Αυξημένος ο κίνδυνος, ειδικά για τους σκύλους, να χαθούν ή να εκδηλώσουν τη Νόσο του Πάσχα. Σας συγκεντρώσαμε τα σχετικά άρθρα.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρθει μαζί σας στην εκκλησία ούτε να δοκιμάσει τις πασχαλινές σπεσιαλιτέ. Διαβάστε εγκαίρως τα σχετικά άρθρα στις ΤΡΙΧΕΣ και προετοιμαστείτε κατάλληλα:
1.
Όταν οι κρότοι προκαλούν πανικό στο σκύλο μας
Ενα πρόβλημα που εντείνεται το Πάσχα λόγω των βεγγαλικών, αλλά εκδηλώνεται όλο το χρόνο, είναι ο ανεξέλεγκτος φόβος ενός σκύλου στο άκουσμα δυνατών και αναπάντεχων θορύβων, όπως οι βροντές, τα χτυπήματα του σφυριού κ.λπ. Αν δεν προσέξουμε, μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμη φοβία.
ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΣΥΜΒΙΩΣΗ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Όταν οι κρότοι και τα μπουμπουνητά προκαλούν πανικό στο σκύλο μας
Από τον εκπαιδευτή Θοδωρή Τριάντη
Ενα πρόβλημα που εντείνεται το Πάσχα λόγω των βεγγαλικών, αλλά εκδηλώνεται όλο το χρόνο, είναι ο ανεξέλεγκτος φόβος ενός σκύλου στο άκουσμα δυνατών και αναπάντεχων θορύβων, όπως οι βροντές, τα χτυπήματα του σφυριού κ.λπ. Αν δεν προσέξουμε, μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμη φοβία.
Οι αντιδράσεις του κροτοφοβικού σκύλου
Είναι οι ίδιες αντιδράσεις όπως στις περισσότερες φοβίες, αφού ουσιαστικά πρόκειται για σκύλους σε κατάσταση πανικού. Ορθάνοιχτα μάτια, ουρά στα σκέλια, αυτιά τραβηγμένα προς τα πίσω, μερικές φορές τρέμουν, τρέχουν να κρυφτούν, με αποτέλεσμα να πετάγονται στους δρόμους, ακόμη και να πηδούν από τα μπαλκόνια ή να προσπαθούν να φύγουν από την αυλή για να γλιτώσουν. Προσπαθούν να πηδήξουν επάνω μας για προστασία ή κρύβονται κάτω από έπιπλα. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, εκδηλώνουν και επιθετικότητα, αν προσπαθήσουμε να τους βγάλουμε από το κρησφύγετό τους. Αν κάποιος δεν έχει τη γνώση, δεν μπορεί να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο ο κροτοφοβικός σκύλος δημιουργεί συνειρμούς από κάποια ερεθίσματα και εκδηλώνει τη φοβία. Αυτό, μερικές φορές, μπορεί να αποτελέσει την αρχή στο να γίνει φοβικός και στη γενική συμπεριφορά του.
Η κροτοφοβία συχνά γίνεται η αιτία για να μειωθεί η απόδοση σκύλων εργασίας σε βαθμό που, αν δεν το ξεπεράσουν, να μην μπορούν να ξαναδουλέψουν (φύλακες, κυνηγόσκυλα, διασώστες, οδηγοί τυφλών, βοηθοί κ.ά.).
Οι λόγοι που έγινε κροτοφοβικός
Αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους μπορεί ένας σκύλος να γίνει κροτοφοβικός, μπορούμε να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε ως πρόληψη, για να αποφύγουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για έναν δυνατό και περιορισμένης διάρκειας ήχο (όπως η βροντή) και όχι για θόρυβο (όπως η μηχανή του γκαζόν).
