Μνημόσυνα. Ο γονιός που έχασε το παιδί του δεν τα χρειάζεται για να θυμάται. Όλη μέρα, κάθε μέρα το μυαλό του είναι εκεί. Τι θα έπρεπε να είχε κάνει για να αποφευχθεί το μοιραίο. Τι θα έπρεπε να είχε κάνει το κράτος… πώς θα μπορούσε να είχε γλιτώσει το σπλάχνο του, να το έχει κοντά του, να το αγκαλιάζει, να το προσέχει.
Μνημόσυνα δεν χρειάζονται οι άνθρωποι που έχασαν αγαπημένους. Αυτοί θυμούνται. Τυχεροί όταν κάποιες στιγμές το μυαλό ξεφεύγει αλλά πάλι σαν σίφουνας οι ενοχές επιστρέφουν τη σκέψη στον ανείπωτο λυτρωτικό πόνο…
Οι υπόλοιποι που δήθεν κοπτόμεθα, δεν θυμόμαστε. Ακόμη και με τα μνημόσυνα. Και ας κάνουμε ότι νοιαζόμαστε ότι είμαστε συντετριμμένοι. Ακόμη και οι άνθρωποι που πέρασαν αλώβητοι από τη φρίκη της 23ης Ιουλίου είτε με υλικές απώλειες είτε με ιάσιμα πλήγματα, έχουν αρχίσει και παραδίδονται στη δύναμη της λήθης. Δεν σβήνουν οι στιγμές της αγωνίας, είναι όμως φυσιολογικό να προχωράει η ζωή.
Όσα μνημόσυνα και αν γίνουν αυτός που δεν βρέθηκε στο επίκεντρο μιας τραγωδίας, όπως η φωτιά της 23ης Ιουλίου, η φωτιά στη Ζαχάρω, οι πλημμύρες στη Μάνδρα, το Σαμίνα παλαιότερα, το τσουνάμι στην Ινδονησία ή οι καθημερινές εκατόμβες προσφύγων στη Μεσόγειο, δεν θυμάται πραγματικά. Η μνήμη τον προδίδει ή αφήνεται να τον προδώσει.
Τα μνημόσυνα πολιτικά μνημεία υποκρισίας, θρησκευτικού εμπορίου και εξευτελισμού εν τέλει της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, «υποκαθιστούν» την πραγματική ανθρωπιά και αλληλεγγύη, και «εξαγνίζουν» τη θλιβερή μας ουσιαστικά απάνθρωπη φύση.
Ποιος από μας έστω σκέφτηκε πώς θα ήθελε να έπαιρνε τη θέση κάποιου συνανθρώπου μας που έχει βιώσει την απώλεια του παιδιού του; Όχι ενοχικά, ανθρώπινα.
Τρόμος, πραγματικός, σκληρός. Αλλά μην τρομάζετε…
Ουδείς από τους ανθρώπους που ζουν με το βάρος μιας θεόρατης απώλειας επιθυμεί κάποιον άλλον συνάνθρωπό του να είναι στη θέση του. Το θεωρούν μέγιστη προσβολή στη ζωή να εύχονται την ανελέητη απώλεια.
Πραγματικό μνημείο ανθρωπιάς, και δεν χρειάζονται τραγωδίες για να χτίζουμε μέσα μας, τέτοια. Και σίγουρα όχι μνημόσυνα.
Γράφει ο Παναγιώτης Ι. Δρίβας
Πηγή: Εφημερίδα Polis
