Μάτι, ένας χρόνος μετά την τραγωδία: Μνήμες από τις δραματικές ώρες στη θάλασσα

Κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων της 23ης Ιουλίου του 2018, εκατοντάδες τρομοκρατημένοι πολίτες κατέφυγαν στη θάλασσα για να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα. Πέρασαν δραματικές ώρες στο νερό και για κάποιους εγινε υγρός τάφος.

Μάτι – Αργυρά Ακτή – Κόκκινο Λιμανάκι – Ραφήνα. Αυτή ήταν η διαδρομή που πραγματοποίησαν δεκάδες βάρκες και θαλάσσια σκάφη τη νύχτα της 23ης Ιουλίου. Μία διαδρομή – τρόμου και θανάτου με εκατοντάδες πολίτες εγκλωβισμένους στο νερό. Κάποιοι βρήκαν τραγικό θάνατο από πνιγμό και όχι από τη φωτιά.

Το απόγευμα εκείνης της μαρτυρικής ημέρας, εκατοντάδες κάτοικοι και τουρίστες του Ματιού διέφυγαν στη θάλασσα, προκειμένου να γλιτώσουν από το φονικό πέρασμα της φωτιάς. Κάποιοι τα κατάφεραν και διασώθηκαν. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί

«Βρίσκαμε νεκρούς ανθρώπους σ’ όλη τη θαλάσσια περιοχή, από τη Βραυρώνα και το Ζούμπερι έως την Εύβοια και την Άνδρο. Βρίσκαμε ζώα που ήταν καμένα και πνιγμένα ταυτόχρονα» αφηγείται στην κάμερα του Sputnik o Νίκος, ένας 23χρονος κάτοικος της περιοχής, ο οποίος από την πρώτη στιγμή έσπευσε να συνδράμει τις επιχειρήσεις διάσωσης και έρευνας.

Έναν χρόνο μετά τα τραγικά γεγονότα της 23ης Ιουλίου, η ζωή στο Μάτι κάνει τα πρώτα δειλά βήματα προς τα εμπρός. Ωστόσο, τα σημάδια του παρελθόντος παραμένουν εκεί για να θυμίζουν στους λιγοστούς πλέον κατοίκους τα τραγικά γεγονότα.

Με την κάμερα του Sputnik περιηγηθήκαμε στη θαλάσσια περιοχή. Εκεί, όπου εκατοντάδες άνθρωποι βρήκαν καταφύγιο, προκειμένου να γλιτώσουν από τις φλόγες. Για πολλούς η θάλασσα αποτέλεσε διαφυγή από τον πύρινο εφιάλτη στη στεριά και στο τέλος σωτηρία. Για ορισμένους, όμως, σηματοδότησε το κύκνειο άσμα.

«Βγάζαμε κόσμο από τη θάλασσα»

Ο Νίκος προσπαθεί να ξεχάσει και να κοιτάξει το μέλλον. Όμως, οι μνήμες διατηρούνται ανεξίτηλες. «Το βράδυ της 23ης Ιουλίου, πήγα στο λιμάνι να βρω την ομάδα των ναυαγοσωστών που επιχειρούσε με τις ψαρόβαρκες των ντόπιων» επισημαίνει, μεταξύ άλλων.

Η πυρκαγιά κατέκαψε το Μάτι και όσοι κάτοικοι κατάφεραν να γλιτώσουν, βρήκαν καταφύγιο στις δύο – τρεις παραλίες της περιοχής. Κόκκινο Λιμανάκι, Αργυρά Ακτή, Λιμάνι Ματιού. Αυτά ήταν τα κύρια σημεία συγκέντρωσης.

Οι φλόγες είχαν φθάσει έως τις ακτές. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Το θερμικό κύμα προκαλούσε εγκαύματα σε ακτίνα αρκετών μέτρων. Πολύς κόσμος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την παραλία και να βουτήξει στη θάλασσα. Και να παραμείνει εκεί για πολλές ώρες. Άλλοι για τέσσερις, άλλοι για πέντε και άλλοι για έξι.