1. ΚΟΥΤΑΒΙΑ
Λάθος κοινωνικοποίηση. Ο σκύλος ως κουτάβι κοινωνικοποιήθηκε από ελάχιστα έως καθόλου. Ή ίσως φτάσατε στο άλλο άκρο, εκθέτοντας υπερβολικά το κουτάβι σε ερεθίσματα τα οποία δεν ήταν έτοιμο ηλικιακά να δεχτεί, ειδικά αν ήταν άτολμος και επιφυλακτικός χαρακτήρας.
Πρόωρη απομάκρυνση του κουταβιού από τη μητέρα και την αγέλη με τα αδελφάκια του.
2. ΝΕΑΡΟΙ – ΕΝΗΛΙΚΟΙ ΣΚΥΛΟΙ
∆υνατό σοκ που μπορεί να προκλήθηκε από πυροβολισμό (κυρίως από κυνηγούς οι οποίοι βιάζονται να ρίξουν το σκύλο στη δουλειά), κροτίδες και βεγγαλικά, τρακάρισμα με αυτοκίνητο, βία πάνω στο σκύλο, τραυματισμό, μακροχρόνια ασθένεια, δυνατό κρότο από κλείσιμο πόρτας ή από κάποιο αντικείμενο που έπεσε κ.λπ. Κακές συνθήκες μεταφοράς (αεροπλάνο, αυτοκίνητο).
Κεραυνοί και βροντές. Σε αυτή την περίπτωση, πολλές φορές ξεκινάει από την εκδήλωση μιας απλής ανησυχίας και εξελίσσεται σε μεγάλο πρόβλημα. Ο σκύλος δημιουργεί συνειρμούς και, μόλις μυρίσει ότι έρχεται βροχή, εκδηλώνει την κροτοφοβία – αργότερα και υδροφοβία.
Για να κατανοήσετε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός, σας αναφέρω την πρόσφατη περίπτωση μαθητή μου στην Ανδρο· ο ιδιοκτήτης πίστευε ότι ο σκύλος του εκδήλωνε κροτοφοβία όταν έπεφταν κεραυνοί ή κοβόταν το ρεύμα. Ο σκύλος του είχε συνδυάσει τη βροχή με τους κεραυνούς εξαιτίας των οποίων έπεφτε η τάση του ρεύματος και το UPS (η συσκευή που προστατεύει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή) άρχιζε να ειδοποιεί κάνοντας μπιπ-μπιπ. Οταν, για οποιονδήποτε λόγο, κοβόταν το ρεύμα, ο σκύλος άκουγε το μπιπ-μπιπ και περίμενε τον κεραυνό. Αργότερα θα μπορούσε να εκδηλώσει φοβία ακόμη και με ένα ξυπνητήρι που είχε παρόμοιο ήχο. Αντίστοιχα, αν συνδυάσει τις λάμψεις από τις αστραπές, μπορεί αργότερα να τρομάζει με τα φλας των φωτογραφικών μηχανών.
3. ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ
Υπάρχουν κουτάβια που γεννιούνται κροτοφοβικά, άλλοτε με δυνατότητα διόρθωσης και άλλοτε όχι. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να είναι η μητέρα κροτοφοβική και να έχει περάσει τη φοβία μέσα από τη συμπεριφορά της και την καθημερινή σχέση με τα κουτάβια.
Μπορούμε να τεστάρουμε κουτάβια άνω των 8 εβδομάδων χτυπώντας παλαμάκια, σιγά-σιγά στην αρχή και πιο δυνατά αργότερα. Επειτα από λίγη ώρα κάνουμε πάλι λίγη φασαρία, χτυπώντας ελαφρά ένα μεταλλικό αντικείμενο με ένα κουτάλι. Αν δείτε το κουτάβι να κρύβεται πανικόβλητο και να τρέχει μακριά, μάλλον έχει πρόβλημα. Την πρώτη φορά το τεστ πρέπει να γίνεται στο χώρο όπου ζει το κουτάβι και, αν είναι δυνατόν, να βρίσκονται και τα αδερφάκια του κοντά, ώστε να υπάρχει μέτρο σύγκρισης και να διαμορφώσουμε καλύτερη άποψη.
