Ραφήνα: Μαρία Γαρδικιώτη – “Το όμορφο χωριουδάκι πού ήταν κάποτε η Διασταύρωση”

Καθώς πλησιάζει η γιορτή της Αγίας μας, της Αγ. Βαρβάρας, αυτές οι σκέψεις μας βοηθούν να γυρίσουμε λίγο πίσω, γιατί σαν να χαθήκαμε λιγάκι… Ευχαριστούμε πολύ κ. Μαρία Γαρδικιώτη!

Το αντιγράφω αυτούσιο:

*Γυρίζοντας σελίδα στο παρελθόν με νοσταλγία !!*

Στόν τόπο πού μεγάλωσα νιώθω υποχρέωση νά μιλάω γι αυτό τό όμορφο χωριουδάκι πού ήταν κάποτε ή Διασταύρωση !

Τό μικρό χωριουδάκι αυτό είχε ωραία σπιτάκια παραδοσιακά, με ωραίες γειτονιές , με ανοιχτές πόρτες ,με αγάπη φιλοξενία και με καλούς αγνούς ανθρώπους .

Τά σπίτια μέσα ήταν στολισμένα με κεντήματα,με πλεκτά ,κουρελουδες, υφαντά του αργαλειού, με πάντες στους τοίχους με ωραίες φιγούρες ,όπου υπήρχαν κρεβάτια,Με ωραία μπαούλα με στημένους γιουκους πού είχαν επάνω κουβέρτες παπλώματα από σατέν , και διάφορα σκεπάσματα. Στήν κουζίνα υπήρχε η πιάτο θήκη,η ποτηροθηκη εμφανές με ωραίες δαντέλες. Όταν έμπαινες μέσα στο σπιτικό δεν ήξερες τί νά πρώτο θαυμάσεις. Το απόγευμα μαζεύονταν ή γειτονιά νά πιούν καφεδάκι τσάι του βουνού , και ότι είχε ο καθένας , γλυκό κουταλιού , κουλουράκια σπιτικά κ. διάφορα. Άλλες φορές εσμιγαν οι γυναίκες με τά εργόχειρα , συζητούσαν διάφορα , καί θαύμαζαν τά σχέδια πού έφτιαχναν . Πολύ συχνά έκαναν τηγανοψωμα .

Όταν είχαν ένα πολύ ευχάριστο γεγονός έφτιαχναν τηγανιτες με πετιμέζι ,η λουκουμάδες με μέλι .
Συνήθως του Αγίου Ανδρέα πάντα έφτιαχναν λουκουμάδες , γιατί έλεγαν ανδριωνει τό κρύο.
Όταν γιόρταζε κάποιος στο σπίτι , γινόταν ωραίο γλέντι με συγκενεις και φίλους,με πολλούς μεζέδες κρασάκι και γλυκίσματα!
Τά περισσότερα νοικοκυριά είχαν ξύλοφούρνους.

Μέσα στά σπίτια άλλοι είχαν ξυλόσομπες και μερικοί τζάκι . Όταν ο καιρός ήταν καλός πήγαιναν στο βουνό για ξύλα ,δαδί,κουκουνάρια , πουσια ,τά έβαζαν σέ τσουβαλια νά έχουν για προσάναμμα και κύρια φωτιά . Μάζευαν ωραία χόρτα τά έβραζαν , τά συνόδευαν με τηγανιτές πατάτες και μεζεδάκι . Παρ’ όλα πού οι χειμώνες τότε ήταν ποιο έντονοι , με πολύ κρύο , χιόνια , μας άρεσαν , γιατί μαζευόμαστε όλη ή οικογένεια στο σπίτι ανάβαμε την ξυλόσομπα ψηναμε κάστανα , φτιάχναμε πίτες , οι γονείς μεζεδάκια κρασάκι, και πολύ αγάπη .
Άλλες φορές μας έλεγαν παραμύθια και τά ακούγαμε με πολύ ενδιαφέρον.

Συχνά έψηναν ψωμιά στους φούρνους και ψωσχομυριζε όλο τό χωριό, τό Πάσχα έψηναν κουλούρια , τσουρέκια πολύ νόστιμα.
Όποιο σπίτι δεν είχε ξυλοφουρνο πήγαινε στου γείτονα κατόπιν συνεννοήσεως πότε θά είχε σειρά . Τά Χριστούγεννα τήν Πρωτοχρονιά , έφτιαχναν ωραίο μπακλαβά , μελομακάρονα , και Βασιλόπιτα . Είχαν τόση αγάπη όλο το χωριό πού συναγωνιζόταν ποιος έκανε τά καλύτερα γλυκά .Μεγάλες χαρές, αυτές τίς ημέρες ,με λίγα οικονομικά δώρα, είμαστε πολύ ευτυχισμένοι.
Έφτιαχναν ωραία μουσταλευριά, και σουτζούκια με καρύδια .
Όλα αυτά πού περιγράφω, τά θυμάμαι σάν νά τά βλέπω μπροστά μου.

