Μπορεί σύμφωνα με την Πηνελόπη Αναστασοπούλου ένας κακοποιητής να είπε «τέλος», όμως για εκείνη αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας προσπάθειας απέναντι στην κακοποίηση, επισημαίνοντας τη σημασία της αντίστασης.
Η ηθοποιός έκανε την Παρασκευή 20 Ιουνίου μία ανάρτηση στο Instagram, λίγες ώρες μετά την απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη, τον οποίο έχει κατηγορήσει για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Ο ηθοποιός κλήθηκε να αντικρούσει όσα καταλογίζονται σε βάρος του για δύο απόπειρες βιασμού συναδέλφων του.
Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου δεν παρέστη τις προηγούμενες εβδομάδες στο Εφετείο, όπως έκαναν άλλες καταγγέλλουσες, τονίζοντας με τη δημοσίευσή της στο Instagram, πως προτίμησε να διαφυλάξει την ψυχική της υγεία και του περιβάλλοντός της.
Παράλληλα, εξήγησε πως νιώθει πιο δυνατή από ποτέ, δεν εμπιστεύεται τη δικαιοσύνη αλλά πιστεύει στη θεία δίκη. Ανέφερε επίσης, πως ο αγώνας τώρα ξεκινά, με στόχο έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά όλων.
Όπως έγραψε αναλυτικά, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου στην ανάρτησή της: «Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για την πιο δύσκολη και ταυτόχρονα την πιο αποκαλυπτική περίοδο της ζωής μου σε όλα τα επίπεδα. Η φυσική μου απουσία ήταν απαραίτητη για την ισορροπία της ψυχικής υγείας και της δικής μου και του περιβάλλοντος μου και αυτή είναι η μοναδική πληροφορία που θα δώσω όσον αφορά αυτό το θέμα και αυτό τον αγώνα.
Έρχεται επίσης και η επόμενη μέρα, που δεν θα αφήσω κανένα από όσους μου έκλεισαν τις πόρτες να σφυρίξει ανέμελα σαν να μην έγινε τίποτα. Οι άνθρωποι μου, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ξέρουν μόνο τι έχω περάσει αυτά τα χρόνια. Είμαι πιο δυνατή από ποτέ. Και μαζί μ’ εμένα όσοι άνθρωποι έχουν κακοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Στη δικαιοσύνη δεν πιστεύω. Πιστεύω ακράδαντα στη θεία δίκη. Στο σύμπαν. Στο ότι η ζωή πληρώνει ότι έχεις δώσει. Ανοιχτά χαρτιά και στόχος να καθαρίσει ο τόπος για να τον δώσουμε στα παιδιά μας καθαρό και αγνό. Ο κακοποιητής ακούστηκε να λέει “Τέλος” Κι όμως… Είναι η αρχή».
Δείτε την ανάρτησή της
Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είχε συνεργαστεί με τον Πέτρο Φιλιππίδη το 2005 και το 2010 συμμετείχε στην παράσταση «Μαύρη Κωμωδία» στο Θέατρο Μουσούρη που σκηνοθέτησε ο ίδιος. Η ηθοποιός έχει καταγγείλει τον σκηνοθέτη για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας στις πρόβες του έργου.
Η καταγγελία της Πηνελόπης Αναστασοπούλου
«Το έτος 2005, σε ηλικία 28 ετών, έχοντας μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και κάνοντας σιγά-σιγά τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της υποκριτικής, πληροφορήθηκα ότι είχε ζητήσει να με γνωρίσει ο Πέτρος Φιλιππίδης για πιθανή συνεργασία. Το γεγονός μού έκανε μεγάλη εντύπωση και με χαροποίησε πάρα πολύ, διότι ήμουν νέα ηθοποιός που έτρεφα μεγάλη καλλιτεχνική εκτίμηση για τον καταγγελλόμενο και σκεφτόμουν ότι μια πιθανή συνεργασία μαζί του θα ήταν κάτι πολύ καλό για την πορεία που είχα ξεκινήσει στον χώρο του θεάτρου. Ο καταγγελλόμενος ζήτησε να τον συναντήσω βράδυ στο Θέατρο Μουσούρη, στο οποίο ήταν θιασάρχης. Όταν έφτασα στο θέατρο, ο καταγγελλόμενος με υποδέχτηκε και μου είπε να περάσω στο καμαρίνι του. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, δεν υπήρχε κανείς άλλος στο κτίριο, πράγμα που μου έκανε εντύπωση.
Πράγματι μπήκαμε στο καμαρίνι του και εκείνος κλείδωσε την πόρτα, κάτι που με έκανε αμέσως να νιώσω πολύ άβολα. Ξεκίνησε να με ρωτάει διάφορα πράγματα για εμένα και μετά από λίγο, προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα ότι είχε ανοίξει διάπλατα τα πόδια του, είχε βάλει και τα δυο του χέρια μέσα στο παντελόνι του, ακριβώς στη γενετήσια περιοχή, και κάνοντας παλινδρομικές κινήσεις χάιδευε τα γεννητικά του όργανα. Ήμουν εκεί για να συζητήσω το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας, όπως μου είχε εξηγήσει ο ίδιος σχετικά με τον λόγο του τηλεφωνήματός του λίγες ημέρες πριν, όμως η όλη ατμόσφαιρα δεν έμοιαζε καθόλου επαγγελματική. Εκείνος προσπαθούσε συνεχώς να στρέψει την κουβέντα σε άσχετα θέματα και εγώ με τη σειρά μου προσπαθούσα να επαναφέρω τη συζήτηση στο θέμα που αφορούσε το ραντεβού μας, λέγοντάς του με έντονο ύφος πως έχω έρθει να μιλήσουμε για δουλειά.