Επαναλαμβάνουμε το τεστ 15 ημέρες αργότερα. Αν το πρώτο τεστ έγινε σε κλειστό χώρο, το δεύτερο πρέπει να γίνει σε ανοιχτό. Αν όλα τα κουτάβια αντιδρούν με φόβο, είναι πολύ πιθανόν να ζουν σε πολύ περιορισμένο χώρο και να τρομάζουν με το οτιδήποτε. Τότε η λύση είναι η καλή κοινωνικοποίηση.
Στις εκθέσεις μορφολογίας γίνεται τεστ κροτοφοβίας στις φυλές εργασίας (φύλακες, κυνηγόσκυλα), ώστε να μην αναπαράγεται το πρόβλημα από τους εκτροφείς. Στην περίπτωση της κληρονομικότητας, η δυνατότητα βελτίωσης εξαρτάται από το βαθμό της φοβίας· αν η φοβία είναι μεγάλη, μπορεί να μην υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
Άσκηση κατά της κροτοφοβίας
Εφαρμόζοντας αυτήν τη μέθοδο, προλαβαίνετε την εμφάνιση της κροτοφοβίας.
Πάρτε ένα παιδικό πιστολάκι με καψούλια. Κρατήστε το σκύλο σας με το λουρί του και βάλτε κάποιον να «πυροβολήσει» δυο-τρεις φορές σε μια απόσταση έξι – επτά μέτρων. Προτιμήστε ανοιχτό χώρο, για να χάνεται κάπως ο ήχος, και φροντίστε ο σκύλος να βλέπει αυτόν που πυροβολεί, ώστε να γνωρίζει την πηγή του κρότου.
Αμέσως μετά πρέπει να ακολουθήσει κάτι ευχάριστο για το σκύλο, λίγα χάδια, λίγο παιχνίδι, μια μικρή βόλτα, ή όλη αυτή η διαδικασία να προηγείται του φαγητού του. Αυτό πρέπει να επαναλαμβάνεται καθημερινά.
Έπειτα από τέσσερις, πέντε ημέρες, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία πυροβολώντας πιο κοντά στο σκύλο. Σκοπός μας είναι να πυροβολούμε τελικά δίπλα στο σκύλο μας και αυτός να χαίρεται, γιατί θα ακολουθήσει κάτι ευχάριστο.
Αντί για πιστολάκι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μπαλόνια που σκάνε ή κατσαρόλες ή το συνδυασμό όλων αυτών.
Αν δεν έχετε κάποιον να σας βοηθήσει, πυροβολήστε οι ίδιοι, αρκεί να έχετε δέσει κάπου σταθερά το σκύλο σας, να μην είναι η πρώτη φορά που τον δένετε, ο χώρος να του είναι γνώριμος και να μην είναι κοντά το σπιτάκι του, έτσι ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να κρυφτεί.
Για κουτάβια, αν είστε μόνος, χρησιμοποιήστε κλουβί (crate) και όχι δέσιμο.
Χρήσιμες συμβουλές
Επιλογή: Συμβουλευτείτε έναν εκπαιδευτή έμπειρο σε θέματα συμπεριφοράς ακόμα και για την επιλογή ενός κουταβιού.
Κουτάβι: Κοινωνικοποιήστε το και εντάξτε το στην καθημερινότητα χωρίς υπερβολές! Να θυμάστε ότι κάθε κουτάβι αντιδρά διαφορετικά στα ερεθίσματα ανάλογα με το χαρακτήρα και τη φυλή.
Την ώρα του κρότου μη χαϊδεύετε το σκύλο σας και μην τον παίρνετε αγκαλιά όσο τρέμει, ούτε να χωθείτε μαζί του και να κρυφτείτε κάτω από τις κουβέρτες, γιατί έτσι ουσιαστικά επιβραβεύετε το φόβο του.
