Ένα μήνα σχεδόν μετά τις φονικές πλημμύρες, η Βαλένθια προσπάθησε να ξορκίσει το κακό διοργανώνοντας τον άκρως επιτυχημένο Zurich Trinidad Alfonso Valencia Marathon!
Στον Μαραθώνιο συμμετείχαν και μέλη της μεγαλύτερης δρομικής ομάδας της Ραφήνας, του συλλόγου Rafina Runners
Σε ανάρτηση του ο Στέλιος Μαραγκουδάκης αναφέρει:
Buenos dias ….. καθώς έπεσαν πλέον οι παλμοί και ήρεμος πια στο κάθισμα του τραίνου με προορισμό την Μαδρίτη αφήνοντας πίσω την χιλιοβασανισμενη αλλά πανέμορφη Βαλενθια ,παρεα με τους καλύτερους συνοδοιπόρους και έχοντας ολοκληρώσει τον 5ο μου μαραθώνιο με ρεκορακι πολλές σκέψεις περνάνε πλεον από το μυαλό μου.
Αυτος ο μαραθώνιος σήμανε για μένα την επιστροφή μου στους μαραθωνιους όπως είχα ονειρευτεί όταν αναγκάστηκα να διακόψω το τρέξιμο για αρκετό διάστημα λογω προβληματος υγειας και ότι πλέον μπορώ να αφήσω πίσω μου μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου και να κοιτάξω μπροστα οπου τα καλύτερα έρχονται τρέχοντας. Συμμετεχοντας στον μαραθωνιο της βαλενθια σε έναν υπέροχο κ άκρως συγκινητικό αγώνα λόγω των τελευταίων γεγονότων ολοι οι αθλητες και οι θεατες πηραμε ενα μαθημα απο τους κατοικους της πολης που μας δειξανε ότι η δύναμη της ψυχής είναι τεράστια και μπορεί να κάνει θαύματα αρκεί να το πιστέψουμε να έχουμε πίστη και θα τα καταφέρουμε όπως το κατάφεραν αυτοί να ξανασταθουν στα πόδια τους.
Προσωπικα θελω να ευχαριστήσω όλους όσους σταθηκανε δίπλα μου στο προηγούμενο δύσκολο διάστημα της ζωής μου.Την οικογένεια μου,τους φιλους μου ,τους συνεργατες μου στην δουλειά,τον φίλο μου κ προπονητή μου Χρήστο Τουλα τον σύλλογο μου Rafina Runners,και όλους τους συναθλητές μου για την στήριξη και την δύναμη που μου δώσανε να συνεχίσω την προσπάθεια της επανένταξης στην δρομικη κοινότητα. Τον μαραθώνιο αυτο θελω να τον αφιερωσω σε δύο άτομα. Στον κολλητό μου τον Μαρίνο που είναι μια ζωή διπλα μου σε χαρες κ λύπες που μας ενωνουν πολλα αλλα μας χωριζουν οι ομαδες(αν ησουν ΑΕΚ θα είχαμε γυρισει ολον τον κόσμο)που ήταν μαζί μου πριν ,κατά την διάρκεια και μετά το χειρουργείο.
Μαζί του εκανα τα πρωτα μου μετρα στον διάδρομο του νοσοκομείου μαζι καναμε και το πρώτο μου χιλιομετρο με σταση παρακαλώ γιατί δεν αντεχα χωρις.Μαζι ξεκινήσαμε την προετοιμασία του μαραθωνιου(με πολύ γκρινια και ενα χρόνο μετά από το πρώτο μου χιλιομετρο περάσαμε μαζι την γραμμή του τερματισμού της Βαλένθια πλέον νικητές….Σε ευχαριστώ για όλα.
Και τέλος θέλω να ευχαριστήσω την Γυναίκα μου, την Δημητρουλα μου ,τον Αγγελο μου ,τον Ηρωα μου ,το άλλο μου μισό το Ολόκληρο μου που με εναν μαγικο τροπο τα προλαβαίνει παντα όλα που αν δεν ήταν εκείνη να κρατάει τις ισορροπίες στο τρελοκομείο της οδού Δημοκρατίας με τους 6 οικοτροφους δεν θα έβρισκα πότε τον χρόνο να κάνω αυτό που αγαπάω…. σε ευχαριστώ Αγάπη μου.
Σας εύχομαι να έχετε Δύναμη Υγεία και να μην σταματατε να ονειρεύεστε να κυνηγάτε τα όνειρα σας γιατι αυτά δίνουν νοημα στην ζωη μας και να μην τα εγκαταλειπετε πότε και όπω μου είπε κάποτε ενας φιλος να στοχεύετε στα αστέρια και το πολύ πολύ να προσγειωθειτε στο φεγγάρι.
Σας ευχαριστώ ολους από καρδιάς.