Τό χωριουδάκι είχε 5 καφενεία καί λίγα ταβερνάκια . Κάθε μέρα οι άντρες του χωριού , γυρίζοντας από τό μεροκάματο κουρασμένοι , πηγεναν στο σπίτι να πλυθούν και τό απόγευμα έβγαιναν στά καφενεία στά ταβερνάκια , να ξεκουραστούν. Άλλοι δούλευαν στά Λυγνιτωρυχια, άλλοι στο τούβλο κάμινο και άλλοι στην οικοδομή.

Εμένα ό Πατέρας μου δούλευε Αρχιμαγειρας στο Νοσοκομείο τής Νταού Πεντέλης, πήγαινε και ερχοτανε με τά πόδια πρωί βράδυ μέσα από τό δάσος, μούσκεμα στόν ιδρώτα και τόν χειμώνα ,τότε δεν υπήρχαν δρόμοι . Ο άλλος μου ο Πατέρας δούλεψε πολύ λίγο καιρό στά Λυγνιτωρυχια αλλά επειδή είχε πρόβλημα με τό πόδι του, άνοιξαν μάντρα οικοδομών, και έπειτα παντοπωλείο. Είχα τήν τύχη νά έχω δύο γονείς , πήρα πολύ αγάπη και από τούς δύο , αλλά καί εγώ φερθηκα όπως έπρεπε και στους δύο,με αγάπη και σεβασμό!!

Μεγάλη ετοιμασία είχαμε για τό πανυγήρι τής Αγίας Βαρβάρας , βάζαμε τά καλύτερα ρούχα παπούτσια και πηγαίναμε με τά πόδια τήν παραμονή τό απόγευμα , ανήμερα πάλι με τά πόδια με τό πανέρι στά χέρια με τούς άρτους,ακούγοντας όλη τήν λειτουργία. Απέναντι από τήν Αγία Βαρβάρα είχε ένα μικρό καφενεδάκι , εκεί ήταν άτομο από τήν Διασταύρωση και μοίραζε λουκούμι και κονιάκ. Τό βράδυ οι ταβέρνες έφερναν μουσική.

Κλείναμε τραπέζι από τό πρωί γιατί μάζευαν πολύ κόσμο και δεν έβρισκες καρέκλα . Ερχόντουσαν πολλοί από τά Σπάτα , Κορωπί Μαραθώνα Νέα Μάκρη και όλα τά τριγύρω προάστια μεγάλα γλέντια , μέχρι πρωίας . Τό χαρακτηριστικό ήταν στά γλέντια πάντα γινόταν καβγάς ποιός θά χορέψει πρώτος, αλλά δεν ήταν από τήν Διασταύρωση ήταν από τά γύρω χωριά .Όταν γιόρταζε κάποιος πηγαίναμε νά του ευχηθούμε με ένα κουτί σοκολατάκια μαργαρίτα η με φονταν.

Σέ αυτό τό μικρο χωριουδάκι αυτοί οι άνθρωποι πού ταλαιπωρήθηκαν για τό μεροκάματο έφτιαξαν οικογένειες με αξιοπρέπεια και μορφωσαν παιδιά στήν κοινωνία , Γιατρούς Δικηγόρους, Καθηγητές, Δασκάλους κ. άλλα σεβαστά επαγγέλματα ! Ήταν ωραία χρόνια αξέχαστα πιο αγνά!

Τώρα άλλαξαν τά χρόνια τό χωριουδάκι έγινε μία μικρή πόλης και δεν υπάρχει καμία επικοινωνία όπως παλιά.
Αναγκαζόμαστε νά επικοινωνούμε διαδικτιακα.
Είμαστε τυχεροί όμως που έχουμε μία καλή καί άξια ενορία, με άξιους Ιερείς και εκκλησιαζομαστε επικοινωνούμε στο Αρχονταρίκι με φίλους γνωστούς .
Πρέπει νά θυμόμαστε τά παλιά για νά εκτιμούμε τά καινούργια!!!

Πηγή: Ιερός Ναός Αναλήψεως Διασταύρωσης Ραφήνας

 

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.