Η ταινία που κυκλοφόρησε το 2015 σε παραγωγή της Disney είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μας μεταφέρει πίσω στο έτος 1987, όπου λαμβάνουν μέρος η ιστορία και όλα τα γεγονότα που θα σημαδέψουν τους ήρωες της. Η υπόθεση ξεκινά όταν ο προπονητής Jim White (Kevin Costner) αναλαμβάνει τη σχολική ομάδα στίβου της McFarland, μιας μικρής καλιφορνέζικης πόλης, όπου ζουν κυρίως Λατινοαμερικανοί. Επαγγελματικά δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα καταφέρει σε μια κοινότητα που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ήξερε μέχρι τότε. Οι καταπληκτικές επιδόσεις των αγοριών, αλλά και η αλληλεγγύη μεταξύ τους, τον εντυπωσιάζουν και ο προπονητής White θα βάλει τα δυνατά του και θα καταφέρει να απογειώσει την ομάδα. Στην πορεία, ο Jim και η οικογένεια του θα ανακαλύψουν ότι αυτή η μικρή και τόσο διαφορετική κοινότητα είναι το σπίτι που πάντα έψαχναν.
Το έργο στηρίζεται πάνω στο πρόσωπο του Κέβιν Κόστνερ που με την ερμηνεία του καταφέρνει να κερδίσει και να ανταποκριθεί στους πολλαπλούς ρόλους του χαρακτήρα του τόσο ως συζύγου, πατέρα όσο και ως προπονητή, φίλου, συνοδοιπόρου των παιδιών στις διαδικασίες της σκληρής καθημερινότητας τους και στις αθλητικές τους υποχρεώσεις.
Μέσα από την διαφορετική καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν ο κύριος Γουάιτ και οι μαθητές – αθλητές του και τις αντιθέσεις τους, η ιστορία προσπαθεί να μας δείξει ότι υπάρχει και αυτή η πραγματικότητα που βιώνουν ενήλικες και παιδιά χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ή αλλαγής, καθώς η ανάγκη της επιβίωσης δεν αφήνει περαιτέρω περιθώρια. Από το αστικό περιβάλλον με τις ανέσεις και την συνεχή προσπάθεια για απόκτηση περισσότερων αγαθών, μεγαλύτερου σπιτιού, καλύτερου αυτοκινήτου κ.α. που αντιπροσωπεύει ο κύριος Γουάιτ, στην καθαρά αγροτική πόλη και την κλειστή αλλά δεμένη κοινότητα με τις κουραστικές χειρωνακτικές εργασίες και την μάχη της επιβίωσης και της αποφυγής της εύκολης λύσης της παρανομίας και εγκληματικότητας που μαστίζει την νεολαία της περιοχής. Χαρακτηριστικό είναι ότι το σχολείο βρίσκεται δίπλα από την φυλακή όπου δυστυχώς πολλά παιδιά ακολουθούν την διαδρομή σχολείο – φυλακή σαν φυσική συνέχεια της κατάστασης και των προβλημάτων τους.
Ακόμα και η επιλογή του ονόματος Γουάιτ (άσπρος), του ρόλου του Κέβιν Κόστνερ, δείχνει την αντίθεση και την διαφορετική κοινωνική αντίληψη για τα πιο σκουρόχρωμα παιδιά της κατά κύριο λόγο περιοχής Λατίνων μεταναστών του MacFarland.
Όμως, από το σκληρό πρόσωπο της ξεχασμένης αυτής περιοχής και των κατοίκων της, φανερώνονται αχτίδες ελπίδας για αλλαγή και εξέλιξη των επόμενων γενεών μέσω του αθλητισμού και όλων όσων πρεσβεύει το αθλητικό ιδεώδες που μπορεί να αποδείξει ότι ένα άθλημα, και στην συγκεκριμένη περίπτωση το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, μόνο απλό τρέξιμο και σωματική άσκηση δεν είναι, καθώς απαιτεί πολλά περισσότερα πνευματικά κυρίως χαρακτηριστικά και προσόντα και μπορεί να αποτελέσει την δίοδο προς την αλλαγή και την πρόοδο, όχι μόνο των προσώπων που συμμετέχουν στις αθλητικές δραστηριότητες, αλλά μιας ολόκληρης κοινότητας και των επόμενων γενεών της, κάτω από την προστασία του μανδύα του αθλητισμού που ανοίγει πόρτες για μάθηση, σπουδές, επαγγελματική αποκατάσταση αλλά το σημαντικότερο πλάθει ανθρώπους πολύτιμους για την κοινωνία τους.
Ο τίτλος της ταινίας, κατά την γνώμη μου έχει διττή σημασία, τουλάχιστον έτσι τον ανέγνωσα εγώ, όπου από την μία δηλώνει ξεκάθαρα τον τόπο αλλά και το θέμα της ιστορίας, ότι βρισκόμαστε και παρακολουθούμε τις δράσεις των ανθρώπων μιας πόλης των ΗΠΑ, αλλά από την άλλη μέσα από την ιστορία των ηρώων της δείχνει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή παρόλο που τυπικά ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχει καμία τέτοια αντιμετώπιση από το κράτος και ουσιαστικά είναι σαν να μην υπάρχουν στον χάρτη της. Εκεί δεν υπάρχει αμερικάνικο όνειρο, αλλά σκληρή πραγματικότητα και η σύσταση της αθλητικής ομάδας μαραθωνοδρόμων θα καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα πανεθνικά και να φωνάξει ότι είναι και αυτοί εδώ κάνοντας το MacFarland γνωστό σε όλη την χώρα.
Στο τέλος της ταινίας, σε συνέχεια της αρχικής δήλωσης ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία, μας φανερώνονται τα αληθινά πρόσωπα πίσω από τους χαρακτήρες που πρωταγωνίστησαν στην ταινία μαζί με ένα μικρό βιογραφικό όσων ακολούθησαν μετέπειτα στην ζωή τους. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι όλοι, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, επέστρεψαν για να προσφέρουν πίσω, στον τόπο όπου μεγάλωσαν, όλα όσα διδάχτηκαν εκεί όπου βίωσαν τις πιο δυνατές εμπειρίες τους που σημάδεψαν και επηρέασαν για την υπόλοιπη ζωή τους.
Χαρακτηριστικό, μάλιστα, είναι ότι μέχρι σήμερα όλοι οι «παλιοί» μαζί με τον κόουτς Γουάιτ τρέχουν δίπλα στα παιδιά που προετοιμάζονται για τους δικούς τους αγώνες τρεξίματος στα σχολικά πρωταθλήματα κάθε χρονιάς.
Εν κατακλείδι, το MacFarland, USA είναι μια αθλητική δραματική ταινία που παρακολουθείται ευχάριστα, αλλά ταυτόχρονα έχει κάτι να πει και να προσφέρει ώστε να προβληματίσει τον θεατή. Είναι ιδανική πρόταση για οικογενειακή απογευματινή κυριακάτικη προβολή, καθώς τα θέματα που καταπιάνεται η ταινία αφορούν τον κάθε θεατή ανεξαρτήτου ηλικίας και μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μαζί της. Στο τέλος, πιθανότατα, θα σας αφήσει με το αίσθημα ότι παρακολουθήσατε μια ωραία ταινία.
«Time well spent» που λένε στο «Αμέρικα».
Χρήστος Ιωάννου
