοσύνης και κακίας, ελπίδας και απαισιοδοξίας;
Εννοείται! Μπορεί εκείνη την ώρα από την πλευρά του γιατρού να μπαίνουν μπροστά η έννοια και η φροντίδα για την ασφάλεια του παιδιού και της μητέρας, αλλά η μαγεία από τη γέννηση μιας ζωής δεν χάνεται ποτέ.
Τελευταία ερώτηση. Κρατάτε στα χέρια σας ένα χαρτί, ένα στυλό κι ένα μπουκάλι που θα το ρίξετε στη θάλασσα και σίγουρα κάποιος κάποτε θα το βρει και θα διαβάσει αυτό που γράψατε. Ποιό θα ήταν το μήνυμά της καρδιάς σας για το μέλλον;
Δεν ξέρω αν θα είχε κανείς ενδιαφέρον να διαβάσει το μήνυμά μου, αλλά σε κάθε περίπτωση θα επρόκειτο για μήνυμα αισιοδοξίας και πίστης στον άνθρωπο.
Σας ευχαριστώ θερμά.
Κι εγώ, ήταν μιά θαυμάσια συζήτηση.
Συνέντευξη: Αργύρης Κωστάκης
Πηγή: Εφημερίδα “ανατολική ακτή”