Μόνος στο σπίτι: Πλησιάζει η Ανάσταση και τα βεγγαλικά έχουν την τιμητική τους. Αν αφήσετε το σκύλο σας το βράδυ μόνο του στο σπίτι, προετοιμάστε την κατάσταση, ιδιαίτερα αν είναι νεαρός σκύλος, αν το σπίτι σας είναι ψηλά ή αν έχετε κοντά σας εκκλησία. Βάλτε τον μέσα στο σπίτι (ακόμα κι αν μένει έξω), αφήστε να παίζει μουσική ή ανοιχτή την τηλεόραση, για να καλύψει τους κρότους, αφήστε το φως αναμμένο και κλείστε τα παντζούρια, για να μην τρομάξει με τις λάμψεις.
Εναλλακτικές λύσεις με βότανα ή ηρεμιστικά χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις βοηθούν. Πριν κάνετε οτιδήποτε, συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας.
2.
Γεννιέται ένας σκύλος κροτοφοβικός; Ή μήπως γίνεται από τα λάθη μας και από κακές εμπειρίες;
Πολλές γενετικές έρευνες γίνονται σε μεγάλα κέντρα ανά τον κόσμο για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Η πλειονότητα των αποτελεσμάτων δείχνει πως όχι μόνο υπάρχει γενετική βάση, δηλαδή ότι μπορεί να γεννηθεί ένα ζώο με ευαισθησία για ανάπτυξη κροτοφοβίας, αλλά ότι υπάρχει και συσχέτισή της με άλλες, προβληματικές, αγχώδεις συμπεριφορές. Eχει συσχετιστεί με το άγχος του αποχωρισμού και με τη φοβία των αστραπών. Η αλληλεπίδραση αυτή, λοιπόν, δείχνει μια δυσλειτουργική νευροχημική κατάσταση και αποτελεί μία ακόμη ένδειξη ότι μπορεί να υπάρχει γενετική βάση για την κροτοφοβία.
Η φοβική αντίδραση: είναι άκρως σημαντική στη φύση για την επιβίωση ενός ζώου, μια και θα του δώσει την ευκαιρία να πάρει τη σωστή απόφαση για το πώς θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο – θα μείνει και θα πολεμήσει ή θα τραπεί σε φυγή (το αποκαλούμενο fight or flight response); Τέτοιες αποφάσεις έχουν νευροχημική βάση, αόρατη σ’ εμάς, αλλά καθοριστική για την υλοποίηση της περαιτέρω αμυντικής συμπεριφοράς του, όπως την παραγωγή ορμονών (π.χ. αδρεναλίνη και σεροτονίνη). ∆εν είναι λοιπόν μόνο τα εμφανή σημάδια όταν το ζώο μας φοβάται -π.χ. τρέμουλο, λαχάνιασμα, ασυγκράτητη ούρηση, αφόδευση και εκκένωση των πρωκτικών αδένων-, αλλά μια πολύπλοκη σωματική αντίδραση η οποία συμπεριλαμβάνει διάφορα μέρη του εγκεφάλου.
Φόβος και φοβία: Το να αισθανθείς φόβο όταν σου επιτίθεται ένα ζώο ή όταν θα πέσει κεραυνός κοντά σου είναι μια φυσιολογική σωματική αντίδραση. Αν όμως αρχίσει μια φοβική αντίδραση με την εμφάνιση, για παράδειγμα, ενός όπλου ή όταν απλώς σκουραίνει ο ουρανός, τότε θεωρείται φοβία. Οι φοβίες είναι υπερβολικές, ανεξέλεγκτες φοβικές αντιδράσεις, οι οποίες δεν ταιριάζουν με το ερέθισμα που τις προκαλεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γενετική βάση
Τραυματικές εμπειρίες
Ελλιπής κοινωνικοποίηση σε μικρή ηλικία
Συσχετιστική εκμάθηση (Associative Learning). Το ζώο συσχετίζει δύο πράγματα (μεταξύ τους σχετικά ή άσχετα, καλά ή κακά), διότι συνέβησαν περίπου την ίδια στιγμή. Ετσι δουλεύει και η θετική επιβράβευση στην εκπαίδευση.
