Ο ρατσισμός είναι μέσα μας, σε όλους ενυπάρχει και σε όλους εκδηλώνεται, κάποια στιγμή. Ο δίδυμος αδελφός του εγωϊσμού. «Εγώ πάντα ή σχεδόν πάντα, καλύτερος από τους άλλους»… και άρα επιτρέπεται το… “κοινωνικό” σχόλιο, ίσως και το κάτι παραπάνω. Kαι αν υπάρξει και η κατάλληλη παρέα πολύ παραπάνω, στα όρια του χυδαίου.
Δεν αποτελεί δικαιολογία (αν και διαπιστώνεται ότι και στις νεότερες γενιές η τάση ενισχύεται τα τελευταία χρόνια) ότι η γενιά του ‘80 και ‘90 μεγάλωσε με στερεότυπα για τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, εν γένει τους διαφορετικούς (ψηλούς, κοντούς, εύσωμους, αδύνατους, ασπριδερούς, μαυριδερούς, άσχημους, όμορφους κπλ, κλπ, κλπ).
Εκείνο το εμετικό «όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα» ή το άλλο με την «κουτσή Μαρία…» ή «όλες ίδιες είναι μωρέ» κλπ, κλπ.
Τα τελευταία χρόνια, με την προσφυγική κρίση, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής σαπίλας έχει στραφεί στους πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι σηκώνουν το βάρος της απάνθρωπης πλευράς μας.
Τελευταίο κρούσμα ακραίας χυδαιότητας και φανατισμού η επίθεση στον Γιάννη Αντετοκούνμπο διότι τόλμησε να ξεσκεπάσει το πραγματικό πρόσωπο, της κρυμμένης και φανερής ελληνικής ρατσιστικής νοοτροπίας.
Πιο παλιά, όταν δεν υπήρχαν οι πρόσφυγες, οι ανάπηροι σήκωναν το βάρος του κοινωνικού ρατσισμού και του παντοτινού αποκλεισμού. Και τώρα βέβαια δεν διάγουν βίο ανθόσπαρτο, περισσότερο δύσβατο σίγουρα, μεταξύ φυσικών εμποδίων, επίπλαστης ανθρωπιάς (οίκτο) και πραγματικής αδιαφορίας.
Χρειάστηκαν να περάσουν πολλές δεκαετίες για να αποκτήσουν δικαιώματα, απτά σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.
Και πάλι για να μην αυταπατώμεθα, μόνοι τους κατέκτησαν την αξιοπρέπεια -δεν γίναμε εμείς πιο στοχαστικοί με την ανθρώπινη απώλεια- είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε συλλογικό όταν κατάφεραν ως άλλοι υπεράνθρωποι να κάνουν γνωστή την Ελλάδα με αθλητικές επιτυχίες τεράστιου βεληνεκούς σε Ολυμπιακούς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Τότε έπεσαν τα βλέμματα πάνω τους.
Είναι λοιπόν τιμή μας που εδώ στην περιοχή αποφασίστηκε να κατασκευαστεί ένας αθλητικός χώρος που θα στεγάσει τις ανάγκες τους. Τιμή και υποχρέωση όλων μας να ενισχύσουμε την προσπάθεια για γρήγορη περαίωση του Κέντρου ΑμεΑ στην Αρίωνος. Να μην αφήσουμε να περάσει ο καιρός, να μην αφήσουμε τους αρμόδιους να ξεγλιστρήσουν με δικαιολογίες: μελέτες που δεν έγιναν, χρήματα που δεν δόθηκαν, φιέστες που ξεχάστηκαν.
Ο ρατσισμός είναι μέσα μας, είναι το ίδιο το εγώ μας. Στροβιλίζεται στο μυαλό μας, καραδοκεί να εκδηλωθεί. Και αν σε προσωπικό επίπεδο η μάχη είναι με τον εαυτό μας –
θέλει πάλη καθημερινή και επίμονη- ο πολιτικός ρατσισμός αντιμετωπίζεται μόνο με συλλογική προσπάθεια και αγώνες κατά του κάθε είδους αποκλεισμού.
Παναγιώτης Ι. Δρίβας
Πηγή: Εφημερίδα Polis media
