Η υπερτροφικότητα του «εγώ» είναι σύνηθες φαινόμενο και αν θέλουμε να καταγράψουμε κάποια θετική πτυχή στα χρόνια της κρίσης, είναι ακριβώς το γεγονός ότι αρκετοί μπήκαν στη θέση τους, δηλ. αντιλήφθηκαν ότι ήταν υπερεκτιμημένοι ως προς την προσφορά τους.
Ασφαλώς μαζί με τα «ξερά» κάηκαν και πολλά «χλωρά» και είχαμε φαινόμενα πραγματικής καταστροφής ανθρώπων που κοπίασαν να φθάσουν σε ένα επίπεδο καταξίωσης.
Ίσως ο μοναδικός χώρος που πέρασε εξ απαλών ονύχων ήταν η πολιτικήμε τους πολιτικούς. Διότι πολλοί πήγαν… σπίτια τους, όμως δεν είναι διόλου σίγουρο ότι αντιλήφθηκαν το γιατί. Το βλέπουμε στις τωρινές εμφανίσεις τους που μοιάζουν λες και ήρθαν χθες σε τούτο τον τόπο.
Η μετριοφροσύνη εξάλλου πάντα ήταν από τις… χιλιάδες αρετές των πολιτικών μας….
Και για να μην παρεξηγηθούμε μόνον η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, δημιουργώντας πάντα διεξόδους εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχουν, άρα σκοπός δεν είναι η ισοπέδωση δικαίων και αδίκων.
Το φαινόμενο του υπέρτατου πολιτικού «εγώ», για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μιας και εδώ γύρω όλοι γνωριζόμαστε, μεγεθύνεται σε υπερθετικό βαθμό στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Όλοι θεωρούν, για δικούς τους λόγους, ας πούμε ότι είναι αδικία να μην γίνουν Δήμαρχοι. Η κουλτούρα της απλής αναλογικής ή της άμεσης δημοκρατίας με αναφορά στο δημότη είναιέξω από τη σφαίρα της πολιτικής τους… λογικής. Μάλιστα δεν διστάζουν να ρίχνουν τη μπάλα στην εξέδρα επιρρίπτοντας την ευθύνη της δικής τους ανωριμότητας στους πολίτες.
Δυστυχώς για όλους αυτούς, ευτυχώς για μας, οι προγραμματικές συνεργασίες είναι πλέον επιβεβλημένες, όπως επιβεβλημένο είναι πλέον ο καθείς να αντιληφθεί επακριβώς το πολιτικό του μέγεθος και να μην φαντασιώνεται αδίκως δημαρχιακούς θώκους.
Φυσικά το ήδη ξεπερασμένο δεν θα πέσει αμαχητί. Θα παλέψει με νύχια και με δόντια να εξακολουθήσει να παραμένει γαντζωμένο στις καρέκλες της εξουσίας, δουλεύοντας αυτό που γνωρίζει καλύτερα. Το παρασκήνιο…
Ίσως δεν έγινε κατανοητό αλλά το νέο εκλογικό σύστημα δεν ευνοεί το υπόγειο μοίρασμα της εξουσίας, των αντιδημάρχων, των θέσεων, της «πίτας» κοκ, ανάλογα με τη ψηφαλάκια που θα φέρει ο καθένας…
Και ασφαλώς πρέπει να αντιληφθούν άπαντες ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές των τραμπούκων, της πολιτικής τρομοκρατίας, των βανδαλισμών, του «ξέρεις ποιος είμαι γω ρε». Πρόσφατα παραδείγματα πολλά, τελευταίο επαίσχυντο ο βανδαλισμός του οικογενειακού τάφου του Δημάρχου Ευάγγελου Μπουρνούς. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά θα είναι σίγουρα η τελευταία εφόσον σύσσωμες όλες οι δημοτικές παρατάξεις το καταδικάσουν κατηγορηματικά.
Έτσι, οι ανοιχτές εκλογικές συνεργασίες με βάση τις προγραμματικές συγκλίσεις και η αντιπαράθεση με επιχειρήματα είναι μονόδρομος αλλά εξ όσων συμπεραίνεται από τις μέχρι στιγμής διαδρομές των παρατάξεων μόνον λίγες τελικά θα ανταποκριθούν στα κελεύσματα των πολιτών για ενότητα και σύμπνοια. Όμως θα πρέπει να είναι αυτές που εν τέλει θα αναδειχθούν κυρίαρχες. Για το καλό όλων μας….
Παναγιώτης Ι. Δρίβας
Πηγή: Εφημερίδα Polis