Με μπλούζες στο κεφάλι, μαυρισμένοι από τον καπνό, καταπονημένοι από την ταλαιπωρία, εκατοντάδες άνθρωποι στέκονταν στα ρηχά, σε μία προσπάθεια να σώσουν… τη ζωή τους.

Πολλοί άντεξαν και βγήκαν ζωντανοί, χάρη στις προσπάθειες των ψαράδων, των ιδιωτικών σκαφών και του λιμενικού σώματος. Κάποιοι άλλοι όμως, δεν τα κατάφεραν. Είτε δεν άντεξαν, είτε παρασύρθηκαν από τα θαλάσσια ρεύματα, είτε υπέκυψαν στα τραύματά τους.

«Βγάζαμε κόσμο από τη θάλασσα. Ό,τι καταφέρναμε. Ερχόμασταν σε διάφορα σημεία που υπήρχε κόσμος (σ.σ. στη θάλασσα) και επιχειρούσαμε» θυμάται ο Νίκος, ο οποίος είναι μέλος εθελοντικής ναυαγοσωστικής ομάδας.

«Ήμασταν στη θάλασσα έξι ώρες»

Ο κ. Γιάννης, κάτοικος του Ματιού, κατά την προσπάθειά του να διαφύγει από τον πύρινο εφιάλτη, εγκλωβίστηκε στην Αργυρά Ακτή. Τα αυτοκίνητα πολλά, με αποτέλεσμα να μπλοκάρει ο δρόμος.

«Παίρνω τους γονείς μου (σ.σ. από το σπίτι) και προσπάθησα να φύγω προς την παραλία. Σε κάποια στιγμή μπλόκαρε (σ.σ. ο δρόμος), κάτω στην Αργυρά Ακτή. Δεν έβλεπα τίποτα. Τους βούτηξα (σ.σ. τους γονείς μου) και περάσαμε σε μία θάλασσα, στα “Σκαλάκια”» ανακαλεί στη μνήμη του.

Και συνεχίζει: «Υπήρχε πανικός. Ο ένας έσπρωχνε τον άλλο για να σωθεί. Σωθήκαμε στο λεπτό. Περιμέναμε γύρω στις έξι ώρες στη θάλασσα. Περίπου στις 12:00 το βράδυ είδα έναν φακό κάποιου αστυνομικού και του φώναξα. Ήμασταν περίπου 50-60 άτομα μέσα στη θάλασσα».

«Ο κόσμος ήταν μέσα γιατί ο καπνός και όλα (σ.σ. τα αποκαΐδια) από τα πεύκα έπεφταν πάνω μας. Οι αστυνομικοί μάς ανέβασαν όλους πάνω, μας πήγαν στο λιμανάκι της Αργυράς Ακτής και με σκάφη πήγαμε στη Ραφήνα».

Η περιπέτεια του κ. Γιάννη και των γονέων του, τελείωσε γύρω στις 2:00 τα ξημερώματα, όταν έφτασαν όλοι μαζί στο λιμάνι της Ραφήνας.

Το πρώτο φως της ημέρας φανέρωσε την πλήρη έκταση της καταστροφής.

«Την επόμενη μέρα, με το που ξύπνησα, κατέβηκα στη θάλασσα (…) Πήγαμε σ’ όλες τις θάλασσες μέχρι τη Βραυρώνα και ψάχναμε μήπως βρούμε κάτι. Βρήκαμε ανθρώπους (σ.σ. νεκρούς)» σπεύδει να προσθέσει ο 23χρονος Νίκος, ο οποίος μέσα σε λίγες ημέρες, εντόπισε δεκάδες σορούς πνιγμένων ή απανθρακωμένων ανθρώπων.