Ένιωθα άβολα αλλά αυτό δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει, παρά συνέχισε να έχει τα χέρια του μέσα στο παντελόνι, κάνοντας κινήσεις και τρίβοντας την περιοχή. Τρομοκρατήθηκα και προσπαθούσα να κάνω πως δεν καταλαβαίνω, εστιάζοντας το βλέμμα μου αλλού, με την ελπίδα ότι θα σταματούσε και ότι απλά έκανε μια συνηθισμένη αντρική κίνηση, αλλά δυστυχώς η διάρκεια που κράτησε αυτό που έκανε, καθώς και εκείνο το μειδίαμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, έδειχναν πως, ενώ καταλάβαινε ότι αισθάνομαι άβολα, μάλλον αυτό τον εξίταρε περισσότερο. Δεν ήξερα τι να κάνω και ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ πόση ώρα κράτησε όλο αυτό, μια και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βρω έναν τρόπο να φύγω στην περίπτωση που τα πράγματα χειροτέρευαν. Τελικά, κατάφερα και προφασίστηκα μια δικαιολογία ότι “το αγόρι μου είναι πάνω και με περιμένει” και ζήτησα να φύγω από το καμαρίνι του και από το θέατρο, ευτυχώς χωρίς αυτός να αντιδράσει. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερή, διότι έχοντας ακούσει τις ιστορίες που βίωσαν οι άλλες κοπέλες και συνάδελφοί μας νιώθω ότι εγώ ήμουν αυτή που υπέφερε τα λιγότερα. Αυτό όμως δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο το αίσθημα φόβου, ταραχής και ντροπής που ένιωσα από την εμπειρία μου αυτή με έναν άνθρωπο που τον είχα τόσο ψηλά στο μυαλό μου.
Έκτοτε δεν είχα καμία άλλη επαφή μαζί του. Το 2010 τον συνάντησα τυχαία στη Θεσσαλονίκη, όπου βρισκόμουν σε περιοδεία εκείνη την εποχή, και μου τηλεφώνησε κάποιες φορές για να βρεθούμε από κοντά αλλά το απέφυγα. Αργότερα το ίδιο έτος, μου τηλεφώνησε για να συμμετάσχω στην παράσταση “Μαύρη Κωμωδία” την οποία θα σκηνοθετούσε στο Θέατρο Μουσούρη. Λόγω της πολύ σύντομης αλλά χαρακτηριστικής αυτής εμπειρίας που είχα μαζί του πέντε χρόνια πριν, εννοείται πως είχα μεγάλες επιφυλάξεις εάν πρέπει να δεχτώ την πρότασή του. Τηλεφώνησα τότε σε μια πολύ καλή μου φίλη και συνάδελφο, που γνώριζα πως έχει στενή οικογενειακή σχέση με τον καταγγελλόμενο, και της εξέφρασα τον προβληματισμό μου. Εκείνη με καθησύχασε πως όλα θα πάνε καλά και δεν έχω να φοβάμαι τίποτα, μια που ο καταγγελλόμενος γνώριζε τη στενή φιλική μας σχέση και θα είχε σίγουρα καλή συμπεριφορά απέναντί μου. Πήρα έτσι την απόφαση να συμμετάσχω στην παράσταση. Εξάλλου ήταν ένα έργο στο οποίο συμμετείχε πολυμελής θίασος και οι πρόβες θα ήταν ομαδικές.
Ενώ τα πράγματα στην αρχή κύλησαν πολύ ομαλά, σταδιακά άρχισα να βιώνω και εγώ παράξενες και οριακές συμπεριφορές εκ μέρους του καταγγελλομένου, όπως απότομα ξεσπάσματα οργής, λεκτικές προσβολές και άλλα, τα οποία δεν μπορούσα να εξηγήσω με κανέναν λογικό τρόπο, γιατί δεν του είχα δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο καταγγελλόμενος επιδεικτικά έβαζε τα χέρια του μέσα στο παντελόνι του και στη συνέχεια ερχόταν και με ακουμπούσε στο πρόσωπο και στο σώμα μου, για να με τοποθετήσει σε ένα σημείο της σκηνής και να μου δώσει σκηνικές κατευθύνσεις, προσβάλλοντας έτσι την προσωπικότητά μου και προκαλώντας μου ανυπόφορη αηδία. Εγώ προσπαθούσα να το αποφύγω όλο αυτό όσο μπορούσα και πράγματι πολλές φορές τα κατάφερνα, περιμένοντας στωικά να ολοκληρωθούν επιτέλους οι πρόβες και να αρχίσουν οι παραστάσεις, οπότε και θα τελείωνε όλη αυτή η εξαιρετικά δυσάρεστη για εμένα κατάσταση».
protothema.gr
