Την περασμένη Παρασκευή είχα την ευκαιρία να περάσω από το χώρο που βρίσκεται το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Μεταίχμιο, μία αγαπημένη μου ομολογουμένως ασχολία, καθώς δεν αφήνω να περάσει ποτέ η ευκαιρία επίσκεψης σε χώρους όπου βρίσκονται βιβλία και να χαθώ ψάχνοντας νέες εμπειρίες ανάγνωσης.
Από τον Χρήστο Ιωάννου
Ανάμεσα στους πολλούς τίτλους διέκρινα ένα βιβλίο που ήταν για καιρό στην λίστα μου και το πήρα στα χέρια μου αμέσως. Ήταν «Το πέρασμα» του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη που είχα την τύχη να παρακολουθήσω το σεμινάριο του πάνω στην δημιουργική γραφή, όπου προσωπικά θα έλεγα ότι δεν διδάσκει με την «ψυχρή» έννοια της λέξης αλλά, περισσότερο κουβεντιάζει και μοιράζεται τις γνώσεις και τις εμπειρίες του από την κοινή αγάπη όσων βρίσκονται εκεί, την συγγραφή και κατά συνέπεια το διάβασμα.
Έτσι, ξυπνώντας το επόμενο πρωί, όντας Σάββατο, τι καλύτερο από το να έχεις ένα βιβλίο στα χέρια σου, με τον μουντό ψυχρό καιρό να συνδράμει στην επιλογή σου να κάτσεις στο σπίτι, μπροστά στο τζάκι και να το απολαύσεις. Όπως αποδείχτηκε ήταν η παρέα μου όλη την ημέρα καθώς ολοκλήρωσα και τις 257 σελίδες του εξαιρετικού αυτού μυθιστορήματος, όπου με ταξίδεψε σε ένα ακριτικό μικρό νησί του Αιγαίου που βρέθηκε αντιμέτωπο με την τραγωδία των προσφύγων που ναυάγησαν εκεί και την περιπέτεια που έζησαν μαζί με τους ντόπιους όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν από την ορμητική θάλασσα και την μάχη της επιβίωσης.
Προσωπικά ένιωσα ότι βρισκόμουν δίπλα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας από την πρώτη στιγμή που κοιτούσαν από την άκρη του λιμανιού μες στην βροχή, το καράβι να ναυαγεί, την προσπάθεια των επιζώντων να βρουν στεριά, την αγωνία για την εύρεση των αγαπημένων τους προσώπων και τα προβλήματα της συνύπαρξης όλων που προέκυψαν στο νησί.
Η ιστορία διαδραματίζεται λοιπόν για τέσσερις ημέρες στο νησί και παρακολουθούμε τα γεγονότα που σε κάποιους θα σας θυμίσουν όλες αυτές τις ειδήσεις που βλέπαμε, ειδικά πριν 3-4 χρόνια όπου ήταν σε έξαρση το προσφυγικό κύμα στα νησιά του Αιγαίου στα σύνορα με την Τουρκία, ενώ σε όσους τα έζησαν από κοντά είτε ως λιμενικοί, είτε ως δημοτικοί υπάλληλοι, είτε ως κάτοικοι των νησιών σίγουρα θα ταυτιστούν και θα τους ξυπνήσουν οι συγκεκριμένες μνήμες.
Σίγουρα αν κάποιος παρουσίαζε την ιστορία του βιβλίου ως θέμα στις ειδήσεις, θα γινόταν αμέσως πιστευτό και αυτό είναι κάτι που πιστώνεται στην πολύ καλή δουλειά του συγγραφέα και στην κριτική ματιά του για εκείνη την περίοδο. Δυστυχώς, τόσο καιρό μετά, συνεχίζουμε να ακούμε για μικρότερα κύματα καραβιών με πρόσφυγες αλλά και επεισόδια στα νησιά αυτά. Επομένως είναι άλλος ένας λόγος για όποιον θέλει να διαβάσει το μυθιστόρημα ώστε να έχει μέσω της λογοτεχνίας άλλη μία ματιά αυτών των γεγονότων.
Μέσα στο βιβλίο θα ανακαλύψετε σκέψεις των πρωταγωνιστών, τις σχέσεις μεταξύ τους, τα προσωπικά δράματα του καθενός, τις συνθήκες επιβίωσης τόσο από τους ντόπιους όσο και από τους πρόσφυγες μέσα σε ένα κλίμα εγκλεισμού που χτίζει ο συγγραφέας και σε μία ατμόσφαιρα με την μαυρίλα του καιρού και την βροχή να κάνει τον αναγνώστη να ζει πλήρως όλη αυτή την εμπειρία μέσω της ανάγνωσης.
Νομίζω πως και εδώ, όπως κάθε φορά που γράφω για ένα βιβλίο ή μία ταινία, ανεξάρτητα αν την προτείνω ή όχι, αποκάλυψα περισσότερα απ’ αυτά που πιθανώς έπρεπε, οπότε ελπίζω ότι τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε εσείς οι ίδιοι προτρέποντας σας να αγοράσετε αυτό το βιβλίο (αυτή την περίοδο τρέχει ένα bazaarαπό το Μεταίχμιο όπου συμπεριλαμβάνει και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε πάρα πολύ οικονομική τιμή) και να το απόλαυσε και εσείς.
Μέχρι το επόμενο κείμενο..
Καλή ανάγνωση!
