Τις τελευταίες ημέρες δύο πολιτικές ειδήσεις μονοπώλησαν τις συζητήσεις στην πόλη. Ήρθαν στο φως μάλιστα σχεδόν ταυτόχρονα.
Η μία αφορούσε την «κρυφή» συνάντηση «κορυφής» 3 υποψηφίων Δημάρχων σε ένα… πατάρι γνωστού μαγαζιού της πόλης και το θέμα (κατά το ρεπορτάζ που ουδέποτε διαψεύστηκε) αφορούσε στα αξιώματα , ή πιο σωστά στη διερεύνηση των προθέσεων ενός εκάστου των 3, για το μοίρασμα της πίτας της εξουσίας. Καμμία προγραμματική σύγκληση. Κανένας δημόσιος διάλογος. Ένα άκριτο αντι-μέτωπο. Πουθενά οι πολίτες και η πόλη και οι ανάγκες τους. Παρούσες μόνο οι «καρέκλες» και το ποιοι θα κάτσουν επάνω τους για πόσο….
Η άλλη (είδηση), είναι η πρωτοβουλία της Συνεργασίας Ενεργών Πολιτών και η δημόσια (στους πολίτες) πρότασή τους για κοινή προγραμματική 3πλή κάθοδο με τους συνδυασμούς Μπουρνούς και Πιστικίδη. Πρόταση που ήλθε μετά από δημόσια και πάλι πρόταση σε όλους τους συνδυασμούς να συζητήσουν, να βρουν ει δυνατόν, και να συνυπογράψουν ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο, δεσμευτικό για όλους τους συνδυασμούς και επ’ωφελεία του πολίτη. Μόνο Μπουρνούς και Πιστικίδης προχώρησαν σε συναντήσεις και διάλογο. Ουδείς άλλος.
Πρωτοβουλία μετά τη δημόσια κατατεθειμένη πρότασή τους – κάλεσμα προς όλους τους συνδυασμούς να μην συγκροτήσουν παραταξιακά τοπικά ψηφοδέλτια και να αφήσουν την προγραμματική αλλά και σε επίπεδο προσώπων συγκρότησή τους, στους πολίτες. Μόνο ο συνδυασμός Μπουρνούς είπε «ναι» και δεσμεύτηκε να μην συγκροτήσει παραταξιακό τοπικό ψηφοδέλτιο. Οι υπόλοιποι, σιωπή.
Και όλα αυτά μετά την πρώτη δημόσια παρουσία τους, όπου περιέγραψαν όλα αυτά αναλυτικά σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου, μιλώντας για συγκλήσεις, διάλογο, κοινό παρανομαστή ενότητα και αναγκαιότητα προγραμματικής σύγκλησης και συγκρότησης ενός ενωτικού, πολυσυλλεκτικού ψηφοδελτίου νίκης , όπως σημείωνε ο Χρήστος Τσεμπέρης αναλύοντας την κίνηση, τους στόχους και τα μελλοντικά της βήματα. ΔΗΜΟΣΙΑ. Το ξανατονίζουμε, με κεφαλαία γράμματα!
Η τελευταία πρόταση 3πλής προγραμματική συμμαχίας, άναψε φωτιές όπως ήταν αναμενόμενο και χάλασε σε πολλούς τα εν κρυπτώ παζάρια στα πατάρια για το μοίρασμα θέσεων, αλλά και τη βολική αναβλητικότητα και τις ατέρμονες συζητήσεις.
Έφερε στην επιφάνεια και στην κρίση των πολιτών το ερώτημα «πολιτική» ή «πατάρια και παζάρια»!
Γιατί όταν μια κίνηση με βαριές υπογραφές πίσω της, με δυνατότητα αυτόνομης καθόδου, αποφασίζει και ζητά να «επιβάλλει» τον προγραμματικό διάλογο, ακόμη και με τις θεμιτές διαφωνίες, τότε κανένας δεν μπορεί να κρύβεται πια προσχηματικά.
Κατά πρώτο λόγο οι αποδέκτες της δημόσιας πρότασης πρέπει να απαντήσουν. Στους πολίτες πρωτίστως και δευτερευόντως στη «Συνεργασία».
Ο Βαγγέλης Μπουρνούς πρέπει να πάρει θέση στην κοινωνία και να αποδείξει με πράξεις εάν επιθυμεί διάλογο επί ίσοις όροις, χωρίς προαπαιτούμενα, θέσεις ή αξιώματα στο τραπέζι, παρά μόνο κοινά προγράμματα και κοινό στελεχιακό δυναμικό. Κατανοητό ότι είναι δύσκολο, όταν όλοι λένε ότι είσαι πρώτος, αλλά έχει τεράστια πολιτική σημασία, αν πλέει προς νέες λογικές για το αύριο.
Ο Βασίλης Πιστικίδης από την άλλη, θα πρέπει επιτέλους να εξηγήσει στους πολίτες το πολιτικό παράδοξο της συμπόρευσης από τη μια μεριά με βάση την κοινή και δημόσια συμφωνία που επικύρωσαν οι πολίτες το 2014, και την παράλληλη ανακοίνωση αυτόνομης καθόδου το 2019. Θα πρέπει πολιτικά να αποτιμήσει θετικά ή αρνητικά την 5ετία της παρούσας δημοτικής αρχής με τη συνδιοίκηση. Γιατί εάν αποτιμάται θετικά, θέλει επαρκή εξήγηση η πολιτική επιλογή της αυτόνομης πορείας. Αν από την άλλη το μοντέλο και τα προσφερθέντα στην πόλη ήταν μια αποτυχία, πρέπει να εξηγηθεί η παραμονή στη συνδιοίκηση.
Στην αντιπολίτευση από την άλλη μεριά, η δημόσια πρόταση της «Συνεργασίας» δημιουργεί επίσης σκοπέλους που πρέπει πολιτικά να εξηγήσει. «Φωτογραφίζοντας» ένα μέτωπο παρατάξεων που δεν μπήκε καν στον κόπο να συζητήσει σε μια προσπάθεια εξεύρεσης μιας μίνιμουμ κοινής πρότασης, φέρνει στην επιφάνεια όπως έχουμε αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο μας σε μια υποβόσκουσα «αντί» πρακτική.
«Αδειάζει» στα μάτια των πολιτών τις συναντήσεις «κορυφής» στα πατάρια των μαγαζιών και «προκαλεί» να γίνει μια δημόσια τοποθέτηση, στρατηγικής προγραμματικής συμμαχίας από την πρώτη Κυριακή, αφήνοντας τα οφίτσια, τις προσωπικές φιλοδοξίες και τις πρωτοκαθεδρίες στην άκρη. Δημιουργεί παράλληλα και ζητήματα «πολιτικής νομιμοποίησης» σε ενδεχόμενα ετερόκλητα μέτωπα 2ης Κυριακής. Στο ίδιο μήκος κύματος δημιουργεί θέμα και στον (κατά τις δημοσκοπήσεις) πρώτο Βαγγέλη Μπουρνού με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει.
Η… θάλασσα των επερχόμενων δημοτικών εκλογών αρχίζει να έχει κυματισμό και πλέον απαιτείται σκαρί γερό και «καπετάνιος» με εμπειρία.
Γιατί τελικά το ερώτημα τέθηκε και παραμένει προς απάντηση: «Με τα πατάρια και τα παζάρια πάλι ή με τον πολίτη και το δημόσιο διάλογο χωρίς κρυφά χαρτιά;». Τροφή για σκέψη…
irafina.gr
