“Πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος που ο Μανώλης της Ελλάδας, της αντίστασης, του ήθους, της μαχητικότητας, έφυγε από κοντά μας, αλλά είναι πάντα εδώ. Πεθαίνει μωρέ η ψυχή μας?”. Ο Αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου Χρήστος Τσεμπέρης δεν ξεχνά τον αγωνιστή Μανώλη Γλέζο.
Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που “έφυγε” και έγραψε τα πιο πάνω λόγια στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb. Ένα χρόνο πριν είχε πει…
“Έφυγε” για επάνω και ο Μανώλης Γλέζος…
Ένα κομμάτι της ψυχής της σύγχρονης ιστορίας μας.
Ένα κομμάτι της ψυχής μας, έφυγε.
Ήταν από την πάστα εκείνων που βαθιά μέσα σου ήσουν βέβαιος ότι δεν “φευγουν” ποτέ.
Γιατί δε μπορεί να “φύγουν” αυτοί που γονάτισαν σβάστικες, άντεξαν διώξεις, πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο, ένωναν στο όνομα και τη δράση τους.
Θά’χει πολλά να πει με το Λάκη το Σάντα εκεί ψηλα και τόσους μα τόσους άλλους που μάτωσαν, πάλεψαν και δε λύγισαν ποτέ, δε βολεύτηκαν ποτέ.
Πρώτη φορά μίλησα “επαγγελματικά” μαζι του στα μέσα του ’80, στ’Απειράθου , εκεί στο πρώτο πείραμα αμεσοδημοκρατίας, που τόσο αγάπησε. Δεν ήξερα πώς να τον αποκαλέσω. Με αυτόν και το Μάρκο βαφειάδη το είχα παθει αυτο. Πώς άραγε αποκαλείς και μιλάς με τη ζώσα σύγχρονη ιστορία σου? “Μανώλη με λένε” μου είπε και χαμογέλασε κάτω από τα μουστάκια του με το αιώνιο ναυτικό καπέλο του. “Μανώλη με λένε”. Όχι Μανώλη. Ελλάδα σε λένε.
Καλό ταξίδι και θερμά συλλυπητήρια στη Μαρία και σε ολόκληρη την οικογένεια.
Η Ελλάδα είναι φτωχότερη από σήμερα
«Δεν είναι δυνατόν να κωφεύουμε όταν η Ιστορία χτυπά την πόρτα μας. Αν δεν είμαστε παρόντες στο προσκλητήριο των καιρών, η ζωή η ίδια, το πολιτικό γίγνεσθαι, θα μας καταχωρίσει στους απόντες». Μ.Γ