«Ήταν τόσο δυνατός ο άνεμος. Ήξερα ότι δεν ήταν εύκολο να βρούμε κάτι στις γύρω περιοχές. Και έτσι, τις επόμενες ημέρες έβρισκαν ανθρώπους στην Άνδρο και τις υπόλοιπες περιοχές». Άλλωστε, ο εντοπισμός και η περισυλλογή σορών από τη θάλασσα συνεχίστηκε αρκετές ημέρες μετά την 23η Ιουλίου.

«Ήταν όλοι μαύροι από τον καπνό»

Η οικογένεια του δημάρχου Ραφήνας, Ευάγγελου Μπουρνούς, ήταν ανάμεσα στους εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι επέλεξαν τη θάλασσα ως μέθοδο σωτηρίας.

«Το σπίτι μας ήταν στο Μάτι. Κάηκε. Πρόλαβε η γυναίκα μου, τα δύο παιδιά μας και οι δύο γονείς της να μπουν στη θάλασσα και βγήκαν πέντε ώρες μετά, μαζί με τους υπόλοιπους» αφηγείται, μιλώντας στο Sputnik.

«Ήμουν στο λιμάνι της Ραφήνας, όταν έφθασαν. Όταν βγήκαν από τη θάλασσα, η σύζυγός μου είχε εγκαύματα α’ βαθμού, γιατί το θερμικό κύμα, παρότι ήταν 30 μέτρα μέσα στη θάλασσα, δημιουργούσε φαινόμενα εγκαυμάτων».

Η κατάσταση ήταν ακόμη δυσκολότερη για τις ευάλωτες ομάδες. «Τα παιδιά τα βούταγαν μέσα στη θάλασσα, ώστε να μην είναι σε επαφή με τον αέρα. Άντεξαν οι γονείς της (σ.σ. της συζύγου μου), παρότι ήταν άνω των 80 ετών και τόσες ώρες μέσα στη θάλασσα» προσθέτει ο δήμαρχος.

Η όψη τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, ήταν όλων ίδια. «Ήταν μπαρουκαπνισμένοι, ήταν όλοι μαύροι από τον καπνό». Σε μία βάρκα με 12 άτομα, ο κ. Μπουρνούς κατάφερε να αναγνωρίσει την οικογένειά του. «Δίπλα τους ήταν άνθρωποι νεκροί. Ήταν δύσκολες οι στιγμές γι’ αυτούς».

Όμως, η χαρά δεν αφορούσε μόνο τη διάσωση της οικογένειάς του. «Ήταν μία ανακούφιση κάθε φορά που έβγαζες ανθρώπους από τη θάλασσα» τονίζει, χαρακτηριστικά.

«Ζώα πνιγμένα και καμένα ταυτόχρονα»

Πέραν των ανθρώπων, η θάλασσα και η φωτιά έπληξαν θανάσιμα και εκατοντάδες ζώα. «Οι πρώτοι σοροί που βρήκαμε, ήταν ζώα καμένα και πνιγμένα ταυτόχρονα. Πολλά ζώα. Τα είχε ξεβράσει το κύμα. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που είδαμε» σημειώνει ο 23χρονος Νίκος.

Έναν χρόνο μετά, σε Κόκκινο Λιμανάκι, Αργυρά Ακτή και τις υπόλοιπες ακτές της περιοχής, η «εικόνα» δεν παραπέμπει σε τίποτα σ’ ένα τουριστικό παραθαλάσσιο θέρετρο. Παραλίες χωρίς δέντρα, με καμένους κορμούς, μαυρισμένες πέτρες, κατεστραμμένα σπίτια. Και ελάχιστους λουόμενους.

«Ποιος θα έρθει να κάνει μπάνιο εδώ πέρα;» διερωτάται, χαρακτηριστικά ο κ. Παναγιώτης, ένας από τους λίγους που επιμένουν να απολαμβάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα του Ματιού.

Μία θάλασσα «μολυσμένη» από τα τραγικά γεγονότα της 23ης Ιουλίου του 2018…

sputniknews.gr

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.