Στη Ραφήνα την παληά είχαμε μασκαράδες. Μικροί μεγάλοι γύριζαν τη νύχτα στα σπίτια με μουτζουρωμένα πρόσωπα, ρούχα παληά, παληοπάπουτσα και ό,τι έβρισκε τέλος πάντων ο καθένας, χορεύοντας και χοροπηδώντας.
Χτυπούσαν τις πόρτες και αλλοίμονο σε όποιον δεν άνοιγε! Φωνές, φασαρία, κοροϊδίες! Πολλοί ήταν τρομακτικοί. Στα μάτια μου, ως παιδί, μοιάζανε σαν τον εξαποδώ.
Κρυβόμουν στα φουστάνια της μάνας μου να μη με αρπάξουν και πάθω μεγάλο κακό! Προτιμούσα πιο “elegant” μεταμφιεστικές εκδοχές, χωρίς μουτσούνες, μουτζουρώματα, αγριάδες κλπ. Αργότερα ζήσαμε πιο αναβαθμισμένες καταστάσεις.
Πάρτυ στα σπίτια, σε ταβέρνες, κατασκευή περίπλοκων στολών , γλέντια όμορφα με φίλους μέχρι πρωίας.
Την δεκαετία του 90 έγινε και καρναβάλι στη Ραφήνα, 2 φορές με θεματικές εμφανίσεις ομάδων, άρματα κλπ κλπ. με τα σχολεία και τους συλλόγους γονέων να πρωτοστατούν. Που χάθηκαν όλα αυτά;
Καλή Καθαρή Δευτέρα