Η αντίδραση και η αντιμετώπιση του ιδιοκτήτη.
Επιστρέφοντας στο ερώτημα αν ένας σκύλος γεννιέται κροτοφοβικός ή γίνεται: Ναι, μπορεί να γεννηθεί ένας σκύλος με προδιάθεση για κροτοφoβία, ο οποίος πιθανότατα θα εμφανίσει κι άλλα αγχώδη προβλήματα αργότερα στη ζωή του, όπως το άγχος του αποχωρισμού. Το πώς θα εξελιχθεί η ζωή του, όμως, είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας για την περαιτέρω εικόνα του προβλήματος. Με λίγα λόγια, πριν «ρίξουμε» το φταίξιμο στα γονίδια και βγάλουμε το ζώο μας ελαττωματικό, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πιθανότατα έχουμε βάλει κι εμείς το χεράκι μας. Επιπλέον, μην ξεχνάτε ότι το πώς θα χειριστούμε το σκύλο από εδώ και πέρα θα είναι καθοριστικό για την εξέλιξη ή ακόμη και την εξάλειψη του προβλήματος. Συμβουλευτείτε έναν ειδικό για να σας καθοδηγήσει σωστά.
3.
Το επικίνδυνο πασχαλινό τραπέζι και η «νόσος του Πάσχα»
Ο λιχούδης φίλος σας πρέπει να ξεχάσει τα πασχαλινά μεζεδάκια, αν θέλει να είναι υγιής και σε φόρμα. Το ροδοψημένο αρνάκι κρύβει για τα τετράποδα αρκετούς κινδύνους, που θα πρέπει να γνωρίζουμε και να μην ενδώσουμε στα παιχνιδιάρικα σκουντήματα και στο ξελιγωμένο βλέμμα τους.
Ο λιχούδης φίλος σας πρέπει να ξεχάσει τα πασχαλινά μεζεδάκια, αν θέλει να είναι υγιής και σε φόρμα. Το ροδοψημένο αρνάκι κρύβει για τα τετράποδα αρκετούς κινδύνους, που θα πρέπει να γνωρίζουμε και να μην ενδώσουμε στα παιχνιδιάρικα σκουντήματα και στο ξελιγωμένο βλέμμα τους.
Λιακάδα στην εξοχή, το αρνάκι ψήνεται στη σούβλα, φίλοι, καλό κρασί και ο σκύλος μας, που περιμένει μεζεδάκια. Το ιδανικό ελληνικό Πάσχα. Μόνο που, αν δεν προσέξουμε, το Πάσχα μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστο για τα τετράποδά μας.
Κόκαλα, λίπη, αυγά, γλυκά μπορεί να είναι πειρασμός, αλλά μπορεί και να στείλουν το σκύλο μας «αδιάβαστο». Και λέω σκύλος, γιατί τα σκυλιά είναι πολύ πιο ευάλωτα από τις γάτες στους κινδύνους που αναφέρονται παρακάτω. Στους κτηνιάτρους, μάλιστα, είναι γνωστή η «νόσος του Πάσχα», που περιλαμβάνει από δυσπεψία μέχρι πνιγμό από κόκαλο. Με λίγη προσοχή και μερικά «όχι», να είστε σίγουροι ότι το Πάσχα σας θα είναι ανέφελο – εκτός αν τα χαλάσει ο καιρός.
Τα αδιαπραγμάτευτα ΟΧΙ
Στα κόκαλα από αρνάκι και κατσικάκι. Θρυμματίζονται, γίνονται αιχμηρά και μπορεί να προκαλέσουν διάτρηση σε λαιμό, στομάχι και έντερα. Επιπλέον, σε ένα ζώο που δεν είναι συνηθισμένο, θα φέρουν βαρυστομαχιά.
