Τον λάτρεψαν σα θεό όπου κι αν έπαιξε, έζησε μια πολυσυζητημένη και σκανδαλώδη προσωπική ζωή, έκατσε δίπλα σε παγκόσμιους ηγέτες, ενώ ουδέποτε πέρασαν απαρατήρητα τα όσα είχε να πει. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μπορεί να μην είναι πλέον μαζί μας, ωστόσο ο κινηματογράφος πρόλαβε να καταγράψει στη μεγάλη οθόνη τη θυελλώδη περσόνα του, παρότι ο ίδιος ελάχιστες φορές θέλησε να ανοιχτεί μπροστά στην (κινηματογραφική) κάμερα. Αυτές λοιπόν είναι οι δύο ταινίες στις οποίες απαθανατίζεται με τον ουσιαστικότερο και αποκαλυπτικότερο τρόπο η ζωή του.
«Maradona by Kusturica» (2008)
Δύο φορές βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτης και φανατικός θαυμαστής του ποδοσφαιριστή Εμίρ Κουστουρίτσα («Ο Πατέρας Λείπει σε Ταξίδι για Δουλειές», «Underground»), αντάλλαξε κεφαλιές με τον Μαραντόνα προτού καθίσουν τετ-α-τετ για να μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά για όλα. Η ταινία έχει χαρακτήρα οδοιπορικού, μιας και ο σκηνοθέτης ταξιδεύει για να βρεθεί με τον παίκτη στην Αργεντινή και όπου αλλού χρειαστεί να τον ακολουθήσει με την κάμερα, σε μια σειρά σπάνιων αφιλτράριστων συνεντεύξεων μαζί του. Παράλληλα, δίνεται έμφαση στη θρησκευτική λατρεία των οπαδών απέναντι στο πρόσωπο του Μαραντόνα, με τον εκπρόσωπο της «εκκλησίας» προς τιμήν του Λούκας Φούικα να μιλάει επίσης στον Κουστουρίτσα.
«Ντιέγκο Μαραντόνα» (2019)
Χρειάστηκε σχεδόν μία δεκαετία για να δούμε το επόμενο αξιόλογο ντοκιμαντέρ για τον Μαραντόνα, το οποίο μάλιστα υπογράφει ο οσκαρικός Ασίφ Καπάντια («Amy: Το Κορίτσι Πίσω Από το Όνομα»). Στην κριτική του «α» για την ταινία γράφαμε πως: «Επικεντρωμένος στην ιταλική περίοδο (1884-91) του τόσο αμφιλεγόμενου σταρ, όταν κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κι ένα κύπελλο UEFA με τη Νάπολι, αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την εθνική Αργεντινής, ο Καπάντια εκμεταλλεύεται αφηγηματικά ένα πλούσιο, αποκαλυπτικό αρχειακό υλικό και μια μυθιστορηματική βιογραφία. Δουλεύει αντιστικτικά εικόνα και ήχο, δίνει ρυθμό στις –συνήθως αντι-κινηματογραφικές– συνεντεύξεις, αποφεύγοντας τα talking heads, μοντάρει ευρηματικά τη ζωή του Ντιέγκο (εκτός τερέν) με εκείνη του Μαραντόνα (η δημόσια εικόνα του) και ρίχνει φως στην πολυδιάστατη διαδικασία με την οποία θεοποιήθηκε και αποκαθηλώθηκε ένα αθλητικό αλλά και πολιτισμικό φαινόμενο».
Σχετικά με τη σχέση του με τον Μαραντόνα, ο Καπάντια δήλωσε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που μας έδωσε: «Το πιο σημαντικό με τον Μαραντόνα είναι να είσαι υπομονετικός. Επομένως όταν τον συνάντησα πρώτη φορά στο Ντουμπάι του έκανα απλές ερωτήσεις ώστε να νιώσει άνετα. Βέβαια ακόμα και τότε είχε ορισμένες έντονες αντιδράσεις, ειδικά όταν τον ρωτούσα για κάποια συγκεκριμένα άτομα. Τότε αρνιόταν πεισματικά να μου απαντήσει. Θα έλεγα πως έχω γνωρίσει διαφορές εκδοχές της προσωπικότητάς του. Δεν είναι εύκολο να σου απαντήσω. Γιατί, για παράδειγμα, όταν στο Μουντιάλ της Μόσχας τον βλέπαμε να ξεσπά σαν αλλοπαρμένος στις κερκίδες, αναμφισβήτητα ήμασταν μάρτυρες μιας πτυχής του Μαραντόνα. Ο άνθρωπος που γνώρισα εγώ όμως στο σπίτι του δεν είχε καμία σχέση με αυτό, ήταν ήρεμος, χαλαρός και σε καλή κατάσταση. Άρα όταν έχεις την ευκαιρία να τον γνωρίσεις με αυτόν τον ουσιώδη και ειλικρινή τρόπο, δεν μπορείς παρά να νιώσεις μια συμπάθεια προς το πρόσωπό του όταν όλοι τον διακωμωδούν. Χωρίς φυσικά να παραβλέπεις όλα τα άσχημα που έχει κάνει, τα οποία προσωπικά δε δικαιολογώ καθόλου. Απλώς ο Μαραντόνα που γνώρισα εγώ δεν έχει σχέση με αυτόν που χλευάζουν όλοι».
athinorama.gr