Σε αρνίσιο συκώτι και πατσά. Το συκώτι αυξάνει τα επίπεδα βιταμίνης D και η συχνή κατανάλωσή του προκαλεί παραμόρφωση των οστών, ραγδαία ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης και ανορεξία.
Στις πέτσες που έμειναν από το ψητό. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες λίπους.
Στα ωμά αυγά που περίσσεψαν από το βάψιμο. Περιέχουν αβιδίνη, ένζυμο που καταστρέφει τα αποθέματα της βιταμίνης Β που είναι απαραίτητη για ανάπτυξη και υγιές τρίχωμα. Eνα βραστό αυγό, καθαρισμένο και χωρίς ίχνη κόκκινης μπογιάς, είναι αρκετό.
ΔΙΑΒΑΣΕ: Θρεπτικό ή επικίνδυνο το αυγό για τους τετράποδους;
Στα λαχανικά -μαρούλι, καρότα, καλαμπόκι- που έμειναν από φαγητά και σαλάτες. ∆εν μπορούν να τα χωνέψουν εύκολα.
Στις πατάτες που έμειναν από το φαγητό. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες αμύλου. Τα ζώα δεν το μεταβολίζουν καλά και παρουσιάζουν συχνά διάρροιες.
Στο τσουρέκι και σε άλλα γλυκά, ιδίως αν περιέχουν σοκολάτα.
Τέλος, έχετε υπόψη σας ότι ο σκύλος, ως σαρκοφάγο, έχει μικρή ποσότητα ενζύμων. Η μεγάλη ποικιλία τροφών δημιουργεί προβλήματα στο μεταβολισμό του. Γι’ αυτό και ελεύθερος στη φύση τρώει μόνο πολύ συγκεκριμένες και πάντα τις ίδιες τροφές.
4.
Υπάρχουν κροτοφοβικές γάτες;
Οι γάτες από τη φύση τους, δείχνουν το φόβο τους με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι ένας σκύλος.
Υπάρχουν γάτες οι οποίες, με το που θα πέσει κάτι ασήμαντο δίπλα τους, θα τιναχτούν στον αέρα και θα τρέξουν πανικόβλητες. Οι αιτίες για την ανάπτυξη της κροτοφοβίας στις γάτες είναι ίδιες όπως και για το σκύλο. Πέρα από τη γενετική βάση, κυρίαρχη αιτία για μια καθαρόαιμη γάτα είναι η έλλειψη κοινωνικοποίησης, εφόσον έχει εκτραφεί σε ήσυχο περιβάλλον. Παρότι οι αδέσποτες γάτες είναι γενικά πολύ πιο καχύποπτες, οι πιθανότητες να πάσχουν από κροτοφοβία είναι μικρότερες. Ο λόγος είναι ότι μια αδέσποτη γάτα είναι εκτεθειμένη στους θορύβους του δρόμου από τη στιγμή που θα γεννηθεί και τους έχει συνηθίσει – εκτός αν έχει υποστεί κακοποίηση ή άσχημες εμπειρίες, οι οποίες την κάνουν να φοβάται ακόμη και τη σκιά της.
Τι σημαίνει φόβος για τη γάτα;
Ο φόβος παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή μιας γάτας και τον αντιμετωπίζει διαφορετικά από ό,τι θα έκανε ένας σκύλος. Οι γάτες είναι, από τη φύση τους, μοναχικοί κυνηγοί και συνεπώς πιο ανεξάρτητες, μολονότι μπορεί να ζουν σε ομάδες. Δεν διαμορφώνουν αγέλες οι οποίες θα τις υποστηρίξουν αν υπάρξει ανάγκη. Οι πιο χαρακτηριστικές συμπεριφορές τους είναι η καχυποψία, η ετοιμότητα και η περιέργεια.
Οι γάτες από τη φύση τους, λοιπόν, είναι πιο φοβιτσιάρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν περισσότερες φοβίες, απλώς ότι δείχνουν το φόβο τους με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι ένας σκύλος. Και έχουν εφεύρει τρόπους αντιμετώπισης του φόβου τους, έτσι ώστε να μη φτάνει στο επίπεδο της φοβίας. Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει κρυψώνα. Οταν μια γάτα φοβηθεί από έναν κρότο, το πρώτο που θα κάνει είναι να τρέξει να κρυφτεί σε κάποιο ήσυχο σημείο. Σε λίγο θα βγει και πάλι έξω από την κρυψώνα της ήρεμη και χαλαρή, διότι με αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισε το φόβο της. Εάν μια γάτα δεν έχει την ευκαιρία να κρυφτεί, όπως συμβαίνει στα κλουβιά των pet shops, τότε οι πιθανότητες να αναπτύξει φοβίες και αυξημένα επίπεδα άγχους είναι πολύ μεγαλύτερες. Η γάτα πρέπει να έχει κρυψώνες, όπου κι αν βρίσκεται.
5.
Και τέλος, δεν προσέξατε και…
Χάθηκε ο σκύλος ή η γάτα σας;
10 απαραίτητες ενέργειες για να γυρίσει σύντομα κοντά σας
Θα χρειαστεί αρκετό τρέξιμο και επιμονή, αλλά αν κάνετε όλα όσα σας προτείνουμε οι πιθανότητες να βρεθεί το ζώο είναι εξαιρετικά υψηλές. Μάλιστα, όσο νωρίτερα ξεκινήσει η εκστρατεία αναζήτησής του τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να γυρίσει σύντομα κοντά σας.
Για αυτό, μη χάνετε άλλο χρόνο.
1. Αν έχει μικροτσίπ μην επαναπαύεστε. Σύμφωνα με το νέο Νόμο 4039/2012, σκύλοι ΚΑΙ γάτες, υποχρεούνται να φέρουν μικροτσίπ. Κι εσείς, σε περίπτωση απώλειας, υποχρεούστε να ενημερώσετε άμεσα τον κτηνίατρό σας καθώς και τον Κτηνιατρικό Σύλλογο που, προς το παρόν, διατηρεί τη βάση ηλεκτρονικής ταυτοποίησης. Καλέστε ΟΙ ΙΔΙΟΙ (Τηλ.: 210-52 02 901, 210-52 26 769, Φαξ: 210-52 02 935, www.hva.gr) για να βεβαιωθείτε ότι τα στοιχεία του ζώου είναι καταχωρημένα και τα τηλέφωνα τα σωστά. Αν δε βρεθεί το μικροτσίπ στη βάση δεδομένων, επιμείνετε να γίνει ΑΜΕΣΑ η καταχώρηση και ταυτόχρονα η δήλωση απώλειας.
* Μη στηρίζετε τις ελπίδες επανασύνδεσης με το κατοικίδιό σας αποκλειστικά στο μικροτσίπ (ίσως αυτός που βρήκε το ζώο να μη γνωρίζει καν «τι είναι μικροτσίπ») ούτε στην κονκάρδα με το τηλέφωνο (μπορεί να έχει χαθεί).
Για να έχετε μεγαλύτερες ελπίδες εύρεσης:
2. Ενημερώστε το Δήμο σας, τους γειτονικούς Δήμους και όλα τα φιλοζωικά σωματεία ή ομάδες που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή. Το ζώο σας μπορεί να είναι ήδη αρκετά μακριά, αν ακολούθησε κάποιον.
3. Φτιάξτε εκατοντάδες (χωρίς υπερβολή) αφίσες με μια χαρακτηριστική φωτογραφία του καθώς και περιγραφή που να περιλαμβάνει τα πιο χαρακτηριστικά του στοιχεία: φύλο, χρώμα, τύπο τριχώματος, μέγεθος, ηλικία. Επιλέξτε τηλέφωνα επικοινωνίας όπου θα σας βρίσκουν κατά τη διάρκεια της μέρας ή, έστω, θα μπορούν να αφήσουν μήνυμα. Αν δεν απαντάτε στις κλήσεις, ίσως αφήσουν πάλι το ζώο στο δρόμο.
4. Τοποθετείστε τις αφίσες σε κτηνιατρεία (στα πιο μακρινά πάρτε τηλέφωνο και στείλτε τις με φαξ). Επίσης, σε pet shops, πάρκα, δημαρχεία, σχολεία, στάσεις λεωφορείων, σκουπιδοτενεκέδες και γενικά σε σημεία όπου συχνάζει και στέκεται κόσμος. Φροντίστε να τις ανανεώνετε πριν βραχούν, σκιστούν ή ξεθωριάσουν.
5. Σε έντυπα και εφημερίδες αγγελιών βάλτε αγγελίες άμεσα. Ειδοποιήστε τη στήλη Κ9 του περιοδικού «Κ» της Καθημερινής ([email protected]) επισυνάπτοντας χαρακτηριστική και πρόσφατη φωτογραφία του ζώου.
6. Στο διαδίκτυο, βάλτε αγγελίες σε ιστοσελίδες, επισυνάπτοντας φωτογραφία. Αν οι ίδιοι δεν γνωρίζετε από νέες τεχνολογίες, ζητείστε βοήθεια από κάποιον άλλο. Αποταθείτε στα:
paratrixa.skai.gr
zoosos.gr
www.allaboutpets.gr
Επισκεφθείτε τακτικά τις ίδιες ιστοσελίδες για να ελέγξετε τα «Βρέθηκε» και τα «Χαρίζεται». Ανανεώνετε συχνά την αγγελία σας ώστε να βρίσκεται ψηλά στη λίστα.
7. Ειδικά στο facebook: Φτιάξτε ένα άλμπουμ ή μια ειδική σελίδα για το χαμένο σας ζώο. Φροντίστε οι φωτογραφίες να είναι «public», να μπορούν δηλαδή να εμφανιστούν σε όλους και όχι μόνο στους δικούς σας φίλους. Είναι πολύ σημαντικό γιατί μόνο έτσι θα επιτρέπει σε φιλοζωικές σελίδες και τρίτους να προωθήσουν το σχετικό άλμπουμ ή σελίδα ώστε να φτάσει γρήγορα σε χιλιάδες χρήστες. Εχοντας μια μόνο ανάρτηση (το άλμπουμ ή τη σελίδα) θα μπορείτε να βλέπετε όλα τα σχετικά σχόλια και να λάβετε άμεσα σημαντικές πληροφορίες για την υπόθεση. Αντίθετα αν υπάρχουν περισσότερα σχετικά posts δεν θα έχετε τη δυνατότητα να τα διαχειριστείτε όλα οι ίδιοι. Ενώστε την ανάρτησή σας με το twitter. Zητήστε retweet από φίλους και γνωστούς με πολλούς followers.
8. Στείλτε ανακοίνωση μέσω email στους φίλους σας, επισυνάπτοντας χαρακτηριστική φωτογραφία και αφίσα με την παράκληση να προωθήσουν και να βοηθήσουν στην αφισοκόλληση.
9. Καλέστε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές. Η παραγωγός Χριστίνα Βίδου στην εκπομπή «ζωή.gr», στο ΣΚΑΙ 100,3 (τηλ.2104800170-4), είναι πάντα πρόθυμη να σας βοηθήσει και το ίδιο ίσως είναι διατεθειμένοι να κάνουν παραγωγοί και σε άλλους σταθμούς, με λίγη επιμονή και πίεση.
10. Αν το ζώο που χάθηκε είναι καθαρόαιμο, ειδοποιήσετε τον επίσημο όμιλο της φυλής καθώς και γνωστούς εκτροφείς. Ίσως αυτός που τον βρήκε είναι λάτρης της συγκεκριμένης φυλής και άρα πιθανό να αποταθεί εκεί για βοήθεια και συμβουλές. Θα βρείτε τη λίστα των κυνοφιλικών ομίλων στην ιστοσελίδα: www.koe.gr.
Πηγή:trihes.gr
